(g)lo-Fi(les)#2: H GRACE SLICK ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣΤΟΥΡΩΣΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ Η.Π.Α.! * plus:excerpt from "Fear & Loathing In Las Vegas" + J.Air. LIVE at Altamont '69!
by DK R
Η δεύτερη ιστορία, μέσα από τους φακέλους (g)Lo-Fi(les) - glorious filth - έρχεται από τη δεκαετία του '60. Η συγκεκριμένη δεκαετία φυσικά βρίθει ανάλογων περιστατικών τα οποία άφησαν τη δική τους σφραγίδα στον κόσμο της μουσικής, αλλά όχι μόνο σε αυτόν: πολλοί, όχι μόνον καλλιτέχνες, επηρεάστηκαν από τα έργα και τις ημέρες ανθρώπων χαρισματικών και ταλαντούχων, όπως ήταν η Grace Slick για παράδειγμα.
Άλλη μια μεγάλη αλήθεια που σχετίζεται με την ίδια δεκαετία, είναι το ότι (παρ)ομοίως ταλαντούχοι μουσικοί και καλλιτέχνες διεύρυναν το φάσμα της έκφρασης τους και προχώρησαν - ...with a lil' (σ.σ. extra) help from their friends, έτσι όπως οι Beatles άφησαν να εννοηθεί κάποτε - μπροστά, ενώ
Όλα αυτά τα χρόνια, τα περασμένα, είδαν τα μάτια μου πολλά. Κάποια στην πραγματική ζωή - άλλα στον κινηματογράφο. Κάποια απ' αυτά που είδα στην πραγματική ζωή έμειναν χαραγμένα στο νου μου και στην ψυχή μου- αντίστοιχες στιγμές από κινηματογραφικές ταινίες χαράχτηκαν, αποσπασματικά, στη μνήμη μου.
Αλλά ας αφήσουμε τη σκληρή καθημερινότητα μας και ας ταξιδέψουμε παρέα σ' αυτούς τους ωκεανούς της πληροφόρησης στους οποίους όλoι μας, λιγότερο ή περισσότερο, κολυμπούμε εδώ και χρόνια, σ' αυτον τον εικονικό κόσμο του θεάματος που μας προκαλεί με τη δική του αλήθεια, με το αδύνατο που γίνεται δυνατό, με το απίθανο που μετατρέπεται σε
Το περιστατικό για το οποίο θα διαβάσετε παρακάτω έχει περίοπτη "θέση" ανάμεσα σε άλλα παρόμοια ή και όχι, στη ζωή του αγαπημένου μας Bon Scott και που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του μεγάλου και συναρπαστικού ( για τον ίδιο αλλά και για εκατομμύρια άλλους ) ταξιδιού του προς την κόλαση.
Ζωή σαν τραγούδι και τραγούδια της ζωής, μέσα από τη βιογραφία του Αυστραλού Highway To Hell - The Life & Times Of AC/DC Legend Bon Scott, από τον Clinton Walker ( εκδόσεις Verse Chorus, 2001 ). So..for Those About To Rock...
Στην "απ'έξω" με σπασαρχιδισμούς, "χαρές" και... πανηγύρια. - Ελευθερο- τυπικά, + ουσιαστικά & (οινο) πνευματώδη. -
*Attention!: HELP Μάνια find new friends! It's URGENT.
Έχει περάσει καιρός που το πιο βαρύ χαρτί του ελληνικού έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου, η Ελευθεροτυπία, έβαλε λουκέτο στις πόρτες της για τα καλά... Ακόμη και η επανέκδοση ενός τίτλου που είχε την ετικέττα του έγκυρου, του πολυσυλλεκτικού και του ισορροπημένου όσο κανείς άλλος, δεν καρποφόρησε. Απεναντίας, απαξιώθηκε και κατρακύλησε κυκλοφοριακά, "χάνοντας" έτσι την ευκαιρία να "φύγει" από το μάται-ό-δοξο κόσμο των ΜΜΕ σε (κυκλοφοριακή) ακμή αλλά και το κυριοτερο, να μείνει τουλάχιστο στην ιστορία ως η εφημερίδα που παρέμεινε αγαπητή και μαχητική
Δυο πανέμορφα μονοθέσια, δημιουργία - προφανώς - φοιτητών του Α.Π.Θ.
Με λειωμένα (έως ψιλοκαμμένα...) τα λάστιχα και επίσης εμφανή φθορά στα περισσότερα μέρη τους ( καντράν, τιμόνι, θέσεις, αναρτήσεις κ.α.) εκτίθενται σε κτήριο του Αριστοτελείου, μετά από τη συμμετοχή τους σε κάποιο ράλλυ με
Για τα παιδιά που έφυγαν, αλλά κυρίως, γι’ αυτά που θα φύγουν
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, εργάστηκα για ένα μικρό χρονικό διάστημα ως εξωτερικός συνεργάτης σε μια εταιρεία δημοσίων σχέσεων από τις δεκάδες που υπήρχαν στα χλιδάτα βόρεια προάστια της Αθήνας και παρείχαν τυποποιημένες υπηρεσίες δημοσιότητας – κυρίως συγγραφή δελτίων Τύπου και διοργάνωση εκδηλώσεων- στις εμποροβιομηχανικές επιχειρήσεις που επίσης ανθούσαν.
Χωρίς να έχει σχέση η δουλειά μου με τη δική τους,
(φωτό: DK R)
από το Beer Fest στα Λαδάδικα - οδός Αιγύπτου, κάτωθεν της Τσιμισκή - κέντρο, καράκεντρο που λέμε...
Τι παίχτηκε; Προς τα κάτω κάτω και δεξιά, στου γερο-ψαρά δηλαδής το κουτούκι,( call me Old Fisherman ) το...ψηλοτάβανο-τουλάχιστον! - εκτός από καλή και άφθονη μπύρα, τραγούδια απ' το παρόν και το παρελθόν που άγγιζαν συχνά το nu-metal,ενίοτε funk-o-metal, Red Hot Chili
Περνώντας τις προάλλες από την οδό Μελενίκου στη φοιτητούπολη της Θεσσαλονίκης - εκεί που θα δεις και τις πιο πολλές αφίσες απ' οπουδήποτε αλλού στην πόλη - έπεσε το μάτι μας σ' ένα "ωραίο" που είχε επίσης τοιχοκολληθεί: περίπου 2 εκ. μισθωτοί ( παρά κάτι χιλιάδες ) υπέβαλλαν, λέει, φορολογικές δηλώσεις που όλες μαζί έφθασαν τα 46,8 δις. ευρόπουλα, "ενώ 2.082.396 αφεντικά (εισοδηματίες, βιομήχανοι, έμποροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, αγροτοϊδιοκτήτες, κλπ. δήλωσαν
φορολογητέο εισόδημα 23,9 δις ευρώ".
Στην ίδια αφίσα, κάτω ακριβώς από τις πληροφορίες, υπήρχε το γνωστό ( από ταινίες, δίσκους κλπ. ) "σήμα" Welcome To Nevada & Las Vegas που συναντά κανείς στα motels μπαίνοντας στην πολιτεία. Το σχόλιο της αφίσας (η οποία δεν άφηνε ούτε καν...υπονοούμενο για την ταυτότητα των δημιουργών της) ήταν:" Ελλάς, η χώρα όπου τα αφεντικά υποφέρουν..." - χα!
Δεν ξέρουμε κατά πόσο ακριβή είναι τα παραπάνω νούμερα, το θέμα όμως είναι ότι ακρίβεια, φτώχεια, πλούτος, "τράβηγμα", φοροδιαφυγή, δικαιοσύνη και εν τέλει, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι έννοιες και λέξεις που στην Ελλάδα έχουν αποκτήσει πολλές επί πλέον ερμηνείες, πτυχές, εκδοχές - call it anyway U want it.
Ένα χρόνο μετά την τελευταία επίσκεψή του στο αναγνωστικό κοινό, το μουσικό (και όχι μόνο) φανζίν (fanzine) Εντροπία, το παλαιότερο από τα μουσικά φανζίν που ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1980, κυκλοφόρησε και πάλι και το νέο τεύχος του, το 7ο.
Στο νέο τεύχος της Εντροπίας, το οποίο ‘τιμά’ την ιστορική επέτειο της συμπλήρωσης 40 χρόνων από την έκρηξη του punk στην Αγγλία, φιλοξενεί
Οι βουλευτικές εκλογές στην Αγγλία ανέδειξαν για μια ακόμα φορά τα τελευταία χρόνια ως πρώτη δύναμη τους μισητούς Τόριδες, το κόμμα της καταραμένης Μάγκι Θάτσερ που ευθύνεται για την καταστροφή της βρετανικής εργατικής τάξης, το ξεπούλημα του πάλαι ποτέ φημισμένου δημόσιου τομέα της Μεγάλης Βρετανίας, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού σε μεγάλες περιφέρειες της χώρας, την ανεργία και την κατάθλιψη σε μεγάλα τμήματα του βρετανικού λαού κ.ά.
Αυτή τη φορά επικεφαλής του κόμματος ήταν ένα άλλο θλιβερό ξυλάγγουρο, η Τερέζα- κατσαρίδα- Μέι η οποία όμως
Η Huffington Post χαρακτήρισε τα video projects της ως "τριπαρισμένα μπαρόκ δι-οράματα, που (σαν να) "ξεπετάγονται" στη ζωή. Ο καθηγητής Καλών Τεχνών στο St. Olaf College, απ' όπου η multimedia artist Mary Reid Kelley αποφοίτησε το 2001, τη θυμάται "να κουβαλά μαζί της υλικά τα οποία "μάθαινε" αλλού και με τα οποία εμπλούτιζε τις δικές της δουλειές - αυτό την "έσπρωχνε" πιο μακριά".
Σε σουρεαλιστικό διαγωνισμό εξελίσεται η επικαιρότητα - όλο και πιο συχνά, πυκνά είν' η αλήθεια τελευταία - τόσο στη χώρα μας όσο και αλλού στπν πλανήτη ( αλίμονο ).
20 μπάτσοι,λέει, πήγαν στο Gay Pride και χεστήκαμε κι η βάρκα έγειρε...τους έκραξαν, λέει, αριστεροί φωνάζοντας "έξω οι μπάτσοι από το Pride" και...ξαναχεστήκαμε και αυτή τη φορά βρώμισε ο τόπος! Μπάτσοι στη θέση των μπάτσων τα συντρόφια! - τουλάχιστον τα συγκεκριμένα. Τα θερμά μας συγχαρητήρια "φίλοι" του "κομμισαριάτου"! Και εις ανώτερα...
Το μαύρο άλογο που εικονίζεται στις δυο φωτογραφίες είναι τυχερό: ο ιδιοκτήτης του το φροντίζει με ιδιαίτερη προσοχή και αγάπη, κάτι το οποίο αναδεικνύεται μέρα με τη μέρα ολοένα και περισσότερο.
Κατά πάσα πιθανότητα, πρόκειται για γιαπωνέζικο μοτόρι, προσφάτως "ανακαινισμένο", που έχει τα καλύτερα, μπροστά του...
Για την ώρα, κάθεται αναπαυτικά στο πεζοδρόμιο οδού της Νεάπολης της Θεσσαλονίκης, έως την ώρα που θα βγει ξανά στους δρόμους. Ίσως όμως απλά να περιμένει...το νέο (παλαιό, δηλ....) αδελφάκι του!
Θα το μάθουμε σύντομα και φυσικά θα σας ενημερώσουμε, αν προκύψει, με φωτογραφίες του νέου μέλους της "οικογένειας".
