'Oλοι ίσοι και διαφορετικοί. Αλλά όλοι κινδυνεύουμε σ' αυτή τη χώρα_______________*plus: CROCODILE TEARS LIVE @Atlanta

  Την επόμενη ημέρα από εκείνη που έχασε τη ζωή του ο Ζακ Κωστόπουλος στο περιστατικό έξω από το κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας, ένας αλλοδαπός εργάτης 40 ετών έχασε τη ζωή του στην Άνδρο όταν έπεσε από ύψος 8 μέτρων στο κενό, κατά τη διάρκεια εργασιών που πραγματοποιούσε σε καπνοδόχο οικοδομής. Ο ιδιοκτήτης της οικίας όπου τελούνταν οι εργασίες συνελήφθη και διενεργείται προανάκριση.

  Μια εβδομάδα πριν τον θάνατο του νεαρού οροθετικού, δύο παιδάκια τραυματίστηκαν σε δημοτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης όταν αποκολλήθηκε από την οροφή της τάξης τους ο ανεμιστήρας κι έπεσε στα κεφαλάκια τους. Τα παιδάκια μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία, τη γλύτωσαν ευτυχώς, έγινε μήνυση κατά παντός υπευθύνου από τους γονείς τους και η υπόθεση έχει πάρει το δρόμο της (για το πουθενά).

  Μια εβδομάδα πριν το τραγικό περιστατικό στην Γλάδστωνος, ακρωτηριάστηκε το χέρι εργαζόμενου που είχε σφηνωθεί σε μηχάνημα κοπής, σε εργαστήριο παραγωγής άρτου στα Σταυράκια Ηρακλείου και χρειάστηκε η συνδρομή της ΕΜΑΚ για τον απεγκλωβισμό του. Κι εκεί διενεργείται προανάκριση (λέμε τώρα…).

  Στις 18 Σεπτεμβρίου στο Αγρίνιο μια κοπέλα είδε το χάρο με τα μάτια της όταν καρφώθηκε στο πρόσωπό της φωτοβολίδα που κανένας δεν ξέρει από πού ήρθε και ποιος την εκτόξευσε κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης. Η κοπέλα καθόταν σε παγκάκι, κατά το διάλλειμα από το φροντιστήριό της και παρακολουθούσε τη διαδήλωση. Η κοπέλα υποβάλλεται σε συνεχείς επεμβάσεις, η αστυνομία ψάχνει τους δράστες.

  Τέλος, γιατί δεν έχει νόημα η απλή παράθεση τραγικών γεγονότων που μαρτυρούν την απουσία πολιτικών ασφάλειας σε αυτό τον τόπο, στις 13 Σεπτεμβρίου πέθανε μέσα στο παζάρι του Βελεστίνου ένας 44χρονος υπαξιωματικός του ελληνικού στρατού από έμφραγμα, αβοήθητος καθώς το ασθενοφόρο που καλέστηκε από το Κέντρο Υγείας του Βελεστίνου δεν έφτασε ποτέ λόγω έλλειψης οδηγού. Κλήθηκε δεύτερο από το Βόλο που έφτασε καθυστερημένο, μετά το θάνατο του αρχιλοχία. Η ΠΟΕΔΗΝ εξέδωσε ανακοίνωση όπου καταγγέλλει την απουσία προσωπικού κ.λπ. Κανένας θάνατος ανθρώπου δεν ισοφαρίζεται ή συμψηφίζεται ή αντιπαραβάλλεται με το θάνατο κάποιου άλλου καθώς όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο θάνατο όπως όλοι είμαστε διαφορετικοί όσο ζούμε.

  Τα κροκοδείλια δάκρυα όμως του Νίκου Βούτση προέδρου της Βουλής που βγήκε και μίλησε για δολοφονία του νεαρού στο κέντρο της Αθήνας πριν καν αρχίσει η ανάκριση, της Τασίας Χριστοδουλοπούλου πρώην υπουργού και διαπρεπούς δικηγόρου που κατήγγειλε το λυντσάρισμα, της Ράνιας Σβίγκου εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ και της Μαρίας Γιαννακάκη η οποία παριστάνει τη Γενική Γραμματέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης (αυτή που παλαιότερα κατηγορούσε το ΣΥΡΙΖΑ για λαϊκισμό), μαρτυρούν ότι τελικά, ίσως να μην είμαστε όλοι ίσοι ούτε στο θάνατο.

  Για κάποιους ο θάνατος ενός συνανθρώπου μας, τραγικός, βάναυσος και μαγνητοσκοπημένος, αποτελεί ευκαιρία για μικροπολιτική και άγρα ψήφων γιατί είναι φανερό ότι οι τέσσερις προηγούμενοι και ορισμένοι ακόμα πολιτικοί και δημοσιογράφοι που έσπευσαν να τοποθετηθούν για το περιστατικό χωρίς να υπάρχουν ακόμα σαφείς πληροφορίες, το κάνουν μόνο και μόνο για τους ψήφους μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας.
  Όμως οι άθλιοι πολιτικοί της συμφοράς που περνιούνται για αριστεροί, θα έπρεπε να βγάλουν τον σκασμό.  Καλύτερα να το βουλώσουν και σκύβοντας το κεφάλι, να ζητήσουν ταπεινά συγγνώμη από τον ελληνικό λαό που δεν μπορούν να προστατέψουν τη ζωή ενός μικροπαραβατικού χρήστη και οροθετικού φτωχοδιαβολάκου από το μένος τους πλήθους, αλλά ούτε την περιουσία ενός φουκαριάρη μικροεπαγγελματία στο κέντρο της Αθήνας που παλεύει για ένα μεροκάματο.

  Αντί να ντρέπονται που κατάντησαν την Ελλάδα ένα ρινγκ με 6.000 εργατικά ατυχήματα πέρυσι (τα περισσότερα στην ιστορία αυτής της χώρας και δεκάδες από αυτά θανατηφόρα), όπου η ζωή του καθενός – του καθενός όμως κι όχι μόνο ορισμένων- δεν έχει πια καμία αξία, τολμάνε να εμφανίζονται και να κάνουν δηλώσεις, προκαταλαμβάνοντας το αποτέλεσμα αστυνομικών και δικαστικών ερευνών, χύνοντας χολή ενάντια σε ορισμένες κατηγορίες πολιτών υπέρ κάποιων άλλων.

  Και μιλούν για ‘κοινωνικό αυτοματισμό’ αυτοί που περιμένουν να πεθάνουν οι συνταξιούχοι για να αλαφρώσουν τα οικονομικά της μπανανίας που κυβερνούν.
                                                                                                Θανάσης Αντωνίου
*pics'credits: Reformedish - Ιmgrum

3d year. new gear...ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ του ΧΑΟΥΣ,
Still alive.

                                                   

Gettin ready yo...

YEEEEEEES!!!!!!!

Festivalλαλαλαλα...και πάμε για αλλαλαλαλαλλού... Η βιομηχανία της LIVE μουσικής αλληλεγγύης. (gigs α λα ΜΚΟ;;;;...)
*incl. LIVE AID, HEAR 'N AID(STARS), FARM AID (GNR+ NEIL YOUNG  JASON & THE SCORCHERS) + DEAD DAISIES @ Concert for Freedom (Poland's Woodstock 2017) +(άσχετα...-? )FUNNIES

 by DK R
  Μπορεί το Woodstock να διοργανώθηκε από μια παρέα φίλων που σκοπό είχαν να πιάσουν μια καλή μπάζα και παράλληλα να δηλώσουν μαζί με τους χιλιάδες εκδρομείς που έσπευσαν να βρεθούν στο χώρο του φεστιβάλ την αντίθεση τους στον πόλεμο του Ναμ και στη νέα τάξη πραγμάτων που φαίνονταν να επελαύνει.
  Η παρέα που τελικά μετά από αρκετά-για την εποχή- γραφειοκρατικά εμπόδια κατάφερε και διοργάνωσε το αρχετυπικό φεστιβάλ έμεινε στη ιστορία ως οι πρωτοπόροι των ανάλογων εκδηλώσεων με τις καλές προθέσεις ως Μέγα Χορηγό Επικοινωνίας- από τότε και στο εξής και μέχρι σήμερα και εις τους αιώνες των αιώνων.

  Το Live Aid το ..."κατάπιαμε" με λίγη μπύρα παραπάνω, καθώς ήτα κάπως δύσκολο να "κατέβει" μονομιάς- κάτι φαίνονταν ή μάλλον κάτι σα να...μύριζε διαφορετικά από αυτό που μας παρουσιάστηκε. Άσχετα με τις παρουσίες τόσων αστεριών μαζί και με σκοπό που δεν επιδέχονταν αμφισβητήσεις. Έτσι απλά.

  Το Hear 'N Aid που ακολούθησε, χρειάστηκε πολλά παραπάνω γαλόνια μπύρας για να "κατέβει" αλλά και για να χωνευτεί- ανεξάρτητα και πάλι από τον...συνωστισμό αστέρων, βιρτουόζων, τεράστιων φωνών και προσωπικοτήτων, άπαιχτων ...παιχταράδων και πάει λέγοντας. Οι περισσότεροι αγνόησαν την εμφανή προσπάθεια ορισμένων να υποστηρίξουν την (νέα, "τρέχουσα" ή απερχόμενη...) καριέρα και έμειναν-ΚΑΙ λόγω είδους, με τους φανατικούς οπαδούς του ενός ή των άλλων- στα hilights του τραγουδιού.

  Λίγο αργότερα ήρθε το Farm Aid- το μεγάλο ενδιαφέρον προσέφερε η συνύπαρξη on stage, καλλιτεχνών όχι αποκλειστικά από το χώρο της country αλλά και από τη rock σκηνή- indie, mainstream folk, hard & blues αστέρια έπαιξαν χώρια αλλά και όλοι μαζί, αυτή τη φορά για την απαξίωση του αμερικάνου αγρότη. Συναυλία επίσης ιστορική- εμφανίσεις που έμειναν στην ιστορία των φεστιβάλ...και  (βεβαίως βεβαίως...) ένα ακόμη ''εκτάκτου ανάγκης'' φεστιβάλ με άπειρα sequels να ακολουθούν-όχι μόνο για την αμερικάνικη αγροτιά αλλά και τη συναυλιακή βιομηχανία

  Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε για ώρες...όμως δεν το...έχουμε πια το θέμα. Παράγινε. Παραχέστηκε, που λέει και ο απλός κόσμος...Από ένα σημείο και μετά, όποιος καημός και όποια τραγωδία γίνονται η αφορμή για τη διοργάνωση φεστιβάλ αρωγής και υποστήριξης των όποιων θυμάτων ή της κατρακύλας κάποιου κλάδου ή κάποιας συντεχνίας ή κάποιας "προσπάθειας"...που μπορεί τις περισσότερες φορές να κρύβει τις καλύτερες των προθέσεων αλλά που, μπαίνοντας πια για τα καλά στο συναυλιακό 'γίγνεσθαι', λειτούργησε (και σήμερα περισσότερο από ποτέ...) ως ευκαιρία για business-music business as usual.

  Είμαστε λοιπόν εναντίον των music business? Αλίμονο...γιατί άλλωστε; Αλλά προτιμούμε τα πράγματα να λέγονται με το όνομα τους και -ως θεατές ή από οιαδήποτε άλλη θέση- θα επιθυμούσαμε λίγη περισσότερη διαφάνεια....ακριβώς λόγω των ευγενών σκοπών για τους οποίους λαμβάνουν χώρα οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις.

 Και δε διαφωνούμε με την ανάδειξη ονομάτων που σε άλλη περίπτωση θα προβάρανε ακόμη η θα έπαιζαν σε beach parties το καλοκαίρι και σε μικρά clubάκια τους χειμώνες...oh no no no! Αλλά προτιμούμε να βλέπουμε τις (προαναφερθείσες) music business σε υγιείς βάσεις, με χαμηλά εισητήρια, με gigs (μεγάλα ή μικρά)με σωστές...προδιαγραφές και αν συμβεί κάτι τραγικό, βλέπουμε...
  Και στην τελική, δεν είμαστε καθόλου σίγουροι πως τα συγκεκριμένα φεστιβάλ αλληλεγγύης λειτουργούν όντως υπέρ των καλλιτεχνών και όχι(κατόπιν κατεύθυνσης κάποιων νημάτων εδώ και κει) υπέρ μόνον των πιο...τυχερών εξ αυτών- κάτι σαν festival idol kind o'thang, με το μανδύα όμως της ανιδιοτέλειας και του "αγαπάτε αλλήλους-πληρώστε-φάτε,πιείτε και θυμηθείτε" (μας).

  Αλλιώς, το όλο πράγμα θυμίζει τις ΜΚΟ, των οποίων οι ιθύνοντες μόνον που δεν προσεύχονται για να ανοίγουν ανεξαρτήτως αιτίας τα σύνορα, να ξεχύνονται στα μονοπάτια της εξαθλίωσης και του ξεριζωμού οι κατατρεγμένοι που σύντομα θα έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στα 'κανάλια' των traffickers ή στη ..."ζεστή" αγκαλιά κάποιας ΜΚΟ που περιμένει (αδιαφορώντας για το πραγματικό πρόβλημα αλλά που νοιάζεται ΜΌΝΟ για τα συμπτώματα) πως και πως να αξιοποιήσει κονδύλια των "φιλανθρωπικών" τμημάτων (ΟΗΕ, Αρμοστείες, Ε.Ε κλπ κλπ) του συστήματος και της παγκοσμιοποίησης που λειτουργούν ως άλλοθι των ηγετών και των τοποθετημένων υπαλλήλων τους, υπεύθυνων για όλα τα δράματα που παίζονται σε όλο τον πλανήτη και αφορά στα πάντα: από το κλίμα ως τη φτώχεια, τους πολέμους, την προσφυγιά, την υγεία και ότι τραβά η πιο σκοτεινή ψυχή του πιο ανάλγητου ανθρώπου.

  Για αυτό, την επόμενη φορά που θα σας ζητήσουν τον οβολό σας για να στηρίξετε κάποιον ευγενή σκοπό, ψάξτε καλά όχι μόνο τη λίστα των καλλιτεχνών ή το χώρο διοργάνωσης αλλά αναζητήστε λίγο και το στόρυ πίσω από την όλη προσπάθεια- δεν αποκλείεται να εκπλαγείτε.

  Ευχάριστα, λέτε;;; Για κάποιους ναι, έτσι κι αλλιώς...για κάποιους άλλους ίσως αλλάξει η οπτική υπό την οποία βλέπουν το όλο σκηνικό...Σε κάθε περίπτωση, η μουσική ας κερδίσει- όπως το...ποδόσφαιρο, σε ένα ωραίο παιχνίδι- αλλά και να βρει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ την αφετηρία για την πορεία προς την αληθινή, την πραγματική, την ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ παρέμβαση στα όσα συμβαίνουν και μας ενοχλούν.
  Αλλιώς σκεφτείτε μήπως ανηφορίσετε για κάποιο από τα free shows στην αυλή του ραδιομεγάρου του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού μας φορέα- αυτή είναι ίσως η πιο 'αθώα' επιλογή και ταυτόχρονα να υπνωτιστείτε και να'χετε να θυμάστε κάθε Χαρούλη, Χουζούρη, Μίλτο, Χίλτο(ν), πράσινες πεταλούδες και κίτρινες πασχαλίτσες- κάτι σα μουσικό υπνοσεντόν, στεντόν, λέξους ή μπούμπλε...
Σε κάθε άλλη περίπτωση, κινδυνεύετε (αν έχετε 'κολλήσει'...φεστιβαλίτιδα) να αποτελέσετε και σεις- σε κάποιο φεστιβάλ θετικής ενέργειας, αλληλεγγύης, στήριξης της γιαγιάς του κολλητού μου που πάσχει από γλαύκωμα κ.α.- μέρος ενός κοινού κατευθυνόμενου, τη στιγμή που οι πλέον πονηροί θα τρίβουν τα χέρια τους, προετοιμάζοντας την επόμενη αλληλέγγυα συναυλία, ταυτόχρονα σχεδόν με την επόμενη τραγωδία... -Whaaaaaaaat, niggga??? R U CRAZY?????

Ένα 'αντίο' στον Dominic Joseph Fontana 
 *incl. tribute clips: Dj Fontana with Jeff Beck, Ron Wood, Scotty Moore + with Εlvis, Bill Black & Scotty Moore

Στη φωτογραφία ο Dj Fontana με τον Elvis, σε εμφάνισή τους το 1956. Όταν γάζωναν τα πάντα στο πέρασμά τους… 

  Yπάρχουν κάτι στιγμές εργασίας, συνήθως αργά τη νύχτα, όταν προσπαθώ να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου για να γράψω κάτι που πρέπει να παραδοθεί την επομένη- τότε που έχω ανάγκη μερικές δυνατές ροκιές από τον Βασιλιά.
  Λίγο Blue Suede Shoes, λίγο My Baby Left Me, λίγο Jailhouse Rock και φυσικά Heartbreak Hotel. Δεν λέω όχι και για ένα Return To Sender ή ένα (It's A) Long Lonely Highway, αλλά όπως και να το κάνουμε τα παλιότερα τραγούδια του Βασιλιά είναι που σε κρατάνε ξύπνιο…

  Πίσω από εκείνες τις βαρβάτες, θρυλικές ηχογραφήσεις του Elvis στη Sun Records, εκείνες που όρισαν το πλαίσιο του rock and roll κι επηρέασαν χιλιάδες μουσικούς ανά τον κόσμο, βρισκόταν μια μικρή μπάντα την οποία είχε φτιάξει το 1954 ο εταιριάρχης Sam Philips, καλώντας ορισμένους -τοπικούς κυρίως- μουσικούς να πλαισιώσουν το μεγάλο τραγουδιστή. Ονομάστηκαν The Blue Moon Boys, αλλά σπανίως θα τους συναντήσετε με αυτό το όνομα. Ήταν πάντα, η μπάντα του Έλβις Πρίσλεϋ.
  Να τους μνημονεύσουμε: Ήταν ο μπασίστας Bill Black από το Μέμφις του Τενεσί που πέθανε το 1965 στα μόλις 39 του, ο κιθαρίστας Scotty Moore από το Τενεσί επίσης, που πέθανε το 2016 στα 85 του και ο ντράμερ D.J. Fontana από το Μέμφις. Ήταν ο τελευταίος που είχε απομείνει από τη θρυλική μπάντα του Έλβις και πέθανε αυτό το καλοκαίρι στα 87 του.

  Χρησιμοποιώντας τα απολύτως απαραίτητα σε ένα μικρό αλλά διαβολεμένο ντραμ σετ, ο Φοντάνα δημιούργησε καθ’ υπόδειξη ασφαλώς του Φίλιπς, το ρυθμό εκείνο που ταίριαξε με τις ανάσες του Βασιλιά και το κούνημα των γοφών του. Έμπειρος μουσικός αν και πιτσιρικάς όταν κλήθηκε να παίξει με τον Βασιλιά, κουβαλώντας μια πλούσια παράδοση από τον αμερικανικό Νότο, ο Φοντάνα δεν δυσκολεύτηκε και πολύ να καταλάβει τι του ζητήθηκε και τι έπρεπε να κάνει.
  Ο απλός αλλά μεστός ρυθμός του, η εναλλασσόμενες ταχύτητές του και, πάνω απ’ όλα τα υπέροχα σταματήματά του για να δώσει στον Έλβις τη δυνατότητα να ουρλιάξει, να γελάσει ή να φωνάξει, ήταν κατά την ταπεινή άποψή μου η ομορφιά στο παίξιμό του.
  Όπως και οι υπόλοιποι, συνέχισε παίζοντας για δεκαετίες σε μικρές και μεγαλύτερες μπάντες, κάποιες από τις οποίες είχε συστήσει ο ίδιος ενώ συνέπραξε στη σκηνή αρκετές φορές με τον Σκότι Μουρ, τον εκπληκτικό κιθαρίστα του Βασιλιά που πέθανε πρόπερσι. Ορισμένοι από τους κορυφαίους της rock, όπως οι Jerry Lee Lewis, Paul McCartney, Ringo Starr και Roy Orbison έπαιξαν κατά καιρούς μαζί του ενώ κλήθηκε αμέτρητες φορές στη τηλεόραση να μιλήσει για την υπέροχη εμπειρία του να είσαι ο ντράμερ του Έλβις.

  Κατά τη διάρκεια των 14 χρόνων που δούλεψε με τον Βασιλιά, συμμετείχε ασφαλώς σε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές, σε γυρίσματα τηλεοπτικών προγραμμάτων, εμφανίστηκε σε διάφορες ταινίες, ντυμένος με τα γνωστά απερίγραπτα συνολάκια – όπως και οι υπόλοιποι της μπάντας βεβαίως- και γενικά αποτελούσε μια ήρεμη, προσηνή μορφή που ελάχιστα γνωρίζουμε για την έξω από τη μουσική πολιτεία του.

  Η εισαγωγή του στο My Baby Left Me, με το τσιριχτό χτύπημα των μπακετών του στο τομ, νομίζω ότι είναι η επιτομή του μοναδικού ήχου που δημιούργησε αυτός ο υπέροχος τύπος από το Νότο που θα μείνει για πάντα στο μυαλό και τις καρδιές μας. Κάθε φορά που θα ακούμε μέσα στην ήσυχη νύχτα ένα από τα standards του Βασιλιά.
                                                                             Θανάσης Αντωνίου

Η φρουτοσαλάτα του Αλέξη Τσίπρα

  Όποιος έχει ζήσει τους θρυλικούς ανασχηματισμούς κυβερνήσεων επί Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του 1980, δυσκολεύεται να ρίξει βαρείς χαρακτηρισμούς στις παρούσες τσαπατσουλιές του Αλέξη Τσίπρα. Champions League ο πρώτος, Σούπερ Λιγκ ο μικρός…
  Οι ‘καραμπόλες’ των Παπανδρεϊκών ανασχηματισμών, οι απίστευτες δηλώσεις που τις συνόδευαν και η βλαχογκλαμουριά εκείνων των αλησμόνητων χρόνων όπου ο καθείς μπορούσε να γίνει υπουργός ακόμα κι αν δεν τον ήξερε ούτε ο θυρωρός του (άρε Κατσιφάρα Άρχοντα του Τίποτα…), δεν έχει καμία σχέση με το κακό συναπάντημα της παρούσας πολιτικής συγκυρίας.
  Το καλό με τον Παπανδρέου ήταν ότι τα ‘φρούτα’ που αποτελούσαν το υπουργικό συμβούλιο των κυβερνήσεών του, προέρχονταν όλα από το δικό του κήπο. Ο Ανδρέας άπλωνε το χέρι του, έκοβε ένα φρουτάκι και το έβαζε στο μπολ του για όσο ήθελε. Η φρουτοσαλάτα που μας παρουσίαζε για κυβέρνηση ήταν δική του συνταγή. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι αναγκασμένος να τσαλαβουτάει νυχτιάτικα σε ξένους μπαχτσέδες: Καραμανλικοί, κεντροδεξιά, λαϊκή δεξιά, κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατία, οικολογία κι όποιον πάρει ο Χάρος. Τα φρούτα που μαζεύει είναι σαν αυτά στα καφάσια των λαϊκατζήδων στις τρεις το μεσημέρι όταν μαζεύουν τον πάγκο τους.

  Τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση με Μπόλαρη, Παπακώστα και Κουβέλη; Πόσο να σηκώσει από τα πατώματα το ψόφιο κόμμα η Μυρσίνη Ζορμπά, η Κατερίνα Νοτοπούλου και ο Παναγιώτης Ρήγας; Εδώ χρειάζεται Σουπερμαντολίνη για να πάρει μπροστά το σαράβαλο της πρώτης φοράς αριστερά.
  Η νέα κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ένα θλιβερό τσούρμο ξέμπαρκων και θαλασσοδαρμένων πολιτευτών που ξέπνοοι, χωρίς έμπνευση και με σκυφτό κεφάλι θα πάνε μέχρι τις εκλογές παίζοντας τα ρέστα τους: διορισμούς, επιδόματα, έκτακτες παροχές, παρελθοντολογία και πυροτεχνήματα αριστερόστροφης φρασεολογίας. Η εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας είναι ο πρώτος και διακηρυγμένος στόχος τους- όλα τα υπόλοιπα είναι δραμαμίνες για να αντέξει ο θαλασσοπνιγμένος ελληνικός λαός.

  Υ.Γ. Πριν από πολλά χρόνια είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τη νέα υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης (λέμε τώρα…) Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου σε μια επιχειρηματική εκδήλωση όπου έκανε ένα σύντομο χαιρετισμό- ήταν ΠΑΣΟΚ τότε. Είχα πάθει πλάκα.
  Η κυρία μιλούσε υπέροχα ελληνικά, είχε μια σπάνια ευφράδεια, χαλαρό παρουσιαστικό αν και σχετικά νέα στην εγχώρια πολιτική σκηνή αλλά και μια έμφυτη σεμνότητα φερμένη από την Εσπερία. Το μεγάλο ατού της όμως ήταν η εντυπωσιακή κενολογία της: μίλησε χωρίς να πει απολύτως τίποτα. Σπάνιο χάρισμα που πρέπει να το εξάσκησε κοντά στον μετρ του είδους Βαγγέλη Βενιζέλο.

  Περαστικά μας…
                                                               Θανάσης Αντωνίου

Όταν το πάθος για τα δικαιώματα προκαλεί παροδική τύφλωση

  Πριν λίγες ημέρες περπατώντας στα Εξάρχεια είδα αυτή την αφίσα την οποία υπογράφει η ‘Μιγάδα- Ομάδα Γυναικών Ενάντια στις Νέες Πειθαρχήσεις’. Η συγκεκριμένη φεμινιστική ομάδα η οποία κινείται στον αντιεξουσιαστικό χώρο και συσπειρώνει στις τάξεις της μεγάλο αριθμό ατόμων, κυκλοφορεί ένα εξαιρετικό περιοδικό (Μιγάδα) και παρεμβαίνει στο δημόσιο βίο με διάφορους τρόπους – από αφισοκολλήσεις, αυτοκόλλητα και στένσιλ μέχρι πορείες και διαμαρτυρίες- προκειμένου να προβάλλει τις απόψεις της.
  Παράλληλα, με την ευθύνη μελών της ομάδας κυκλοφορούν κατά καιρούς μπροσούρες ενώ πρόσφατα προλόγισαν ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο των φεμινιστριών Barbara Ehrenreich & Deirdre English με τίτλο «Παθήσεις & Διαταραχές- Φύλο, Ιατρική και Ασθένεια», μια έκδοση του περιοδικού Τεφλόν και του Αρχείου 71.
  Η συγκεκριμένη αφίσα αναφέρεται κατά κύριο λόγο στις δύο γυναίκες που σκότωσαν μέσα στο 2018 τα νεογέννητα βρέφη τους σε Νέα Σμύρνη και Πετρούπολη και οι τραγικές ιστορίες τους έγιναν πρωτοσέλιδα σε έντυπα και ηλεκτρονικά media. Τα άτομα που υπογράφουν την αφίσα θεωρούν τις δύο αυτές βρεφοκτονίες το ίδιο ακριβώς σύμπτωμα της κοινωνίας με τη διαπόμπευση το 2012 των οροθετικών γυναικών από τον τότε υπουργό Υγείας, τον αντιπαθητικό ΠΑΣΟΚο Ανδρέα Λοβέρδο. Η κατάπτυστη ενέργειά του είχε καταγγελθεί τότε από μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού- ο ίδιος φαίνεται πως έχει μετανιώσει για τη χυδαία πράξη του.
  Μπορείτε να διαβάσετε το σκεπτικό αυτών που υπογράφουν την αφίσα – αν αντέξετε μέχρι το τέλος της- και το οποίο, με δύο λόγια είναι ότι η δολοφονία ενός παιδιού, η βρεφοκτονία στην περίπτωσή μας, είναι μια μορφή έσχατης έκτρωσης. Όπως μορφή αντισύλληψης, έσχατη μεν αλλά νόμιμη, είναι η έκτρωση. Όλοι όσοι διαφώνησαν με τη βρεφοκτονία, όσοι θεώρησαν ότι πρόκειται για ένα στυγερό έγκλημα είναι, κατά την αφίσα, φασίστες και μισογύνηδες.

  Τα τελευταία χρόνια οι ομάδες που διεκδικούν με πάθος δικαιώματα που άλλες κοινωνίες έχουν κατακτήσει εδώ και δεκαετίες, όπως ο προσδιορισμός του φύλου και της ταυτότητας, έχουν σκληρύνει τη ρητορική τους κι έχουν τεντώσει τόσο την επιχειρηματολογία τους που, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, χάνουν το δίκιο τους. Και χάνοντας το δίκιο τους, χάνουν κάθε δυνατότητα επαφής με όλους εμάς τους ‘φασίστες’ και ‘μισογύνηδες’ που επιμένουμε ότι το να πνίγεις ένα ζωντανό οργανισμό είναι έγκλημα.

  Ποιος θα μπορούσε να στοιχηθεί πίσω από μια ομάδα νέων στην πλειοψηφία τους ατόμων που -κατά τον παραλογισμό του μούσμουλου και του τρόλεϊ- υπερασπίζονται μια στυγερή δολοφονία; Ποιος δεν μπορεί να διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα στη διακοπή μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης μερικές εβδομάδες μετά τη σύλληψη υπό την επίβλεψη ιατρικού επιτελείου, από τη φρικτή δολοφονία ενός ανυπεράσπιστου ανθρώπου εν κρυπτώ στο σπίτι και το πέταμά του στα σκουπίδια ή στον ακάλυπτο;

Καλή και επιθυμητή η πολιτική διαφοροποίηση από την αστικοδημοκρατική κοινοβουλευτική σούπα, άξια λόγου η αιρετική ή ακόμα και η προκλητική άποψη, αλλά όταν το πράγμα ξεφεύγει από τη λογική κι όταν η διαφωνία γίνεται μπουρδολογία, καλό είναι να διατηρούμε αποστάσεις από όσους βγάζουν το ‘φασιστόμετρο’ και μας τσουβαλιάζουν, συλλήβδην απλώς και μόνο για να επιβάλλουν τη γνώμη τους.
                                                                Θανάσης Αντωνίου

ΕΡΤ: Πληρώνω για να με φτύνουν...

  Εδώ και λίγο καιρό μια συστοιχία πυραύλων αέρος- εδάφους φεύγουν από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ και πλήττουν αδιακρίτως στόχους αμάχων Ελλήνων και αλλοδαπών πολιτών σκορπώντας την καταστροφή κι αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες θύματα. Εγώ έχω χάσει ήδη το ένα μάτι μου και παραλίγο να χάσω και ένα πόδι. Το κακό ξεκίνησε εδώ και μήνες από το συλλαλητήριο για την ονομασία του κράτους των Σκοπίων στη Θεσσαλονίκη, όπου ο ανταποκριτής της ΕΡΤ στην βορειοελλαδίτικη πόλη είδε λίγα λεπτά πριν την έναρξη του συλλαλητηρίου «μερικές δεκάδες άτομα συγκεντρωμένα στην Πλατεία Αριστοτέλους».

  Οι βομβαρδισμοί συνέχισαν το επόμενο διάστημα: πριν μερικές εβδομάδες ο πρωθυπουργός των Σκοπίων έδωσε συνέντευξη σε διεθνές μέσο για το ονοματολογικό και δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι σε παλιότερη συζήτησή του με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, ο δεύτερος του είχε ξεκαθαρίσει ότι οι Έλληνες δεν πρόκειται να αντιδράσουν στο θέμα του ονόματος (μήπως γιατί δεν θα ρωτηθούν ποτέ;). Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων μετέδωσε τη συνέντευξη του Ζόραν Ζάεφ, χωρίς όμως αυτή την ασήμαντη μεν αλλά χαρακτηριστική αποστροφή του λόγου του.

  Τον Αύγουστο, ο Έλληνας Πρωθυπουργός ταξίδεψε στην Ιθάκη για να εκφωνήσει από εκεί προς τον ελληνικό λαό ένα διάγγελμα και μαγνητοσκόπησε το διάγγελμα στην κορυφή ενός λόφου, η πρόσβαση προς τον οποίο είχε απαγορευτεί για κάθε δημοσιογράφο και τηλεοπτικό συνεργείο, εκτός από το συνεργείο της ΕΡΤ που είχε αναλάβει τη μαγνητοσκόπηση.

ΌΛΑ στη φόρα, λέμε..!

  Λίγο καιρό πριν, ένα διευθυντικό στέλεχος της ΕΡΤ, άνθρωπος της κυβέρνησης ασφαλώς, με μακρά εμπειρία στο ραδιόφωνο, κατάγγειλε ότι άλλα διευθυντικά στελέχη, άνθρωποι της κυβέρνησης κι αυτοί χωρίς την παραμικρή ιδέα από ραδιόφωνο, του απαγόρεψαν να αξιολογήσει και να επιλέξει νέα ραδιοφωνικά στελέχη, με μια ασήμαντη, γραφειοκρατική δικαιολογία, προκειμένου, να προωθήσουν δικά τους άτομα, εκτός της διαδικασίας αξιολόγησης.

  Την προηγούμενη εβδομάδα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, που ανάθεμά με κι αν ξέρει κατά που πέφτουν τα Σκόπια, η Μπίτολα και η Φλώρινα, έκανε δήλωση υπέρ του ‘Ναι’ στο δημοψήφισμα του κράτους των Σκοπίων, αναφέροντάς το πεντέξι φορές ως ΄’Μακεδονία’. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και η ΕΡΤ μετέδωσαν την είδηση χωρίς όμως να αναπαράγουν πιστά τη φράση του Τραμπ ο οποίος ούτε ‘Βόρεια’, ούτε ‘Νότια’, ούτε ‘Πάνω’ ούτε ‘Κάτω’, ούτε ‘Νέα’, ούτε ‘Παλιά’ καταλαβαίνει και ονοματίζει το κράτος νέτα- σκέτα: Μακεδονία.

  Πριν μερικές ημέρες δύο δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, αντιπαθέστατοι και οι δύο, πλακώθηκαν δημόσια για το κόστος της εκπομπής του ενός από αυτούς, με τον άλλο, τον καταγγέλλοντα, να ζητάει την επέμβαση του εισαγγελέα σε βάρος του καταγγελλόμενου. Δύο γάιδαροι μάλωναν…

  Τέλος, μόλις προχθές, σε τηλεοπτική εκπομπή σε κρατικό κανάλι, ένας δημοσιογράφος της ΕΡΤ δήλωσε ότι παρακολουθώντας την ομιλία του Μητσοτάκη στην ΔΕΘ ήταν σαν να παρακολουθούσε την ομιλία ενός ‘φασίστα θεωρητικού’ της μεσοπολεμικής Ιταλίας.

  Σας θυμίζω ότι και την εποχή του δημοψηφίσματος στην Αγγλία για την παραμονή ή όχι της χώρας στην ΕΕ, η ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στο Λονδίνο μας λιβάνιζε καθημερινά για το πόσο ακροδεξιοί και φασίστες είναι οι ψηφοφόροι του Brexit, στο δημοψήφισμα του πανίβλακα Ματέο Ρέντζι στην Ιταλία για το πόσο σωστά ήταν τα συνταγματικά μέτρα που εισηγήθηκε και καταψηφίστηκαν ρίχνοντάς τον από την κυβέρνηση, ενώ κι η κάλυψη των γεγονότων στην Καταλονία πέρυσι ήταν εμφανώς φιλο-Ισπανική, με την ανταποκρίτρια της ΕΡΤ από τη Μαδρίτη να υποστηρίζει οτι την ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας θέλουν κυρίως οι βιομήχανοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες για να μην πληρώνουν φόρους στο ισπανικό κράτος.

  Τι συμβαίνει; Δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι αυτοί ότι έχουν ξεπεράσει κατά πολύ και προ πολλού κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας και φτάνουν πλέον στα όρια της δημοσιογραφικής -της πολιτικής για την ακρίβεια- αλητείας;

  Δεν αντιλαμβάνονται οι Ταλιμπάνηδες της ΕΡΤ του 5% τηλεθέαση ότι όλοι τους είναι αναλώσιμοι και πεπερασμένοι; Οτι σήμερα είναι κι αύριο δεν θα τους θυμάται ούτε η μάνα τους. Ότι με αυτά που κάνουν, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να καρφώνουν ακόμα περισσότερα καρφιά στο πολυτελές μεν αλλά βρωμερό φέρετρο της ΕΡΤ;
                                                                               Θανάσης Αντωνίου

Ξεκίνησε η προεκλογική περίοδος...   *

* (φωτό DK R, από Συκιά Χαλκιδικής)

Eίστε για ένα 'διπλό';

Αγαπητή οικογένεια πολυτέκνων από τη Θεσσαλονίκη

Που ζείτε στον 4ο όροφο πολυκατοικίας και που πρόσφατα καταδικαστήκατε από δικαστήριο της συμπρωτεύουσας, ύστερα από καταγγελία άλλου ενοίκου της πολυκατοικίας, επειδή τα παιδιά σας έκαναν τρομερή φασαρία 24 ώρες το 24ώρο, 7 ημέρες την εβδομάδα και έπαιζαν μάλιστα μπάλα μέσα στο διαμέρισμα.

Είμαστε 4μελής οικογένεια – πατέρας, μάνα, κόρη και γιος- από Αθήνα και θα θέλαμε να μάθουμε αν είστε σύμφωνοι για ένα παιχνιδάκι μπάλα στο διαμέρισμά σας και ρεβάνς στο δικό μας στην Αθήνα. Το δικό μας τερέν είναι ένα σαλονάκι γύρω στα 15 τετραγωνικά, στο οποίο εφόσον μαζέψουμε τηλεόραση, στερεοφωνικό και βιβλιοθήκη γίνεται ένα ωραιότατο γηπεδάκι για 3Χ3. Θα παίζουν τρεις μας και θα υπάρχει ένας στον πάγκο για αλλαγή.

Το έπαθλο για όποια ομάδα κερδίσει θα είναι ένα ωραιότατο γεύμα σε παραδοσιακή ταβερνούλα στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη (ανάλογα το νικητή…) με σουβλάκια (καλαμάκια τα λέμε εμείς), πατατούλες τηγανιτές, φετούλα στα κάρβουνα, τζατζικάκι και μπυρίτσα ή χύμα κρασάκι.

Μένουμε στον δεύτερο όροφο πολυκατοικίας, στον πρώτο υπάρχει ζευγάρι ηλικιωμένων που περνούν πολλά Σαββατοκύριακα το χρόνο και σχεδόν 3 μήνες το καλοκαίρι στο εξοχικό τους στον Άγιο Κωνσταντίνο Φθιώτιδας. Πάνω μας, στον τρίτο, το διαμέρισμα είναι αδειανό προς το παρόν γιατί η καλή γιαγιά που έμενε σε αυτό πέθανε πρόσφατα και ο γιός της, επιστήμων στην Αμερική, δεν έχει αποφασίσει ακόμα τι θα το κάνει. Δεν θέλει να το πουλήσει γιατί είναι λεφτάς, δεν θέλει να το νοικιάσει γιατί έχει ακούσει ότι εδώ στην Ελλάδα οι νοικάρηδες δεν πληρώνουν και κάνουν ζημιές (π.χ παίζουν μπάλα μέσα στο σπίτι), ούτε έρχεται όμως να μείνει γιατί δεν είναι μαλάκας να αφήσει τις ΗΠΑ για την Ελλαδίτσα. Οπότε δεν θα έχουμε πρόβλημα.

Θα μου πείτε ότι υπάρχει το πρόστιμο των 300 ευρώ που θα σας επιβληθεί για τη φασαρία, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου. Μην ανησυχείτε: αν είναι να τρελάνουμε τον γαμιόλη το γείτονα, ΤΟ ΠΡΟΣΤΙΜΟ ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!!!

https://www.protothema.gr/greece/article/818216/apisteuto-polutekni-oikogeneia-tha-plironei-300-euro-stous-geitones-otan-ta-paidia-kanoun-fasaria/

9-9-2018...............we're back...ready 2 attack

O Tσίπρας στην Ιθάκη- όχι το νησί...- για απεξάρτηση από την εξουσία. Το διάγγελμα που λειτούργησε σαν overdose...οι "παρενέργειες" στον Τύπο.

Tελεσίγραφο της ιστορικής 'Αυγής' στον πρωθυπουργό για το παραπάνω πρωτοσέλιδο: "Ή εμείς ή αυτοί..!"

  Συμβολική- το δίχως άλλο- ήταν η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Ιθάκη. Η επιλογή του συγκεκριμένου νησιού ως τόπος από τον οποίο ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε στον ελληνικό λαό μόνον τυχαία δεν ήταν.
  Σύμφωνα με πληροφορίες των Διαχειριστών του Χάους, ο ηγέτης της κυβέρνησης τα' χει παίξει εντελώς από τη συνεχιζόμενη διακυβέρνηση της χώρας και δε μπορεί ν' αντισταθεί καν στη σκέψη περί αποχώρησης του από την εξουσία.

"Δεν το κουνάω με τίποτα..." φέρεται να είπε σε κολλητό του κουμπάρου του αδερφού του ξαδέρφου κοινού φίλου του με χαοτικό συνΔιαχειριστή. "Θέλω κι άλλο, κι άλλο...θέλω να γίνω ΝτάΪσελμπλουμ, Μέρκελ, Μοσκοβισί, ότι να'ναι..." συνέχισε στο παραλήρημα του ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια τσιπουροκρασομπυρομοχιτομεζέ που έλαβε χώρα σε bar restaurant (παρακαλώ...) του νησιού.

  Οι κολλητοί του πάντως, που ήταν και αυτοί που τον οδήγησαν με διάφορες "ντρίπλες" στο νησί, λέγεται πως τον προσέγγισαν ήδη με σκοπό να τον πείσουν να ενταχθεί στο, υπό "κατασκευήν" ειδικά για πάρτη του, υπο-τμήμα του γνωστού κέντρου απεξάρτησης "Ιθάκη" για να αρχίσει την προσπάθεια του για απεξάρτηση από το έντονα εθιστικό "ναρκωτικό" που ονομάζεται 'εξουσία'.

Η 'Αυγή' σε νευρική κρίση-Αιτία η 'Εφ.Συν.'

Η νέα μέρα ξημέρωσε απ' την Ιθάκη | Η Εφημερίδα των Συντακτών - efsyn https://www.efsyn.gr/arthro/i-nea-mera-ximerose-ap-tin-ithaki - «Γιατί η Ιθάκη είναι μόνο η αρχή».

  Η ως άνω λεζάντα στην πρώτη σελίδα της 'Εφ.Συν.', η φωτογραφία του Αλέξη η οποία λειτούργησε στον πρωθυπουργό ως overdose, αλλά κυρίως οι συνεχείς αβάντες της εφημερίδας στον Τσίπρα και στο ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα, προκάλεσαν (για ακόμη μια φορά) την έκρηξη στελεχών (σ.σ. ανδρών...) της ιστορικής (και επίσημης) εφημερίδας του κόμματος που τραβούσαν τα μαλλιά αμφότερων των κεφαλών τους.
"Δε μπορεί να συνεχιστεί αυτό- ή αυτοί ή εμείς" είπε σε κολλητό του γκόμενου της γκόμενας της πρώην συζύγου γνωστού δημοσιογράφου της εφημερίδας συνΔιαχειριστής του ιστολογίου μας και μας το μετέφερε αυτούσιο.  "Οι κουφάλες το' χουν παραχέσει - δεν υπάρχει περίπτωση να συνυπάρξουμε σ' αυτή τη χώρα και οι δυο μας. Αυτοί γλείφουν τον Αλέξη σε κάθε σημείο του σώματος του!" συμπλήρωσε ο δημοσιογράφος. "Εμ 'κερατάδες', εμ και 'χρεωμένοι, εμ και χωρίς κυκλοφορία...όχι, δεν γίνεται- θα 'χουμε ιστορίες, σας το λέω με βεβαιότητα" ολοκλήρωσε ο γνωστός λειτουργός του Τύπου.

  Πληροφορίες του ιστολογίου μας θέλουν στελέχη της 'Αυγής' να επιχειρούν να επικοινωνήσουν με τον πρωθυπουργό και να του ζητήσουν- χωρίς ευγένειες, πρωτόκολλα και άλλες τέτοιες γνωστές μαλακίες- να ζητήσει με τη σειρά του από τους υπεύθυνους της 'Εφ.Συν.' να 'πατήσουν' φρένο ή έστω να αφήσουν το ρημάδι το ποδάρι τους από το γκάζι...
Και οι πιο δυνατές συμπάθειες έχουν τα όρια τους...(- όχι όμως και οι παράφοροι έρωτες...)

*pics'credits: F.Syn. - Alta Mira Recovery Programs - αττικά νέα