(mini photo gallery)

*σΚαλοκαιρινές αποδράσεις 5 αστέρων.
Camping IS the way to go, siss's & bros...

Summer InNoSen(s)ce...
 Χάνομαι γιατί ρεμβάζω...στην ακροθαλασσιά. Μια παραλία, η άμμος, τα φύκια, η θάλασσα μπροστά, η πόλη απέναντι. Μια σακούλα με τα απαραίτητα: κουβαδάκι για τα κοχύλια, παγούρι με νερό. Στ' αριστερά ο μώλος. Βόλτες, ψάρεμα, romance.
  Καλοκαίρι κοντά στην πόλη. Σύντομες αποδράσεις. Του νου. Που βιάζεται να ταξιδέψει. Δεν υπάρχει όριο. Καλοκαιρινή αθωότητα. Για το πιτσιρίκι της φωτογραφίας, ναι. Ο τίτλος της λεζάντας είναι μόνο για εμάς. Τους "μεγάλους". It Don't Make No Sense For Us.  
  Για το πιτσιρίκι; It Makes ALL the Sense In The World.     

(On) The Road 20 pics from around Salonica
--A PHOTO GALLERY Kείμενο - φ ωτογραφίες:DK R 

    Ο δρόμος είναι ο προορισμός. Ορισμένοι το λένε αλλιώς- το ταξίδι είναι ο προορισμός και όχι το τέλος του ή κάπως έτσι...

  Όπως και να το θέσεις πάντως, η πραγματικότητα, αυτή η σύνθεση των όσων βλέπουμε,  ακούμε, αισθανόμαστε και επεξεργαζόμαστε πριν τα κάνουμε περίπου δικά μας, έχει μεγάλη σχέση με το δρόμο της ζωής του καθένα από μας. Και ακόμη, με το πως διανύουμε  αυτόν το δρόμο που θα βρούμε μπροστά μας...


(φωτό 1: πολυκατοικία στην Πυλαία)


(φωτό 2: δρόμος έκτακτης ανάγκης έξοδος προς Φιλλίπειο - Εξοχή)


(φωτό 3,4,5,6,7,8,14: δρόμος Θέρμης - Θεσσαλονίκης)
  


   
  Ο δρόμος μπορεί να αλλάζει - σίγουρα αλλάζει αναλόγως της εποχής, του καιρού, του φωτισμού, των συνθηκών γενικότερα.
  
  Μπορεί να σου φαίνεται ίδιος τον περισσότερο καιρό, μα είναι ο καιρός ή μάλλον οι καιροί και οι ημέρες και οι νύχτες που ζούμε και που διαμορφώνουν το ταξίδι σου. Από τη στιγμή που ξεκινάς , ακόμη κι αν δεν ξέρεις που ακριβώς έχεις να πας, το πιθανότερο είναι πως θα διαβείς το δρόμο σου- έστω και με κάποιες παρεκκλίσεις.

(φωτό  9, 10, 13, 15:
Δρόμος Πανοράματος - Θεσσαλονίκης)

 (φωτό 11: οδός Καμπουρίδου, Πανόραμα)
   
   Όπως πάντως και να εξελιχθεί το ταξίδι - με τις στάσεις του, τα περάσματα σε χωριά ή πόλεις - κάποια στιγμή θα συγκεντρωθείς και πάλι στην πορεία.
  
Και ίσως αυτός είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος για να φτάσεις εκεί που τελικά θέλεις. 
  Ακόμη και αν αυτό είναι άλλος ένας δρόμος ή απλά η συνέχεια του πρώτου εκείνου δρόμου που πήρες εξαρχής.     
  
 Ότι και αν είναι, η πορεία έχει τα δικά της μυστικά που θα ανακαλύψεις μέσα από τον εαυτό σου -ταξιδεύοντας.

φωτό 12: δρόμος Πανοράματος - Θέρμης

   Κάθε στάση, κάθε σταθμός στο ταξίδι σου, αφήνει τα δικά του σημάδια - αναμνήσεις έντονες, λιγότερο ή περισσότερο.

  Όταν όμως βρίσκεσαι σε κίνηση προς τα μπρος, απλά "εφοδιάζεσαι" με ότι χρειάζεσαι και κάποιες φορές παίρνεις κάτι που θα κρατήσεις μαζί σου για πάντα. 
  Αυτό μπορεί να είναι από ένα κομμάτι ξύλο που βρήκες στην άκρη του δρόμου, μια κουβέντα που "άνοιξε" μια μικρή πόρτα στο μυαλό σου ή ακόμη και ένας άνθρωπος.
 Ότι κι αν συμβεί, όσες στάσεις κι αν κάνεις, το ταξίδι δε σταματά.

 φωτό 16: οδός Κανάρη, περιοχή Χαριλάου

φωτό 17: Περιφερειακός δρόμος στο ύψος της Νεάπολης

 Όσες φορές και αν λοξοδρομήσεις, το πιθανότερο είναι πως θα ξαναβρείς το δρόμο. Οι ευκαιρίες για να σταματήσεις κάπου μπορεί να  παρουσιάζονται σε απίθανες στιγμές, όμως αν ο νους σου είναι σταθερά στο δρόμο, θα έρθει και η στιγμή που θα ξαναβγείς στη ευθεία. 
   Και τότε, ακόμη και αν συναντήσεις ξανά ανηφόρες, κακοτράχαλα σημεία, χιόνια ή άγρια ζώα που θα πεταχτούν ξαφνικά μπροστά σου- τότε θα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και είναι πολύ απλό: συνεχίζεις, πιο γεμάτος, πιο έμπειρος, πιο έτοιμος. Για τον προορισμό. Το δικό σου δρόμο.

φωτό 18: οδός Χαλκιδικής, περιοχή Μπότσαρη                                                                          φωτό:19: δρόμος της Θέρμης

-mini photo gallery- *( 5 shots )

                                                An Ode to Z!

Τώρα, αυτό το Ζ, καινούργιας κοπής, σχεδίασης, φιλοσοφίας πάντως όχι, τεχνολογίας ναι- εν πάσει περιπτώσει αυτό το δηλητηριασμένο ασιάτικο δίκοπο "σπαθί" - διότι περί σπαθιού πρόκειται, όχι περί μοτοσυκλέττας - τι και ποιόν έχει απέναντι του; Εννοούμε, σε "κυβικά"- όχι cc - σε guts, σε looks, σε respect...

   Πάρτε μάτι εξάτμιση μπουρί διπλό, σε αμφότερες τις πλευρές, οδηγοκεντρική "ανατομία" Made In Japan και απλά...ακολουθήστε με ή πιο απλά...eat my dust!

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

   Πολλή λεπτομέρεια, ομορφιά ( ακόμη και με το βαθούλωμα-"παράσημο" στο ντεπόζιτο ), full τεχνολογία και ηλεκτρονικά καλούδια αλλά με το γνωστό, ιστορικό και ανυπέρβλητο γονίδιο Ζ στον οργανισμό του!

_____________________________________________________

Who can really put up a fight with thhis beast? Stand up, plz, & B counted...Z will sort'ya out!

βασανίζομαι...και στη Θεσσαλονίκη

 Θυμάστε τον "βασανίζομαι..."; Ο ανώνυμος καλλιτέχνης που προ δεκαετίας (και βάλε) έγινε γνωστός στην Αθήνα λόγω των τεράστιας κλίμακας μονολεκτικών πανομοιότυπων "graffitti" σε κτήρια της πρωτεύουσας, τα τελευταία χρόνια είναι σχεδόν εξαφανισμένος.
  Το μικρούλι "βασανίζομαι" της φωτογραφίας είναι κατά πάσα πιθανότητα.. copy paste επίσης ανώνυμου...δράστη και το εντοπίσαμε στο στενάκι της Αποστόλου Παύλου κάτωθεν της οδού Μελενίκου στη Θεσσαλονίκη και η αλήθεια είναι πως μοιάζει πολύ με το πρωτότυπο - όχι ότι θέλει και ιδιαίτερη προσπάθεια, αλλά λέμε τώρα...
  Το ωραίο είναι το ακριβώς από κάτω του, παρόμοιας...τεχνοτροπίας (αλλά στο πιο χαλαρό...) και το οποίο ρωτάει: "βαριέσαι;".

 Sun Ra - Sun God!!!
( ...Ε.Τ. Come Visit! )

 Αυτό το σχεδόν απόκοσμο φως ξεχύθηκε την περασμένη Κυριακή το απόγευμα, μέσα από τα σύννεφα πάνω από το Θερμαϊκό και τη Θεσαλονίκη. ( φωτό 1,2,3 )

(φωτό: DK R )

Cheers, Ρίκο! ( ο σκύλος που λατρεύει τη μπύρα )

  Αν το δείτε και κρατάτε σακούλα με τις μπύρες ή το κρασί πάνω πάνω ή σε εμφανές σημείο τέλος πάντων, βρείτε τρόπο να κρύψετε τους...χυμούς. Ή τρέξτε!
  Όχι, ο Ρίκο δε δαγκώνει ( εύκολα ) αλλά την "πέφτει" με θράσος σε καφενέδες, καφετέριες και μπαράκια με καρέκλες και τραπέζια έξω καΙ απαιτεί κυρίως μπύρα.
  Κυκλοφορεί στην περιοχή της Νεάπολης Θεσσαλονίκης.  Τη θέλει δε, τη μπύρα του, σερβιρισμένη σε τασάκι - πεντακάθαρο εξυπακούεται! Στην υγειά σου Ρίκο! - Cheeeers!

ballcycle ή bicyball;;

  Πολλά έχουμε δει στο χώρο του ποδηλάτου - τόσο σχεδιαστικά, όσο και για λόγους ταχύτητας, αντοχών, εξειδίκευσης γενικότερα.
  Τούτα εδώ όμως τα δυο...πρωτότυπα, ομολογούμε πως μας άφησαν άφωνους!
Αυτό θα πει καινοτομία - με άξονα βεβαια, την αγάπη όχι μόνο για την ποδηλασία αλλά και για τη μπάλα επίσης. Ή μάλλον για τις...μπάλες. Και για μπασκετικούς και για ποδοσφαιρόφιλους!

At The Dark End Of The Street...

Άνω Λαδάδικα, Θεσσαλονίκη # 3.

(shots by RootsDoC )

  Όσο και αν φαίνονται παρατημένα, ακόμα και αυτά τα στενάκια - φωτογραφήθηκαν μεσούσης της εβδομάδας - κρύβουν γωνιές όπου συμβαίνουν πολλά. Κυρίως μουσικά πράγματα.

  Πέρσι το φθινόπωρο για παράδειγμα, το δρομάκι που βλέπετε δεξιά ( 2η φωτό ) φιλοξένησε ένα από τα πιο εντυπωσιακά live που έχουμε δει, με τοπικές μπάντες από το χώρο του punk και  του hardcore.Η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά σαγηνευτική και αν κολλούσες για λίγο, το πιθανότερο είναι πως θα έφευγες από κει τα ξημερώματα.
Το ότι η περιοχή δεν είναι οικιστκή ζώνη βοηθά. Αυτό, όπως διαδίδεται και μάλλον αληθεύει, πρόκειται σύντομα ν' αλλάξει, κάτι πάντως  που δεν είναι απαραιτήτως αρνητικό.

 Η εποχή των loft εν Θεσσαλονίκη μάλλον ζυγώνει και αν οι προϋποθέσεις κατοίκησης της περιοχής είναι λογικές τότε δεν αποκλείεται να προκύψει κάτι πολύ ενδιαφέρον.

 

                   Time Will Tell...

Flower Power

 Τώρα αυτό το (περίπου...) τέλειο τριαντάφυλλο είναι ζωγραφιά, δια χειρός καλλιτέχνη ή φωτογραφία του  λουλουδιού;

  Η απάντηση ε'ιναι σχετικά εύκολη λόγω φωτογραφικής "ατέλειας" και μόνο!
 
  Αν δε ζωγράφιζε η φύση  - έστω και...καθοδηγούμενη - who would?

Dark Clouds Gather...

RiderS (SHOOTIN') On the Storm... ( 7 στιγμιότυπα -  Seven Pics )
Η Τελευταία Καταιγίδα.
  Οι φωτογραφίες που βλέπετε παραπλεύρως και παρακάτω, είναι από την τελευταία μεγάλη καταιγίδα στη Θεσσαλονίκη, μια από τις πρώτες ημέρες του Ιουνίου.
  Η απόσταση του σημείου όπου βρεθήκαμε με την κάμερα είναι, όπως φαίνεται άλλωστε, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το "μάτι" της καταιγίδας ή από το σύννεφο

Chem Trails or What???

Τώρα αυτό εδώ το "σχηματάκι" που δημιουργήθηκε στο Σαλονικιώτικο ουρανό, υποθέτουμε πως είναι οι "ουρές" απο τα καύσιμα των αεροπλάνων... Ουδεμία σχέση με τα chem trails, να προσθέσουμε...; Το συγκεκριμένο σχήμα πάντως έμεινε - έτσι όπως το βλέπετε - για αρκετή ώρα ( περίπου μισή ώρα ) έως ότου εξαφανιστεί  ( ή μήπως...προσγειωθει; ) σιγά σιγά...  Ας έχουμε το νου μας και ας κοιτάζουμε ψηλά περισσότερο - άλλωστε το προστάζει η ετυμολογία της λέξης "ΆΝΘΡΩΠΟΣ" ( από το ΆΝΩ και το Θρώσκω, δηλ. Κοιτάζω προς τα        πάνω ) δηλ. η ίδια η υπόσταση μας. 

Θεσσαλονίκη, Άνω Λαδάδικα ΙΙ

Προσθήκη λεζάντας

Θεσσαλονίκη, οδός Ερνέστου Εμπράρ