Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ (...και των ΑΣΥΛΩΝ )- Απ' τον ΠΑΠΑΔΗΜΟ, στο ΣΑΜΑΡΑ, στον ΤΣΙΠΡΑ - ( n' it goes on n' on n' on n' on...where it stops, nobody knows...)

by RootsDoC

Έχει περάσει σχεδόν μια πενταετία από τότε που ο Λουκάς Παπαδήμος έγινε ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας. Με ένα λαό σε παράκρουση και σε αναζήτηση μεσσία, ο κ. Παπαδήμος ανέλαβε, χαλαρά, τα ηνία της διακυβέρνησης μιας, ανεπίσημα ( αλλά ουσιαστικά και μετά "λογιστικής" βεβαιότητας ) χρεωκοπημένης, από τότε ήδη , Ελλάδας, εγκαινιάζοντας αθόρυβα την Εποχή των Υπαλλήλων.

Σαμαράς και Τσίπρας, ακολούθησαν το δρόμο που "χάραξαν" οι ευρωπαίοι για να "περπατήσουν" οι δήθεν έλληνες ηγέτες, μαζί και ο Παυλόπουλος ( σε ρόλο κλητήρα ), από τότε και μέχρι σήμερα. Και δε φαίνεται ν' αλλάζει το "κόλπο".

Οι υπάλληλοι των ευρωπαϊκών και ελληνικών συμφερόντων ( τα οποία πλέον ταυτίζονται πλήρως ) υπηρετούν την ίδια ακριβώς ελίτ, που αποφάσισε την πορεία των πραγμάτων στην ευρώπη μετά και το crash test της Ελλάδας ( το γνωστό "πείραμα" αντοχής και "ανοχής" ενός...ακαλούπωτου - χωρίς να μπαίνει σε καλούπια δηλ. - λαού ). Χωρίς ενοχές, χωρίς αναστολές, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς αντιδράσεις...

Το τελευταίο είναι το χειρότερο. Ο ακαλούπωτος λαός δεν έμεινε..απαλούκωτος, ( ίσα ίσα... ) και το μόνο που μας έμεινε, στους εδώ παροικούντες, είναι η ανάμνηση των αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος - ιδιαίτερα δε, εκείνης της ημέρας που ΔΕΝ έσπασε το μπλοκ των, καμιά εικοσαριά ΜΑΤατζήδων που εμπόδιζαν, στα σκαλοπάτια της Βουλής την είσοδο της "πρώτης γραμμής" των διαδηλωτών στο κτήριο με εκατοντάδες χιλιάδες λαού από πίσω να μην αρκούν για να γίνει τελικά το ...έλα-να-δεις και το οποίο επίσης έμεινε στην ιστορία ως ένα ΜΕΓΑ ερωτηματικό ή αν θέλετε, μια υπόθεση περί του τι θα μπορούσε να συμβεί ΕΑΝ... Από αυτήν την απλή υπόθεση περάσαμε στα...υπόθετα, μια μέθοδο "θεραπείας" των ελλήνων πολιτών και του ελληνικού κράτους, εμπνευσμένη από τους εντός κι εκτός κουμανταδόρους, καθώς με όλα αυτά ( που συνέβαιναν και ακούγονταν και επηρέαζαν ) θορυβήθηκε η διαβόητη δήθεν ΑΌΡΑΤΗ ελίτ και αντέδρασε συμπεριλαμβάνοντας στη "θεραπεία" διάφορα, διαφόρων (δια)μέτρων, επιπλέον μέτρα.

Τα ...κακά νέα πρώτα, από τότε μας τα ανακοινώνουν οι υπάλληλοι. Που δε διαφέρουν αισθητά από υπαλληλους παλαιότερων εποχών ( μας διδάσκει η ιστορία ) αλλά η επισημοποίηση και καθιέρωση τους εκεί ψηλά, στο απυρόβλητο, εδώ και κάμποσο καιρό, "κάστρο" της ψευδο-εξουσίας τους, είναι ένα ακόμη δείγμα της σήψης που επικρατεί εδώ-και-εκεί-και-παραπέρα.

Η αριστερά στην Ελλάδα δεν ήρθε στην εξουσία ως παρένθεση - "παρένδυση" (ή παρενδυσία, ορθότερα) αποδείχθηκε στην τελική, με "τρελλιάρηδες-αλανιάρηδες-αποτυχημένους ταχυδακτυλουργούς" υπαλλήλους που εκτελούν. Υπαλλήλους που καβλώνουν με την εξουσία, όσο όλοι οι, πριν απ' αυτούς, μαζί. Και που δε δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ό,τι πιο ιερό απομένει σε ένα λαό που κατατσαλακώθηκε όπως ο ελληνικός: την ελπίδα. Ξεπέρασαν (κατά πολύ) τον Ανδρέα.

Και από τότε που ο Αλέξης, το αγαπημένο παιδί της γερμανο-πολυεθνικής οικονομικής χούντας που κυβερνά την ευρώπη, κάθησε στου τόπου αυτού, την top "καρέκλα", οι αντιδράσεις καταλάγιασαν. Οι άνθρωποι ξεθεωμένοι, αποδυναμωμένοι, ανασφαλείς λόγω της εντεινόμενης "αφαίμαξης" τους, απομονώθηκαν, "αγριεύτηκαν", φίλοι καλοί διχάστηκαν. Πιεσμένοι γαρ... Τώρα πια, οι περισσότεροι εκδηλώνονται ατομικά, οικογενειακά, παρεϊστικα... γι αυτό και ΑΝΩΔΥΝΑ και ακίνδυνα για τους πραγματικά επικίνδυνους υπαλληλίσκους.

Από τότε ζούμε το εξής έργο: Κάποιοι διατάζουν, αυτοί εκτελούν. Διατάζουν άλλοι - αυτοί εκτελούν. Εκτελούν. Και εκτελούν. Και εκτελούν. Ο απόλυτος θρίαμβος του σκληρότερου καπιταλιστικού μοντέλου. Υπάλληλοι, σαν και τους μέσης ή και κατώτερης κλίμακας οσφυοκάμπτες υπαλληλίσκους-ρουφιάνους και χέστηδες των πολυεθνικών και άλλων εταρειών που εδρεύουν, για παράδειγμα, στη Madison Avenue της Νέας Υόρκης ή στο Άμστερνταμ ή στο Κέηπ Τάουν και στο Ντακάρ ή στη Σιγκαπούρη, στη Σαγκάη και στη Βομβάη και στο Μόναχο ή στον Παναμά. Που σκύβουν συνεχώς παρασέρνοντας μαζί τους έναν - όχι και τόσο άμοιρο ευθυνών - ολόκληρο λαό που χάνει ώρα με την ώρα την αξιοπρέπεια του, βιώνει την εξαθλίωση και ζει μέσα στη σύγχυση και στην ΆΓΝΟΙΑ.

Υ.Γ. 4.000.000 έλληνες στο όριο της φτώχειας; μωρέ μπράβο επιδόσεις...! αυτό θα πει, να τους "περνάς" όλους - προς τα κάτω...Στα (δια)νοητικά ΆΣΥΛΑ όμως όπου κατοικοεδρεύουν Κατρούγκαλοι, Φωτίου, Αλεξιάδηδες, Τσίπρες, Καμένοι και άλλοι ( πεταμένοι), στο δικό τους κόσμο - στην ΚΟΣΜΑΡΑ τους κυριολεκτικά - αυτές οι μετρήσεις είτε δεν είναι ακριβείς, είτε η φτώχεια μετριέται με....λάθος κριτήρια. Αφού στο κάτω κ(ρ)άτω(ς) της γραφής, λεφτά πάντα υπάρχουν για τους καλούς υπαλλήους. Και για τους κακούς, μην είμαστε και ανάλγητοι, όλοι δεν εργάζονται για το κοινό (τους) καλό; Εξηγείται αλλιώς; Δεν εξηγείται. Και περνάν' αυτοί καλά και μεις χειρότερα. Καθε (καινούργια) μέρα που περνά.

* burnin' & lootin' in Baltimore, USA, 2015 - Οργή, εξέγερση, καταστροφή & βία(έγκλημα & τιμωρία) "Αγανακτισμένοι" στη Βαλτιμόρη - Η.Π.Α., 2015

** για την ιστορία, ο Λουκάς Παπαδήμος ορκίστηκε την 11-11-2011