Η φρουτοσαλάτα του Αλέξη Τσίπρα

  Όποιος έχει ζήσει τους θρυλικούς ανασχηματισμούς κυβερνήσεων επί Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του 1980, δυσκολεύεται να ρίξει βαρείς χαρακτηρισμούς στις παρούσες τσαπατσουλιές του Αλέξη Τσίπρα. Champions League ο πρώτος, Σούπερ Λιγκ ο μικρός…
  Οι ‘καραμπόλες’ των Παπανδρεϊκών ανασχηματισμών, οι απίστευτες δηλώσεις που τις συνόδευαν και η βλαχογκλαμουριά εκείνων των αλησμόνητων χρόνων όπου ο καθείς μπορούσε να γίνει υπουργός ακόμα κι αν δεν τον ήξερε ούτε ο θυρωρός του (άρε Κατσιφάρα Άρχοντα του Τίποτα…), δεν έχει καμία σχέση με το κακό συναπάντημα της παρούσας πολιτικής συγκυρίας.
  Το καλό με τον Παπανδρέου ήταν ότι τα ‘φρούτα’ που αποτελούσαν το υπουργικό συμβούλιο των κυβερνήσεών του, προέρχονταν όλα από το δικό του κήπο. Ο Ανδρέας άπλωνε το χέρι του, έκοβε ένα φρουτάκι και το έβαζε στο μπολ του για όσο ήθελε. Η φρουτοσαλάτα που μας παρουσίαζε για κυβέρνηση ήταν δική του συνταγή. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι αναγκασμένος να τσαλαβουτάει νυχτιάτικα σε ξένους μπαχτσέδες: Καραμανλικοί, κεντροδεξιά, λαϊκή δεξιά, κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατία, οικολογία κι όποιον πάρει ο Χάρος. Τα φρούτα που μαζεύει είναι σαν αυτά στα καφάσια των λαϊκατζήδων στις τρεις το μεσημέρι όταν μαζεύουν τον πάγκο τους.

  Τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση με Μπόλαρη, Παπακώστα και Κουβέλη; Πόσο να σηκώσει από τα πατώματα το ψόφιο κόμμα η Μυρσίνη Ζορμπά, η Κατερίνα Νοτοπούλου και ο Παναγιώτης Ρήγας; Εδώ χρειάζεται Σουπερμαντολίνη για να πάρει μπροστά το σαράβαλο της πρώτης φοράς αριστερά.
  Η νέα κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ένα θλιβερό τσούρμο ξέμπαρκων και θαλασσοδαρμένων πολιτευτών που ξέπνοοι, χωρίς έμπνευση και με σκυφτό κεφάλι θα πάνε μέχρι τις εκλογές παίζοντας τα ρέστα τους: διορισμούς, επιδόματα, έκτακτες παροχές, παρελθοντολογία και πυροτεχνήματα αριστερόστροφης φρασεολογίας. Η εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας είναι ο πρώτος και διακηρυγμένος στόχος τους- όλα τα υπόλοιπα είναι δραμαμίνες για να αντέξει ο θαλασσοπνιγμένος ελληνικός λαός.

  Υ.Γ. Πριν από πολλά χρόνια είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τη νέα υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης (λέμε τώρα…) Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου σε μια επιχειρηματική εκδήλωση όπου έκανε ένα σύντομο χαιρετισμό- ήταν ΠΑΣΟΚ τότε. Είχα πάθει πλάκα.
  Η κυρία μιλούσε υπέροχα ελληνικά, είχε μια σπάνια ευφράδεια, χαλαρό παρουσιαστικό αν και σχετικά νέα στην εγχώρια πολιτική σκηνή αλλά και μια έμφυτη σεμνότητα φερμένη από την Εσπερία. Το μεγάλο ατού της όμως ήταν η εντυπωσιακή κενολογία της: μίλησε χωρίς να πει απολύτως τίποτα. Σπάνιο χάρισμα που πρέπει να το εξάσκησε κοντά στον μετρ του είδους Βαγγέλη Βενιζέλο.

  Περαστικά μας…
                                                               Θανάσης Αντωνίου