.

Παρασκευή 22 Μαΐου 2020

Το ΦΑΡΔΟΣ που σώζει τη χώρα. Oύτε η πτώση της 'κοινωνικής'(χα!) Αριστεράς-4-the-1st-time, ούτε καν ο κορονο(Y)ιός δεν κατάφερε να το ξεπεράσει!
 *mega-analysis για την τύχη Τσίπρα - Κούλη ( ως σήμερα, τουλάχιστον...) + clips by ZZTOP & 
   Scorpions' cover by CHERRY MACHINE!
(pic: Twitter)


by DKⓇ
  Ο καλός άγγελος (ή ''...ο θεός σώζει την Ελλάδα...'' ή όπως λέει ο λαός ''...ποτέ δε μας αφήνει...'') φαίνεται τελικά πως είναι το φάρδος. Ναι...εκεί, στο γνωστό όπισθεν του σώματος μας ευρισκόμενο, τοποθετημένο από τον (ή τους;;) designers του ανθρώπινου είδους, για μια ολόκληρη σειρά λειτουργιών που καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα σημαντικών αναγκών του ανθρώπου.
  Από απόβλητα που βρίσκουν έξοδο σε απόκρυφο σημείο, κομψά και η οποία κομψότης επεκτείνεται και επηρεάζει τη λίμπιντο, λίπος για ανώδυνες πτώσεις και πολλά άλλα που σχετίζονται με εξειδικευμένες γνώσεις αφορούν στην 'πίσω πόρτα' του οργανισμού.
  Όλα τα παραπάνω βέβαια και ότι άλλο αφορά τον πισινό μας, άπτονται της κατασκευής του, της...πως να το πούμε...της επιτυχημένης, τρόπον τινά ή όχι, διαμόρφωσης του στο πεδίο της (υποκειμενικής) αισθητικής άποψης- αυτής που ευθύνεται για το γύρισμα του κεφαλιού και το κάρφωμα των ματιών του ανδρός προκειμένου να θαυμάσει δύο υπέροχα κωλομάγουλα ή τη διακριτική αλλά διεισδυτική και λεπτομερή ματιά της γυναίκας που επεξεργάζεται οπτικά και σχηματίζει τη δική της...άποψη κοιτώντας τα στενά, σφιχτά οπίσθια ενός πιθανού στόχου της.
Με 2 λόγια: το στενό κωλαράκι (χωρίς αυτός να είναι κανόνας απαράβατος και οριοθετημένος εντός πλαισίων ιδιαίτερης ακρίβειας) ΜΕΤΡΑΕΙ. Tι συμβαίνει όμως με το φαινόμενο της κωλοφαρδίας- σχετικά πάντα με τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο αλλά και στην Ελλαδίτσα μας;
  ΣΦΙΧΤΟ, ΣΤΕΝΟ, 'ΓΕΜΑΤΟ', 'ΣΤΗΤΟ'...ΌΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ, ΤΟ ''ΦΑΡΔΥ'' ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΓΚΑΝΙΑΝ...

  Ααα...εδώ οι απόψεις διίστανται και διίστανται διότι στην ελληνική γλώσσα ο φαρδύς κώλος ή αν θέλετε, ο κωλόφαρδος άνθρωπος, οφείλει αυτήν την ιδιαίτερη θέση του στη σχέση του με τη Θεά Τύχη με την οποία συνδέθηκε παλαιόθεν (ουδείς γνωρίζει πότε, που και πως ακριβώς πως...).
  Έτσι, αγαπητοί μου γλωσσολόγοι και αναγνώστες και αναγνώστριες, όλοι σας γνωρίζετε πως η ΚΩΛΟΦΑΡΔΙΑ εστίν προσόν, ή αν όχι προσόν, τότε -αν προτιμάτε- χαρακτηριστικό ξεχωριστής σημασίας. Η κωλοφαρδία σώζει...και τι δε σώζει! - ( πάνω απ' όλα, την Ελλάδα...) - Το ξέρουμε όλοι καλά...Μα δε μπορεί να το ξέρει κανείς καλύτερα από τους δυο συμπαίκτες στην ίδια ΟΜΆΔΑ (μικτή Ευρώπης), τα δυο καλά παιδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι δυο ηγέτες της χώρας την τελευταία περίοδο (περίοδο κοσμογονικών αλλαγών σε πολιτικό επίπεδο), οι δυο σκυ(τα)λο/δρομείς στην εναλλαγή του...πως το λένε αυτό το σόπι που ο ένας δίνει στον άλλον στην σκυταλοδρομία ντε..; Παλούκι; Κ&^%%λί; Τέσπα, 'αυτό το ροπαλάκι ( αν κάνουμε την  'αναγωγή', στην παρούσα ανάλυση, συμβολίζει την  εξουσία...στην Ελλάδα...στις μέρες μας...)
(pic:Protagon)
                                       ΦΑΡΔΟΣ Made Fur Alx  
  Tην επήρε λοιπόν την καρέκλα του αρχηγού και ηγέτη της Ελλάδας, εν μέσω κρίσης και βουτώντας κατευθείαν στα βαθιά ο Αλέξης. Σαν ατρόμητος δύτης και δεινός κολυμβητής που βγαίνοντας από την...πισίνα, αρπάζει το σπαθί και μεταμορφώνεται σε μονομάχο που δε χαρίζει κάστανα, ΔΕ ΛΥΠΆΤΑΙ, ΔΕ ΔΑΝΕΊΖΕΙ- απλά ΧΑΡΙΖΕΙ...τη ΧΩΡΑ ΟΛΑΚΕΡΗ...
Στη Μέρκελ, στο μπεκρή από το Λουξεμβούργο, στους Αμερικάνους φίλους, στους πακέτους Κινέζους τους ιστορικοπολιτιστικά, ομογάλακτους, στους ομόθρησκους Ρώσους, στα αδηφάγα funds, σε κοινοπραξίες κάθε είδους, όποιος θέλει και πλερώνει, εδώ είμεθα, διότι...''...here I am...rock you like a HURRICANE..!''

*( Scorpions' 'Rock You Like...' -cover by CHERRY MACHINE)
  Ναι! ''Τυφώνας'' σαν ανοιξιάτικο απογευματινό αεράκι υπήρξε ο Τσιπραλέξ στην πρώτη του ΄παράσταση' ενώπιον (συν)Ελλήνων, όπως θα έλεγε και ο 'γραφικός', κατά τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Κυριάκος Βελόπουλος...αλλά κυρίως ενώπιον ξένων (σσσσσ....).
  Και κάπως έτσι, ανάμεσα σε ειρωνικές ...'κορώνες' με στόχο τους, εντός κοινοβουλίου, ''γραφικούς'', βρέθηκε ένας ακόμη (ΓΡΑΦΙΚΟΣ) που ήταν και το σήμα κατατεθέν της Τσιπρέϊκης κωλοφαρδίας: ο...καμένος, πολιτικά, κος Καμμένος, βγήκε μπροστά, στην πρώτη γραμμή του αντιμνημονιακού αγώνα και-όταν άστραψαν τα φλας-πιάστηκε χέρι χέρι με τον πρωθυπουργό, σηκώσανε μαζί τα κουλά τους και τα φλας, εκεί στην πρώτη, δεύτερη, τρίτη κ.ο.κ.(..ας) γραμμή, άστραφταν ασταμάτητα...διότι μόνον 'φλασάροντας' κατά -έστω λιγουλάκι...παραβατικώς(γκλαμουράτως όμως, ε; όλα & όλα...) μπορούσε κανείς να αντέξει το θέαμα.

  Αξέχαστες στιγμές πραγματικά...Που όμως έμελε να σώσουν την πρωθυπουργία του ενός, να λασκάρουν τις 'βίδες' συγκράτησης της κοινής λογικής του έτερου εντός της κεφαλής του και με το αποτέλεσμα αυτής της παράδοξης συμμαχίας ως κουπί, να τους δοθεί η ευκαιρία για νυχτερινή ρομαντική βαρκάδα στα λιμνάζοντα ύδατα της Ελληνικής δημοκρατίας. Μαζί, οι δυο τους, χάριν στην κωλοφαρδία του αριστερού Άλεξ που έσωσε τη δική του τρυπίδα (σ.σ.νεολογισμός) και χάρι στο...δεξιό (να τον επείς, λίγο παραπέρα να το πας το επίθετο;-μέσα θα είσαι..) μπαρουτοκαπνισμένο Καμένο κατάφεραν, κακήν κακώς, να χα-χα-χαχαχαρούν μερικούς ακόμη μήνες ''βασιλείας΄΄και...και;; Μετά...;
******************************************************************************
  Τι έγινε μετά ρε παιδιά; Τι συνέβη, αδυνάτισε ο πανίσχυρος πιτσιρικάς ηγέτης, το τεκνό της Μέρκελ και του μεγα-πότη και το φάρδος εξαφανίστηκε;;; Όοοοοοχι...απλά είπε ν' αλλάξει λίγο πλευρά να ξεπιαστεί...
Στα ίδια βαθιά νερά που είχε πρωτοπέσει τότε ο Άλξ, βούτηξε λίγο αργότερα ο σεμνότερος του τσιπραλέξ και δουλευταράς/τεχνοκράτης κλπ κλπ Κούλης. Το υπερθέαμα ''1η φορά Αριστερά στην Ελλάδα'', που καθήλωσε ακόμη και το ευρωπαϊκό κοινό (μέχρι και οι διαδηλώσεις & τα νταβαντούρια σταμάτησαν, καθώς ΌΛΟΙ έσπευσαν να παρακολουθήσουν ΚΑΙ το ''Αριστερά στην Ελλάς Ελλήνων Αλληλέγγυων...#2-the Sequel) είχε πια εξαντλήσει την (όποια...) δυναμική του αλλά και να...εξαντληθεί-όπως η πλειοψηφία των (συν)Έλλήνων.

cut - Υιός και Ιός: σημειώσατε 1, σε ημίχρονο και παράταση- απόδοση που 'παίζει' ακόμα για τη διαδικασία των πέναλτυ -
  Το φάρδος όμως του Κούλη τους έστειλε όλους για...ο,τι γουστάρετε- προσθέστε το εσείς! Είχε βέβαια μονομαχήσει και αυτός, με το παρελθόν της αγίας οικογενείας του και-ω του θαύματος- βγήκε όχι μόνον αλώβητος, αλλά πρώτος και καλύτερος. Αλλά δεν το (επέ)δειξε-όλα κι όλα-αυτό του το αναγνωρίζουμε χωρίς δεύτερη κουβέντα.
(pic:Slang.gr)
  Με στυλάκι του τύπου ''...τα κεφάλια μέσα, τώρα δουλεύουμε στ' αλήθεια, γιατί αλλιώς θα μας πάρει ο διάολος τον πατέρα -''αμάν..αυτό έχει ήδη γίνει'', σκέφτηκε ο 'supe Κ'- οπότε τι λέμε;;; Πως συνεχίζουμε...;΄΄
   ''ΑΑΑ...Να το...Το βρήκα...'' ξανασκέφτηκε και συνέχισε δίνοντας χειραψίες, φιλώντας χέρια γεμάτα κρέμες, ανταλλάσσοντας χαμόγελα του στυλ ''θα σε φτιάξω εσένα τώρα εγώ...'' και λέγοντας κάθε λίγο & λιγάκι (φράση παρά φράση...ναι! +ΠΑΡΑΦΡΑΣΗ...):''...δουλειά στ' αλήθεια, λοιπόν...γιατί αλλιώς θα μας κόψουνε τον ΚΩΛΟ!'' Ποιόν κώλο-ποιανού μάλλον κώλο,....κε Πρωθυπουργέ;
  Αυτό ήταν! Για μια στιγμή νόμισα πως είχαμε βρει τον ηγέτη που μας άξιζε, ήρθε όμως λίγο αργότερα, πριν καν ο superK προλάβει να ξενερώσει από τη μαστούρα του θριάμβου, ο Σατανάς ο ίδιος! Ή μάλλον ο (Υ)ιός του ο πρωτότοκος, αυτός ο (''...εν μέσω κορονών- ουχί φιαλών ζυθοχυμού- μικρός στο μάτι και ορατός μόνο με υπερεξελιγμένα μικροσκόπια και μεγάλος στο κρεββάτι του πόνου και της τιμωρίας...'',  όπως αναφέρεται στο ανατριχιαστικό 'Κορωνόμικον'  le originale, hecho en RPC) καριόλης, ο πεταμένος, ο γιός της σχιστομάτας της πουτάνας, αυτός ο ξεδιάντροπος γριπωμένος διάολας για να τα κάνει όλα πουτάνα!

* - cut- (Στην Ιταλία και σύντομα σε Ισπανία, Ολλανδία, Γερμανία, Αγγλία και ΗΠΑ, το χάος που ακολούθησε, χάος που βρήκε σύμμαχο τα 'Spreading Fake News & ''Stats'' as Mainstream/Real News' δε σήκωνε σάτιρα...Ένα δράμα που απειλούσε ξαφνικά και ταυτόχρονα, εντός ΩΡΏΝ, να διαλύσει τον κόσμο, όπως τον ξέρουμε...Και η ανθρωποθυσία, που θυμίζει γενοκτονία, συνεχίζεται...)
             
                    ΣΚΙΣΤΕ με ν' αλλάξω ΡΑΦΤΗ!
  Κάθιδρος και σκεφτικός συνάμα, ο super K, εκείνο το πρωϊνό είπε να πάει στο ράφτη του, να κάνει και μια βόλτα, έτσι σαν απλός άνθρωπος (παρέα με καμιά δεκαριά 'γορίλες' με 38άρια...) για να αναλογιστεί τι μέλλει γενέσθαι αν σκάσει μύτη κατά δω ο κορονοϊόπουστας.
Αναρωτήθηκε αν το σύστημα υγείας που διαθέτουμε είναι ικανό να αντέξει τέτοιο κακό, αναλογίστηκε πως οι Έλληνες πολίτες έχουν τουμπεκιαστεί σε μεγάλο βαθμό αλλά παραμένουν ο ένας από τους δύο 'ανθρωπότυπους' που -αμφότεροι- έσπασαν το καλούπι, εξαγριώνοντας θεούς και δαίμονες. ''Δε γαμιέται...'' σκέφτηκε πάλι και εισήλθε, σεμνός αλλά μεγαλοπρεπής συνάμα (...) εντός του ραφείου του.
   Στην αρχή ο ράφτης έδειξε σαστισμένος, γρήγορα όμως ξεκίνησε 'δουλειά του', με μεζούρες, ψαλίδια και τα λοιπά...Κάποια στιγμή δεν άντεξε και το πέταξε:''Πρόεδρε, όλα καλά; Μήπως έχετε κάποιο πρόβλημα υγείας; Θέλω να πω...είστε κάπως πρησμένος γύρω από τους γοφούς...δύσκολα σας μπαίνει αυτό που ήδη φοράτε- δεν το πήρατε χαμπάρι;''. Αμάαααααν! Τι ήταν τούτο; Ο super K είδε στον καθρέφτη όλη την αλήθεια και ΆΜΕΣΑ έδωσε εντολές στον εξυπνότερο 'γορίλα' να πάει σφεντόνα στου Μαξίμου και να εκπονήσει πρόγραμμα εικονικών εμφανίσεων, ομιλιών σε υπουργεία-κλαϊν-μάϊν κλπ. ( σε δικές μας, εννοείται, ΜΚΟ και άλλα τέτοια φαιδρά...)
''...σε ΕΙ-ΣΑ-ΓΩ-ΓΙ-ΚΑ όλα αυτά, έτσι δικέ μου; Κατάλαβες τι θα πεις στα τομάρια που τα ξύνουν όλη μέρα εκεί μέσα;; ΕΙ-ΚΟ-ΝΙ-ΚΕΣ θα είναι οι εμφανίσεις μου- παντού! Θα βρίσκομαι ταυτόχρονα σε τρεις νομούς, πέντε περιφέρειες και οκτώ ορεινά, ακριτικά και ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ χωριά, μέχρι νεωτέρα, ΤΟ'ΠΙΑΣΕΣ ΤΟ ΝΟΗΜΑ, ΚΑΝΊΒΑΛΕ;Έτσι μπράβο...Άαα, περίμενε,πες τους να εκπονήσουν και....ένα σχέδιο., ΌΠΟΙΟ θέλουνε ας το βάλουνε μπρος εχθές, να κοντράρουμε κάπως αυτόν τον αδίστακτο φονιά, που με κοιτάς σα μαλάκας τόση ώρα!Ξέρεις ρε, τι θα πει "εκπονήσω";;; Το φαντάστηκα... Ξύπνα! Τρέχα! Έφυγες! ΈΛΑ...έφτασες, τα είπες, τελείωσες! " ξεφούρνισε στο παραλήρημα του, (pt,!), ο δικός μας, Και συνέχισε...
" Εγώ εδώ θα τη βγάλω σπαρτιάτικα, μέχρι να στρώσει λίγο ο κώλος- φαίνεται τα πολλά γλυκά, τα κοκτέηλ πάρτυ...τι να πω...πως θα κυκλοφορήσω έτσι;'' αναρωτήθηκε ο πρόεδρας. Όμως-χα...!
                                                                                       Αfter one week......
(pic:Πολυ Γελιο)
  Μiα βδομάδα μετά ο super K βγήκε από το ραφείο, σένιος, με τον ίδιο περίπου κώλο, ενημερωμένος φυσικά για το θρίαμβο ενάντια στη βιολογική μάστιγα εξ Ανατολής, χωρίς καλά καλά να έχει καταλάβει αν ήταν αποτέλεσμα σχεδιασμού ή απλά κωλοφαρδίας άνευ προηγουμένου και με αέρα νικητή- όπως περίπου αισθάνονταν ο Ρεχάγκελ το 2004.
΄΄Σκίσε με ν' αλλάξω ράφτη!΄΄γύρισε και είπε στο μόδιστρο του και αμέσως και οι δυο τους ξεράθηκαν στα γέλια.
  Ο μεν superK, ανηφόρισε για Μαξίμου ΠΡΩΤΗ φορά χωρίς μπράβους γύρω του αφού η πρωτεύουσα είχε ήδη ερημώσει, άφοβος, χωρίς περιττές (...) έγνοιες ενώ ο ράφτης ετοίμαζε βαλίτσες για γνωστό-καίριας σημασίας- υπουργείο όπου θα αναλάμβανε...ε...χμ...απλώς θα αναλάμβανε!- υπάρχει μήπως κάποιο πρόβλημα;
  ''Και μου το' λεγε ο μπαμπάς'' σκέφτηκε ο Κούλης ''...εσείς η νέα γενιά, ειδικά εσύ κι ο άλλος ο άχρηστος, ούτε πάσα δε θα μπορείτε να αλλάξετε...εκτός αν δουλέψει κώλος φαρδύς- τίποτ' άλλο! Ακούς..; Κι εγώ θα κοιτάξω τι θα κάνω από κει οάνω ή από κει κάτω- όπου κι αν καταλήξω, έχω τις γνωριμίες μου εγώ!''
''-Ναι, dad, ακούω,'' έλεγε τότε ο superK και τώρα, αναλογιζόμενος πως ήταν ο number Ένας-ηγέτης μιας από τις χώρες που δε μάσηξαν από τον εστεμμένο (Υ)ιό της πουτάνας της γρίπης, γύρισε και έδωσε ένα τόσο δα μπατσάκι, σα χάδι περισσότερο, στα οπίσθια του και μονολόγησε: 'Ε, ρε μεγάλε, το' ξερα πως κάποια στιγμή θα την έκανες τη δουλειά σου...Ούτε ψύλλος στον κόρφο μας' είπε και άρχισε να γελά, να γελά και το γέλιο να δυνάμωνε, δυνάμωνε ώσπου κάποια στιγμή...δυνάμωσε τόσο, στην άδεια Αθήνα, που εξομοιώθηκε με τη φωνή του Μητσοτό του 1ου- από τις στήλες του Ολυμπίου Διός ως το Περιστέρι και από τον Κορυδαλλό ως τα ΒΠ!
 
(pic:Reader.gr)
 Σα ν' ακούς τον Joker να 'το παίζει'
 βαρύτονος σε μια άδεια Gotham City,
 στις 3 το πρωϊ! Κinda creepy, ain't it?
  Το ΦΑΡΔΟΣ είχε κάνει το '2 στα 2'- αυτοδυναμία και οι δυο τους το 1ο 'αμορτί' και από κει και πέρα: ο Τσιπροκαμενοαριστροδεξιόστροφος συνασπισμός στην εξουσία η 2η απίθανη, απρόοπτη και αταίριαστη υπερκωλοφαρδία και στον εξώστη στα δεξιά του θεάτρου, ο Υιός του Κυρ Κώστα και της Μαρίκας, πρωθυπουργός ΚΑΙ αυτός αλλά- το κυριότερο;- νικητής απέναντι στον Κορονο(Υ)ιό (και με τις πιθανότητες εναντίον του, θες λόγω....''υποδομών'' του ΕΣΥ, θες λόγω ανεπάρκειας του μηχανισμού αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών...) που είχε γονατίσει ολόκληρη Αμερική, Ιταλία, Αγγλία, Ισπανία...όοοοολες τις αυτοκρατορίες δηλαδή...2 στα 2 δηλαδή και οι δυο...ε,χμ, ποιοί;
  Αυτοί που πρέπει ν' ανάβουν κεριά στον άγιο Σώστη εκεί στη Συγγρού-άγνωστο μήπως είναι συνάμα και προστάτης των ηγετών που στηρίζονται στον 'από μηχανής θεό; Εδώ μιλάμε για φάρδος επιπέδου πρωτάρη ατζαμή παίχτουρα σε ΄σκληρό', Βου κατηγορίας κωλομπαροκαζίνου στο...Las Vegas. Μήπως να κάνανε όταν πάρουν το δρόμο για το 'χρονοντούλαπο', ένα ντουέτο και να ονομαστούν...Los Farthos?? Ίσως κι αυτό ακόμη να φανεί σωτήριο κάποτε- ποιός ξέρει;
John Ralston Saul:: ''Η κατάρρευση του παγκοσμισμού"'*
(feat. music from Zakk Wylde, Ray Korona Band + pics )                          (div:Τhe Βοοkmakers) **
( pic: Infoshop News )
    Η ανθρωπότητα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα και οικειοθελώς έγκλειστη την εξέλιξη ενός υγειονομικού εφιάλτη που δεν γνωρίζει σύνορα, ηλικίες και τάξεις. Η πανδημία του κορονοϊού αφήνει πίσω της, εκτός από νεκρούς και κατεστραμμένες οικονομίες, ένα θύμα για το οποίο ο Καναδός καθηγητής και συγγραφέας John Ralston Saul (1947) δεν νιώθει κανέναν οίκτο – μεταξύ μας, ούτε εμείς: την παγκοσμιότητα (globalism).
Το φαινόμενο αυτό, κατά τον Saul, έζησε μια λαμπρή τριακονταετία από το 1970, όταν εμφανίστηκε με τη μορφή που το γνωρίσαμε όλοι μας –ως ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, προϊόντων και προσώπων– μέχρι τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα, επέζησε άλλα 15-20 χρόνια ως θλιβερή σκιά του εαυτού του και, σήμερα πλέον, είναι νεκρό.
  Το βιβλίο του δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο που ασχολείται με το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης (globalization), είναι όμως μια από τις πιο ολοκληρωμένες αναλύσεις, ένα δριμύ κατηγορώ, μια ισοπεδωτική κριτική. Διαβάζοντάς την κανείς –υπό τις παρούσες συνθήκες– δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει τόσο με το πνεύμα όσο και με το γράμμα της.

Οικονομία uber alles. Ο Saul περιγράφει με ωμότητα την κατάσταση όπου έχει περιέλθει το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών στις δυτικές κοινωνίες: αποστασιοποιημένοι, ως θεατές πλέον, απογοητευμένοι, παρακολουθούν τους μικροσκοπικούς ηγέτες και τις κυβερνήσεις τους να εφαρμόζουν άχρηστα στην πλειοψηφία τους οικονομικά μέτρα τα οποία στοχεύουν, πρώτα στην επιβίωση των ελίτ, των κυβερνήσεων και των τραπεζών, και μετά στην ευημερία των λαών τους.
  Ο Saul εξιστορεί τη μακρά πορεία που ακολούθησε η παγκοσμιοποίηση και τη χωρίζει σε περιόδους, θέτοντας τα απαραίτητα για την καθοδήγηση του αναγνώστη ορόσημα: η Βιομηχανική Επανάσταση στα κράτη του πρώιμου καπιταλισμού, οι Πόλεμοι του Οπίου (1839-1858), το Κραχ του 1929 και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, το διάστημα από την υπογραφή μέχρι το τέλος της συμφωνίας του Μπρέτον Γουντς (1944-1971), η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1990, η δημιουργία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου το 1995 και η επίθεση στη Νέα Υόρκη το 2001 – κάπου εκεί τελειώνει για τον Καναδό διανοούμενο ο βίος της παγκοσμιοποίησης.
   Στο βιβλίο, ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει σε επιμέρους κεφάλαια μία προς μία τις αιτιάσεις του συγγραφέα για τα υποτιθέμενα επιτεύγματα του παγκοσμισμού. Ο Καναδός συγγραφέας καταρρίπτει την άποψη ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν κάποιο εισόδημα τον καιρό της παγκοσμιοποίησης υποστηρίζοντας ότι, απλώς, εκατομμύρια άνθρωποι της υπαίθρου, το εισόδημα των οποίων δεν μετριόταν ποτέ από τις στατιστικές, εργάζονται ως εξαθλιωμένο προλεταριάτο στις ασιατικές μεγαλουπόλεις, όπου το εισόδημά τους (λίγα ψίχουλα…) είναι πλέον μετρήσιμο.
 Είδαμε τα εκατομμύρια των πληβείων της Ινδίας να φεύγουν από τα βιομηχανικά κέντρα άρον άρον για τις επαρχίες τους άνεργοι, δαρμένοι και …ψεκασμένοι, όταν ξέσπασε η πανδημία του κορονοϊού.
  Tα παραμύθια του παγκοσμισμού
  Για τον Saul, ο παγκοσμισμός οδήγησε στο σημείο να ενδυθεί ιερατικά άμφια η έννοια της ελεύθερης αγοράς και να καταλήξει να αποτελεί ένα δόγμα με θρησκευτικούς/λατρευτικούς όρους, κάτι που δεν απαντάται πουθενά και σε κανέναν πολιτισμό του παρελθόντος.
  Καταρρίπτει επίσης τα επιχειρήματα των υπέρμαχων της παγκοσμιοποίησης περί ανταγωνισμού και μονόδρομου της ανάπτυξης, τονίζοντας ότι η πραγματικότητα χαρακτηρίζεται μάλλον από μονοπώλια, πολέμους, γενοκτονίες, προσφυγικά και μεταναστευτικά κύματα κι εκτεταμένη αταξία παγκοσμίως.

  Ο Saul δεν πείθεται ούτε από την πολιτική των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων (το «Άγιο Δισκοπότηρο» του παγκοσμισμού), ούτε από τις λύσεις για την αποπληρωμή των εθνικών χρεών που ποτέ δεν μειώνονται και δεν γίνονται διαχειρίσιμα, λύσεις τις οποίες χαρακτηρίζει «οικονομικά της σταύρωσης» χωρών που έκαναν το λάθος να τις εφαρμόσουν – αναφέρεται συγκεκριμένα στην Ελλάδα.
  Αντίθετα, ζητάει να γίνεται και για τα κράτη αυτό που γίνεται με τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις στις ΗΠΑ: διαγραφή χρεών, αλλαγή των διεφθαρμένων διοικήσεων (στην Ελλάδα τα κόμματα-καταστροφείς επανεμφανίζονται ως σωτήρες…), αναδιοργάνωση κι επανεκκίνηση.
  Λοιδορεί, τέλος, τους διεθνείς οργανισμούς και τα υπερεθνικά μορφώματα (G8) αλλά και τις εξωθεσμικές πρωτοβουλίες που προσπαθούν να εμφυσήσουν πνοή στην παγκοσμιοποίηση και να εξωραΐσουν τα προβλήματά της· είναι απολαυστικός όταν γράφει για το Νταβός, το οποίο αποκαλεί τσίρκο – μια εμποροπανήγυρη η οποία κανονικοποίησε την ανήθικη συμπεριφορά των επιχειρήσεων προς τους ηγέτες των κρατών και τη δουλική στάση των δεύτερων σε βάρος των λαών τους.
J.R.Saul
  Τι προτείνει, όμως; Όχι κάτι ριζοσπαστικό, είναι η αλήθεια, αλλά οπωσδήποτε πολύ διαφορετικό από αυτό που υπηρέτησε με πείσμα ο ανεκδιήγητος Γιούνκερ ή γι’ αυτό που αγωνίζεται με νύχια και με δόντια η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
  Απέναντι στην άνοδο του «αρνητικού εθνικισμού» και του εξαρτώμενου από αυτόν «ψευδολαϊκισμού», φαινόμενα που πληθαίνουν και συνδέονται ευθέως με την κατάρρευση του παγκοσμισμού, ο Saul προτείνει έναν «θετικό εθνικισμό», ο οποίος στο μυαλό του συνδέεται με τη δυνατότητα των πολιτών να έχουν επιλογές, με την επιθυμία των λαών να οικοδομήσουν τις κοινωνίες με τα δικά τους χέρια, με την απαίτηση των πολιτών οι δημοκρατίες να παίξουν τον ρόλο τους.
  Προτείνει να αναζητήσουμε έναν διαφορετικό τρόπο δημιουργίας πλούτου και να σχεδιάσουμε μια διαφορετική ανάπτυξη. Ζητάει περιορισμό του χρηματοπιστωτικού τομέα, δημιουργία συνεταιριστικών τραπεζών, ποιοτική κι όχι ποσοτική παραγωγή και αξιοποίηση του πλεονάσματος παραγωγής που μας επέτρεψε η τεχνολογία.
                              Καημένη Ελλαδίτσα...
   Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει από μια τέτοια ανάλυση, μιας και υπήρξε το πειραματόζωο βάρβαρων αλλά απολύτως προβλεπόμενων πολιτικών σε βάρος λαών και πολιτών. Ο Καναδός διανοούμενος αντιμετωπίζει τη χώρα μας με τη συγκατάβαση που επέδειξε μεγάλο τμήμα της διεθνούς διανόησης τα χρόνια της «σταύρωσής της» (sic).
  Αναγνωρίζει ότι έγιναν λάθη από τις ελληνικές κυβερνήσεις, τα πολιτικά κόμματα και τον λαό, σε καμία περίπτωση όμως δεν δικαιολογεί το πλιάτσικο σε βάρος της δημόσιας περιουσίας και τις πολιτικές φτωχοποίησης που επιβλήθηκαν.
  Ειδικά η ανάλυσή του για τους Έλληνες πολιτικούς ηγέτες, που σαν μαθητούδια έτρεχαν στο Νταβός για να κάνουν το …μεταπτυχιακό τους στο ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων, και οι αναφορές του σε διορισμένους διοικητές δημόσιων επιχειρήσεων, που προσλάμβαναν και χρυσοπλήρωναν ιδιωτικές συμβουλευτικές εταιρείες για να τους μάθουν πώς να λειτουργούν με ιδιωτικά κριτήρια τις επιχειρήσεις που προορίζονταν για τα δόντια των ιδιωτών, θυμίζουν κάτι απ’ όσα ζήσαμε εδώ και 40 χρόνια.
  «Η εξαΰλωση του πλούτου, η ανάληψη των χρημάτων στον ουρανό γινόταν όπως η ανάληψη της Παναγίας» γράφει ο Καναδός στοχαστής. Δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερη μεταφορά…  

                                                                                              ** Θανάσης Αντωνίου
   *- από το diastixo.gr -  (Δημοσιεύτηκε 29 Απριλίου 2020)
      
-Η κατάρρευση του παγκοσμισμού και η επανεπινόηση του κόσμου
-John Ralston Saul
-μετάφραση: Γιώργος Πινακούλας
*εκδόσεις Ροές