ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΗ Η ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΟΑΣΘ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗς - ΚΙΝΗΘΗΚΕ ΧΡΗΜΑ! - Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΝΙΚΗΣΕ!

του Δημήτρη Ρουτσώνη

Μπορεί κάποιες φορές και λόγω των συνθηκών κάτω από τις οποίες πιεζόμαστε ενίοτε να λειτουργήσουμε, να αγνοούμε κάποιες αλήθειες που – γεγονός είναι – δεν μας αποκαλύπτονται άμεσα. Ξεχάσαμε, για παράδειγμα, πως το ότι η Θεσσαλονίκη, εδώ και δέκα ημέρες βιώνει μια πρωτόγνωρη άνθηση, οικονομική, πολιτιστική, πολιτισμική και όχι μόνο…

Και για να μη πολυλογούμε, ας εμβαθύνουμε λίγο παραπάνω στο θέμα των ημερών, αυτό της επίσχεσης εργασίας των εργαζόμενων του ΟΑΣΘ η οποία καταταλαιπώρησε χιλιάδες επιβάτες κάθε τάξης, ηλικίας, επαγγελματικής κατάστασης, κατάστασης υγείας και πάει λέγοντας. Ναι, η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι θεσσαλονικείς σιχτήρισαν και γαμοσταύρισαν τον Οργανισμό αυτές τις ημέρες περισσότερο και από το καλοκαίρι, όταν απεργία των εργαζόμενων πάλι, είχε φέρει στα όρια τους-καταμεσής του θέρους- χιλιάδες συμπολίτες μας. Μοιραία λοιπόν, η επίσχεση οδηγών και λοιπών εργαζόμενων του ΟΑΣΘ υπήρξε η αφορμή για να εκτοξευθούν ξανά κατάρες αυτή τη φορά όμως από κάθε πλευρά, όχι μόνον αυτή των δύσμοιρων επιβατών. Αποδέκτες, οι γνωστοί ( ΟΑΣΘ και εργαζόμενοι του) αλλά και νέοι στόχοι: Σπίρτζηδες, Στεφανίδηδες, Μπουτάρηδες ...θα μπορούσε να λείπει ο Αλέξης ο Τσίπρας; Ε.όοοοοχι βέβαια..!

Καλά όλα αυτά θα μου πείτε ….Τι αγνοούμε ή μάλλον τι μας διέφυγε, τώρα δα, λίγες ώρες πριν οι ηρωϊκοί οδηγοί ( και λοιποί εργαζόμενοι ) ετοιμάζονται να αναλάβουν δράση και να βγάλουν, όλο χαρά και με χάρη, τα λεωφορεία ξανά στους δρόμους;

Λοιπόν, έρευνα της εταιρείας δημοσκοπήσεων και μετρήσεων ΠΡΟ.ΚΑ. ( Προκατάληψη & Κάλυψη ) αποκάλυψε πως το περασμένο δεκαήμερο η κατανάλωση διαφόρων ειδών πήρε την ανηφόρα, ιδιαίτερα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, με την αγορά της πόλης στα κλασικά προϊόντα ένδυσης, υπόδησης ( έλιωσαν ζευγάρια και ζευγάρια παπούτσια αυτό το διάστημα, με τους τσαγκάρηδες να κάνουν ομοίως χρυσές δουλειές! ) να εμφανίζει ανοδικές τάσεις, λόγω αυξημένης περατσάδας. Ποια είδη όμως συγκεκριμένα «έφυγαν» περισσότερο, ποια μαγαζιά είδαν ξανά πελάτες, ποιοι κλάδοι είδαν τους δείκτες τους να ανεβαίνουν μετά από καιρό;

Έχουμε και λέμε λοιπόν …στα καταστήματα εστίασης, που δεν τα πηγαίνουν και άσχημα έτσι κι αλλιώς, η κατανάλωση αυξήθηκε ακόμη περισσότερο, αφού «έπεσε» πολύς ποδαρόδρομος και το στομάχι σε ανάλογες συνθήκες ζητάει κάτι παραπάνω. Έτσι λοιπόν, σάντουϊτς, κρέπες, σνακς κάθε είδους, αναψυκτικά, χυμοί, μπύρες κ.α. ξεπούλησαν κυριολεκτικά!

Επίσης, μικροπωλητές και λογής πλανόδιοι είδαν χαρά… στις τσέπες τους! Κουλούρια για να μετριαστεί η πείνα έως ότου φτάσουμε σπίτι, καφεδάκι ελληνικό από το καζάνι, μηλαράκια ζαχαρωτά – για να θυμηθούμε και τα παλιά τα χρόνια – αλλά και δώρα μικρής αξίας, σκουλαρίκια, βραχιολάκια κ.α. αφού η ταλαιπωρία μερικές φορές, ιδιαίτερα όταν τη μοιράζεσαι με το διπλανό σου ή ακόμη καλύτερα το σύντροφο σου, μαλακώνει την καρδιά του ανθρώπου και σε ανάλογες συνθήκες οι κινήσεις αβροφροσύνης δίνουν και παίρνουν.

Κιθαρωδοί και τραγουδοποιοί, μουσικοί του δρόμου που άλλοτε με το ζόρι μάζευαν κανά δεκαρικάκι, ξεθάρεψαν με τόσους περιπατητές ξαφνικά και συνόδεψαν την πεζοπορία των θεσσαλονικέων με νότες και ηχοχρώματα και είδαν τα ευροπουλάκια να μαζεύονται στα πόδια τους και το ταλέντο τους να αναγνωρίζεται επιτέλους… Το ίδιο συνέβη και με τους διασκεδαστές (ταχυδακτυλουργοί, κλόουν, «μάγοι») των φαναριών των οποίων τα καπέλα σα να βάρυναν κάπως παραπάνω.

Για να μη μιλήσουμε για τις «χοντρές» δουλειές: αυτοκίνητα, ΤΑΧΙ, ποδήλατα, μοτοσυκλέτες, όλος ο κόσμος των τροχοφόρων δούλεψε σε συνθήκες βαριάς βιομηχανίας ή αλλιώς…. σε προ κρίσης επίπεδα. Οι «ταρίφες» είχαν μήνες, να μην πούμε χρόνια, να δουλέψουν έτσι, η βενζίνη, με όλα τα οχήματα στους δρόμους, πουλήθηκε κατά εκατοντάδες χιλιάδες τόνους παραπάνω απ’ όσο συνήθως και τα συνεργεία, με τόσα ατυχήματα που συνέβησαν πρόσφατα, γνώρισαν ημέρες δόξας.

Κοντά σε αυτά και τα συνεργεία τόσο των μοτοσυκλετών όσο και των ποδηλάτων, καθώς πολλοί θεσσαλονικείς ξεσκόνισαν το ποδήλατο τους, ή αυτό του παππού, του πατέρα ή του γιού ή της κόρης τους και βρήκαν έναν τρόπο να μετακινηθούν, αλλά… .πολλά και τα σκασμένα λάστιχα, οι αλλαγές ντιζοκαλωδίων, τα χαλασμένα φλασάκια που ήθελαν αντικατάσταση.

Ακόμη πιο τυχεροί θεώρησαν εαυτούς οι ερασιτέχνες βαδιστές ή τζόγκερς που, χωρίς το φόβο... βαρέων οχημάτων στο...κατόπι τους, πήραν δρόμους, στενά και ανηφόρες για να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο τη φυσική τους κατάσταση.

Για να μη μιλήσουμε για την πολιτισμική μεταβολή που χωρίς να γίνει έντονα αντιληπτή άλλαξε το τοπίο των σχέσεων των ανθρώπων σε αυτή την πόλη που έχει μετατραπεί σε μουντή πολιτεία από την παρατεταμένη απραξία και ανεργία. Αυτές τις ημέρες της επίσχεσης λοιπόν οι άνθρωποι, νέοι και νέες, εκπρόσωποι παλαιότερων γενεών ή και πιτσιρίκια βρέθηκαν κοντά όσο σπάνια … μίλησαν μεταξύ τους, καθήμενοι σε κάποια στάση λεωφορείου που χρησίμευε πλέον ως έπιπλο βιομηχανικής αισθητικής για συζήτηση μετά καφεδακίου και τσιγάρου. Άλλοι μοιράστηκαν το πεζούλι κάποιου άνυδρου συντριβανιού, άλλοι τη «βρήκαν» κουβεντιάζοντας σε παγκάκια όπου να’ ναι, σε πάρκα, καταναλώνοντας μπυρίτσα, κάνοντας τσιγαράκι χωρίς βιασύνη ή γενικά, λειτουργώντας όπως τους έκανε κέφι, όμορφα και χαλαρά, όπως ακριβώς αρμόζει σε αυτή την πόλη. \

Για να ακριβολογούμε, αυτό άραγε δεν ήταν που έκανε γνωστή τη Θεσσαλονίκη στις νεότερες γενιές; Δεν ήταν το (συμβολικό) φραπεδάκι και το «…χα-λλλα-ρά…»; Σαφώς και ήταν: και με ένα μαγικό τρόπο, επέστρεψε για να θυμήσει σε όλους μας πως ενίοτε αξίζει να υπομένουμε κάποιες θυσίες για να βρούμε, εν τέλει, τους εαυτούς μας και να επαναπροσδιορίσουμε το ίδιο μας το περιβάλλον…

Στιγμές σαν και αυτές που περιγράψαμε ως άνω, αναμένεται να ζήσει η πόλη, εκτός απροόπτου, σε προ-χριστουγεννιάτικο κλίμα, όταν θα’ χουν μαζευτεί ξανά δυο τρεις μήνες απλήρωτης εργασίας για τους εργαζόμενους του ΟΑΣΘ και λογικά, θα’ χουμε μια-από-τα-ίδια… Μόνο που τότε θα’ χει και ( μπρρρ...) κρύο.