κατηγορούμενοι θα δικαστούν για εσχάτη προδοσία της αριστεράς και της πατρίδας.
Ενώ δηλαδή για κάτι Δραγασάκηδες, κάτι Πολάκηδες και κάτι Τσακαλώτους η απόφαση θα είναι εύκολη και γρήγορη και θα χρειαστούν απλώς μερικοί πολιτοφύλακες, ένας πολιτικός επίτροπος (‘κομισάριος’ για να λέμε τα πράγματα με το –νέο- όνομά τους) κι ένας τοίχος για εκτελεστεί (μερικοί θα το ευχαριστηθούν με τον Πολάκη…), για κάτι κλινικές περιπτώσεις σαν τη Θεανώ Φωτίου, θα χρειαστεί σίγουρα η συνδρομή ψυχιάτρων από τα Λαϊκά Νοσοκομεία· πολύ φοβάμαι όμως ότι δεν θα υπάρχει ούτε η πολυτέλεια του χρόνου ούτε η ψυχική γαλήνη για να ασχοληθούν με τη σχιζοφρενική περίπτωσή της. Οι γιατροί θα ζητήσουν την άμεση εκτέλεσή της. Και θα είναι κρίμα…
Θα είναι κρίμα γιατί η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης έχει καταγάγει για περήφανη νίκη επί της λογικής, επί των αριθμών, επί της ίδιας της πραγματικότητας. Η μπουρδολογία της στην πιο παραληρηματική μορφή της, η εφαρμοσμένη παπαρολογία της με μια εσάνς θριάμβου επί της φύσης (αν το 150 είναι μεγαλύτερο από το 200) θα πρέπει με κάποιο τρόπο να μείνει, να διατηρηθεί στη ζωή, να συνεχίσει να ακούγεται κι ας μην μπορεί τότε, ευτυχώς, να εφαρμόζεται. Ας υπάρχει όμως, να μας θυμίζει τον Όργουελ που έγραφε ότι «τα ζώα απ' έξω κοίταζαν από γουρούνι σε άνθρωπο και από άνθρωπο σε γουρούνι και ξανά από γουρούνι σε άνθρωπο. Αλλά ήταν πια αδύνατο να αποφανθεί κανείς ποιος ήταν ποιος».
Διαβάστε τι δήλωσε προ ημερών για διαφημίσει την κοινωνική πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και αναρωτηθείτε, που θα φτάσει αυτός ο θίασος των κρετίνων μέχρι τα τελειώσει η τετραετία τους και να βγει η ψυχή μας:
«Εγώ ισχυρίζομαι ότι όταν βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση, δεν μπορεί να πας με επιδοματικό χαρακτήρα. Πρέπει να πας με το χαρακτήρα που είχαν οι παροχές που κάναμε στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Δηλαδή σε είδος.
Διότι πρέπει να είσαι απόφοιτος του Χάρβαρντ για να καταφέρεις να επιβιώσεις με 200 ευρώ το μήνα. Αν σου δίνουμε όμως 70 ευρώ κάρτα, η οποία είναι προπληρωμένη για τρόφιμα, που τα παίρνεις από οποιοδήποτε μαγαζί, δωρεάν ηλεκτρική ενέργεια, δηλαδή αυτό που έχει ανάγκη μια οικογένεια, και σου δίνουμε, εφόσον δεν έχεις σπίτι, 70 ευρώ επιδότηση ενοικίου (...)
Δηλαδή μία λογική σε είδος και όχι σε χρήμα. Όταν φτάνεις σε τόσο μικρά επίπεδα επιδοματικά, όπως είναι σήμερα το GMI (σ.σ. ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα), τα 200 ευρώ, οι παροχές σε είδος μπορούν να σε κάνουν να επιβιώσεις. Οι παροχές σε χρήμα θα σε καταστρέψουν. Γιατί, όπως είπα και πριν, είναι αδύνατον να επιβιώσεις με 200 ευρώ, ενώ αυτά που σας είπα μόλις πριν είναι 150 ευρώ. Και μπορείς να επιβιώσεις, πολύ δύσκολα αλλά μπορείς».
Απέναντι στη μουρλή υπουργό -και μέχρι να τη στείλουμε για πάντα σε ένα γκουλάγκ στα Πομακοχώρια να φυτεύει μπασμά- δεν έχεις παρά να αντιπαρατάξεις το Μανώλη Ρασούλη:
«Ένα κι ένα κάνουν δύο λένε μέσα στο κουρείο Μα μετά τον Ησαΐα ένα κι ένα κάνουν τρία». Τα τρία κακά της μοίρας μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου