Θυμάστε τον κόσμο πριν από το Μιλλένιουμ; Τον κόσμο μας έτσι όπως τον ξέραμε, τον "αθώο" εκείνο κόσμο, πριν από το 2000, έτος - δήθεν - σωτήριον, έτος - ορόσημο, έτος - αφετηρία για την εν έτει 2012 μετάλλαξη των πάντων απάντων όλων;
Ε λοιπόν αυτόν θα θέλαμε - κάποιοι από εμάς σίγουρα - τον κόσμο εκείνο όπως τον ξέραμε, ναι, κι ας...έλειπαν όλες οι "ηλεκτρικές" ευκολίες, όπως λένε οι διαφημίσεις των αυτοκινήτων για να συνοψίσουν την μετατροπή της αγαπημένης μας "ρόδας" σε υπολογιστή εν κινήσει και όπου αν γυρίσεις να κοιτάξεις το συνοδηγό σου θα ειδοποιηθείς ηχητικά κι άντε μετά να βρεις πως
σταματάει το ενοχλητικό "μπιιιιπ"! Έναν κόσμο όπου μπορούσες να' χεις ακόμη κάποια παρεμβατική δυναμική, κάποια δυνατότητα να καθορίσεις ( το κατά δύναμιν...) το αποτέλεσμα, έναν κόσμο όπου δεν ήταν όλα στημένα και όπου δεν γνωρίζαμε όλοι εκ των προτέρων πως ακόμη και οι έχοντες τις καλές προθέσεις συνήθως κάτι κρύβουν πίσω από την κουρτίνα. Έναν κόσμο θέλαμε - και τον είχαμε, αλλά ποτέ ο άνθρωπος, τα 'χουμε πει - δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος και δεν εκτιμά κάτι έως τη στιγμή που θα το χάσει, που θα του γλιστρήσει μέσα από τα χέρια σαν κόκκοι άμμου...
Τι να τα κάνουμε τα ΑΤΜ, για παράδειγμα, που 'χουν φυτρώσει σα μανιτάρια; Εδώ ακόμη ¨"παίζει" capital control, άσε που άλλη χάρη να πηγαίνεις στο ταμείο και να τα πακετώνεις με την ησυχία σου, ενώ στο δρόμο κοιτάζεις να τα παστώσεις γρήγορα γρήγορα όπου να'ναι μη σε πάρει κανα μάτι περίεργο και γίνει καμιά στραβή, λέμε τώρα ... Από την άλλη πλευρά βέβαια, δω που'χουμε φτάσει, τι να πακετώσεις θα μου πεις... Άσε που θα'ταν διπλάσιες οι θέσεις εργασίας για τους ταμίες στις τράπεζες που τους έχει βγει η γλώσσα τελευταία και που με τόσους αυτοματισμούς πια, ο κόσμος ο πολύς έχει αρχίσει να τους τα "χώνει" ευθέως ωσάν να 'ναι συνεταίροι των Λαλάδων και των Κωστόπουλων!
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο...ας ήταν η τσέπη φορτωμενουά μπαγιόκο και στ' αρκίδια μας από που θα μας τα δίνανε, από τρύπες στους τοίχους ή χεράτα...Άλλα είναι αυτά που πονάνε περισσότερο, γιατί όπως και να το κάνουμε, είμαστε λαός αισθηματίας και ευαίσθητοι, παναθεμά μας...Το πρόβλημα δεν αφορά σε δυο τρεις περιπτώσεις - όλος ο κόσμος άλλαξε από το καταραμένο το Μιλλένιουμ και μετά, που το γιορτάσαμε κιόλας λες κι ήρθε ο Άϊ Βασίλης αυτοπροσώπως! Πολλές οι αλλαγές, χάθηκαν παραδόσεις ετών σε καθημερινότητα, σχέσεις, συνήθειες...έτσι και δεν ακολουθείς το ρεύμα κινδυνεύεις να σε αποκαλέσουν παλιόβλαχο, ταγάρι ή και-γω-δεν-ξέρω-τι-άλλο...
Πάρτε για παράδειγμα τα ψιλικά της γειτονιάς. Κάποιοι θα πουν, "τι σκούζεις; γέμισε ο τόπος κι όλες οι γειτονιές έχουν δυο και τρία από δαύτα, 24ωρα μάλιστα...". Ε, ορίστε...τι να απαντήσεις τώρα; Ναι, κι εγώ θέλω να 'χω ψιλικά στη γειτονιά μου αλλά είχα και παλιά και τα εκτιμούσα όμως λίγο παραπάνω, σεβόμουν και τον ψιλικατζή - τα ρεπό του, την ξεκούραση του τη μεσημεριάτικη, τις ελλείψεις του που με κρατούσαν σε εγρήγορση...Τώρα, όλα στο πιάτο, 24 ώρες, 7 μέρες τη βδομάδα και τα πάντα όλα...Χαύτες όλοι! Το κωλαράκι μας δεν το σκεφτόμαστε δηλαδή όταν πληρώνουμε το γάλα μισή φορά πάνω ή το αναψυκτικό το ίδιο; Το λουκάνικο δηλαδή μας έσωσε που 'ναι πιο φτηνό από άλλοτε κι έχει και μαγιονέζα; Δε λέω, καλό είναι αλλά τι έπρεπε να 'ναι δηλαδή; Ακριβό; ΄Ασε που δεν έχουν ολα τα ψιλικά σάντουϊτς ζεστά, ούτε και μαγιονέζα και τις περισσότερες φορές αρκείσαι σε τυποποιημένα "αγνά" σαν το αλουμίνιο, προσυσκευασμένα αρτοποιήματα ( ο θεός να τα κάνει..) και υπερτιμολογημένα.
Τα burger πάλι; Τι κακό ειν' αυτό; 'Ντάξ' είπαμε, τα Goody's μόνα τους δεν ήταν επαρκή για να καλύψουν τις γευστικές ανάγκες όλων και δεν ήταν - μέχρι σήμερα, που λόγω ανταγωνισμού το γύρισαν στο λίγο πιο ποιοτικό - και τίποτε σπουδαίο anyway, αλλά παράγινε η ιστορία! Βurgerάδικα πια ανοίγουνε παντού και όλα είναι με τον τάδε κιμά, όχι με αργεντίνικο κρέας, όχι με κρέας βίσωνα, όχι έτσι, όχι αλλιώτικα, όχι πασαλιμανιώτικα - μας τα ζα-λί-σα-τε! Τα MaC βέβαια ευθύνονται όσο κανείς άλλος για την κατάσταση κι ας έχουν κλείσει στα περισσότερα σημεία όπου πρωτοάνοιξαν για να περάσουν υποσυνείδητα αλλά και φόρα παρτίδα (άμα λάχει) την κουλτούρα του burger - λες και το ελληνικό σουβλάκι ή το σουτζουκάκι δεν "έλεγε". Κι αν δεν έλεγε, ήταν η μαλακία του έλληνα που όπως τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν, έχει πιάσει κάτι καλό στα χέρια του και το'χει κάνει μάπα σε χρόνο dt, χαλώντας την καλή τη φτιάκα...Ας είναι. Φάτε τώρα μπιφτέκι α λα USA να παχύνετε κι άλλο!
Είπαμε για τις συνήθειες, ε; Λοιπόν, να το και το...e-τσιγάρο! Τι; Τι πα να πει...e; Όχι ρε, δε θέλουμε ηλεκτρονικό τσιγάρο και μην ακούσω κουβέντα από τους θεριακλήδες του υδρατμού - αχαχου...- με τις κρεμαστές γκουμούτσες στο στήθος - στο τέλος, θα φορούν και θήκες σαν κι αυτές των πιστολιών στη μέση και θα γίνουν παρεξηγήσεις πολλές και θα 'χουμε και θύματα, εδώ είμαστε! Μια συνήθεια δηλ. αιώνων, η συντροφιά του κοσμάκη με τον καφέ, το τσίπουρο και το μεζέ - για να μην πούμε πότε είναι το καλύτερο τσιγάρο, το "μετά" που λέμε και σας κλείνω το ματάκι σε όσους ακόμη δεν καταλάβατε - κοντεύει να μετατραπεί σε...play station φορητό, με τα αξεσουάρ του! Και όχι γεύσεις και κόντρα υγρά, ροδάκινο και μήλο κι αρώματα τρελά και ανανάς και tropical και συνδυασμός κονιάκ και ξύλου δρυός...ξύλο που θέλουν κάποιοι εφευρέτες που δε μπορούν να κάτσουν στον κώλο τους και που στοχεύοντας τα φταλέ του κοσμάκη, εισάγουν καινά δαιμόνια. Να δείτε που όσοι τα κατηγορούν τα e-τσιγάρα-"υπολογιστές" για ΠΙΟ βλαπτικά από τον απλό, απλά δηλητηριώδη καπνούλη μας, θα βγουν δικαιωμένοι σύντομα.
Αμ' τα τηλέφωνα; Εδώ κι αν έχει γίνει ο κακός χαμός! Άλλαξε η ζωή μας όλη, τα πάνω ήρθαν κάτω. Χαύτες άπαντες, με μια παντόφλα στο χέρι, να κοιτάνε τις οθόνες και να τις χαϊδεύουν δεξιά αριστερά, να τα κλειδώνουν να τα ξεκλειδώνουν, να τα βρίζουνε, να τ' αγαπάνε ξανά μετά...Τι χάλι ανθρώπινο είν' τούτο; Που'ναι το τηλεφωνάκι στο περίπτερο; Που έδινες ένα δεκαρικάκι και έκανες και ψυχανάλυση άμα λάχει; Που'ναι οι τηλεκάρτες που γινότανε και συλλεκτικές και η συλλεκτική τέχνη ως γνωστόν προάγει τον πολιτισμό και τη λαογραφία; Που'ναι τα καρτοτηλέφωνα ( που είναι και τα πιο ασφαλή εδώ που τα λέμε...)και οι καρτούλες που κρατούσανε καιρό; Τώρα τα μισά "καρτό" δε δουλεύουν καν, είναι παραπεταμένα κι αν χαλάσουν κι αυτά που "παίζουν" μην τον είδατε τον Παναή...Ότι χαλάει, δε φτιάχνει - είναι το επίσημο δόγμα των ελληνικών κυβερνήσεων από καταβολής κράτους!
Τα δε ηλεκτρονικά; για τα μαγαζάκια τα παλιά λέω, εκεί όπου ξεσπούσαν οι πιτσιρικάδες με τα pacman και τα tetris ( και προετοιμάζονταν, είναι η αλήθεια, για την ηλεκτρονική καταιγίδα των επόμενων δεκαετιών ) και που στην "ενήλικη" εκδοχή τους ήταν τα φρουτάκια, λίγα χρόνια αργότερα. Όποιος ήταν αρκετά μαλάκας να τα χώσει στο πηγάδι το άπατο, κακό του κεφαλιού του αλλά τα φρουτάκια στη νεότερη εποχή ανήκουν, με λογισμικά και τα ρέστα. Τα παλιά τα ηλεκτρονικά ήταν όλα τα...λεφτά και έτσι κάπως ( ίσως με κάποιες εκσυγχρονιστικές αλλαγές ) έπρεπε να συνεχίσουν να υπάρχουν, επιτελώντας κοινωνικό έργο.
Τώρα για την τηλεόραση...τι να λέμε τώρα δηλαδή. Είχαμε ένα δυο κανάλια, λίγα ok - ήρθαν όμως και άλλα πατσαβουροκάναλα και τακτοποιηθήκαμε, ψιλοβολευτήκαμε με καμιά ταινία τις Κυριακές, κανά ματσάκι απ' την κρατική μεσοβδόμαδα, κανα τοπικό με νέα από το χωριό, τίποτε περίεργους που πουλούσαν συνωμοσιολογίες και παπούτσια ταυτόχρονα, 'νταξ...τι είχαμε, τι χάσαμε! Μπρος στην τηλεόραση σάμπως θα ξημεροβραδιαζόμασταν; Ε, να λοιπόν που έγινε κι αυτό! Συνδρομητικές, δορυφορικό πακέτο, επίγεια, επουράνια - χάθηκε η "μπάλα" εντελώς και απαξιώθηκε κι αυτό το προϊόν και έγινε και πιο αντικοινωνικό ο κόσμος ο πολύς που 'χει βρει στο χαζοκούτι συντροφιά για τη χαζομάρα που του περισσεύει.
Εγαμεύθην ο Δίας, σας λέω! Άλλαξε ο κόσμος και έγινε πιο απρόσωπος. Κι ας νομίζουν όλοι ( οι περισσότεροι ) πως έγιναν πιο μάγκες και πιο σύγχρονοι να 'ούμε. Τα μπούτια τους τα 'φτυσαν όμως; Χαμένος είν' ο κόσμος μεσ' τα ιντερνετ καφέ και κυνηγάει την ουρά του ή κλεισμένος στο σπίτι και κάνει βόλτες στο...facebook και τα Σαββατόβραδα πηγαίνει και στο twitter και για after, πετάγεται μέχρι το...instagram. Αλλά μήπως όσοι ειναι σε κίνηση, από πόλη σε πόλη ας πούμε, σάμπως δεν είναι υποχρεωμένοι να τα ακουμπάνε στα διόδια - μεγάλη πληγή λέμε - που 'χουν γίνει τόσα, όσα και οι καντίνες της εθνικής οδού. Όλα επί πληρωμή και η δυνατότητα παρέκκλισης ή απόκλισης μοιάζει ανέκδοτο από την εποχή της γιαγιάς μου.
Δώστε μου πίσω το μέλλον μου...θα μπορούσε να φωνάζει σήμερα ο άνθρωπος, αυτός τουλάχιστον που δεν έχει στα μάτια του μαύρα, αδιαπέραστα από το φως του ηλίου, γυαλιά, σαν τον τυφλό δηλαδή. Αλλά και ο τυφλός ακόμη θα χοροπηδούσε με αυτές τις τιμές κι ας τα βλέπει όλα" - τυχερός μέσ'στην ατυχία του - καθώς ακρίβηναν τα πάντα-όλα, αξίζουν-δεν-αξίζουν και ακόμη και ο τσιγαρόβηχας κοστίζει...
Φέρτε μας τον κόσμο μας πίσω έτσι όπως τον ξέραμε...και κάντε λίγο κράτει - πολλά τα γκάζια και το "εργαλείο" δεν έχει τόσα κρατήματα.
Ωρέ μήπως τελικά είναι καλύτερα σε έναν ασπρόμαυρο κόσμο παρά στο καρναβάλι των ημερών, που θα'λεγε κι ο μυαλωμένος..; well, time always tells - let's hope we stll B around
Χαίρετε και au revoir για τα περαιτέρω..!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου