Για να μην αναλωνόμαστε σε εισαγωγές κλπ κλπ. ας μπούμε στο 'ψητό' με τη μία: όσοι ήσασταν στη Θεσσαλονίκη (προ)χθες και ΔΕΝ πήγατε στο LIVE των Seahorse στο Θέατρο Κήπου (περιοχή ΧΑΝΘ-Λευκού Πύργου) ΧΑΣΑΤΕ. Όσοι βέβαια πήγατε, ξέρετε για τι μιλάμε...Μια νέα (σχεδόν) μπάντα, με γνωστούς κ έμπειρους μουσικούς και νέο, φρέσκο υλικό με γερές δόσεις σκληρού rock, με πινελιές prog αλλά και grunge και post punk και...όπως θέλετε εσείς να το ονομάσετε. Έτσι κι αλλιώς έχουν περάσει τόσες δεκαετίες rock, που δεν έχει και τόση σημασία η 'ταμπέλα', αλλά το αποτέλεσμα.Οι SEahorse έπαιξαν ΆΨΟΓΑ και το κοινό-ευτυχώς-κάποιες στιγμές ξεσηκώθηκε (αν κ άργησε πολύ και σ' αυτό δεν συνέβαλε καθόλου η μπάντα-ίσα ίσα καλά έκανε ο frontman Nomik Monk και το ανέφερε νωρίς νωρίς λέγοντας ''...ευχαριστούμε...Τρελό γλέντι, βλέπουμε, έτσι καθιστοί όπως είστε...'').Το ζήτημα απλά εντοπίζεται στην εκ των προτέρων 'παρουσίαση' της εκδήλωσης (στα πλαίσια του Φεστιβάλ Καλοκαιριού του Δήμου) και η οποία δε φρόντισε-αν και πιθανότατα είχε ΌΛΕς τις καλές προθέσεις-να δώσει κάποιο στίγμα περί μιας rock στιγμής του Φεστιβάλ.Μ δυο λόγια οι Seahorse δικαιούνταν μια κάποια...ας το πούμε έτσι...διαφορετική 'αναφορά' στον κατάλογο των εκδηλώσεων, όπως το ίδιο δικαιούται ο ΚΑΘΕ καλιτέχνης ή το όποιο σχήμα συμμετέχει, αναλόγως του χώρου του (π.χ. θέατρο, μουσική, χορός κλπ κλπ.)
Anyway, το live εξελίχθηκε τελικά καλύτερα από όσο φάνηκε στην αρχή πως θα 'πάει':η αρχική αμηχανία του κόσμου σε ένα κυριλέ, ανοιχτό, αμφιθεατρικό και μικρών διαστάσεων θέατρο χωρίς να υπάρχει κόσμος στην πλατεία (και που θα άλλαζε τα πράγματα)και με τις αποστάσεις, ένεκα πανδημίας, να συμβάλουν στο περαιτέρω 'άπλωμα' του κοινού(και με τις μπύρες να τιμώνται 3 ευρώ το μικρό κουτάκι)εξαφανίστηκε χάριν ακριβώς στην ουσία της όλης ιστορίας.
Η μπάντα εδωσε ό,τι είχε να δώσει:το rythm section βασισμένο στα σίγουρα (και έμπειρα από Blues Wire, Noise Promotion Company και μια σειρά από συμμετοχές σε πολλά σχήματα) χέρια του Αλέξη Αποστολάκη, η κιθάρα...στα κόκκινα, στα επίσης 'βαριά' λόγω ιστορίας(Mushrooms, Τρύπες) αλλά ιδιαίτερα ευλύγιστα δάχτυλα του Ασκληπιού Ζαμπέτα και στα φωνητικά, ο υποδειγματικός πραγματικά Νomik Monk να κάνει ότι μπορεί για να ανάψει τα αίματα και το υλικό να κάνει τελικά, τη δουλειά, όσο δύσκολη κι αν φαίνονταν αρχικά...ένα καταπληκτικό ξενόγλωσσο υλικό, ετερόκλητων επιρροών αλλά με τον παλιό, καλό ή..."κακό" δαίμονα του rock n'roll να 'οδηγεί' τους Seahorse σε μια φρενήρη παρουσίαση ολόκληρου του ντεμπούτου τους, του 'Heaven Is Underground' και χωρίς να 'μασήσουν' ούτε δευτερόλεπτο από τις προαναφερθείσες ...χμ, δυσκολίες ή έστω ΜΗ διευκολύνσεις, για τις οποίες (μόνον αυτοί) δεν ευθύνονταν στο ελάχιστο.
Οι περίπου πέντε εκατοντάδες τυχεροί πάντως που βρέθηκαν στο Θέατρο Κήπου στις 21 Ιούλη, (μ.C19) είμαστε σίγουροι πως θα το θυμούνται.Στο τέλος της συναυλίας, διατέθηκαν και κάποια εναπομείναντα cd του 'Heaven Is Underground' τα οποία βέβαια εξαφανίστηκαν.Καιρός ήταν λοιπόν...να επιστρέψουμε στο rock το ζωντανό, το εξελισσόμενο, το δρομίσιο, το τεχνικό ή μη, το όπως-το-βιώνει-ο-καθένας-μας. Καβάλα στους Seahorse, μοιάζει σαν ένα πάρτυ που μόλις αρχίζει...