Το βινίλιο επιστρέφει για τα καλά... Back in Black, pt.I (past-present-future + opinion) 
- Spinnin' Wheel keepin' it REAL ...and this time isn't just a trend...

φωτό: Μάριος Βαλασσόπουλος

by DK R
   Από ...αζήτητα, περιζήτητα και συλλεκτικά...
Τα Vinyl is Back, οι γιορτές- παζάρια δίσκων βινιλίου έφθασαν αισίως τις 11 διοργανώσεις, τη χρονιά που μας πέρασε, ξεκινώντας από την Αθήνα και φθάνοντας και στη θεσσαλονίκη. Κάθε χρόνο προστίθενται παράλληλες εκδηλώσεις, το πρόγραμμα περιλαμβάνει live και άλλα πολλά- για όλα τα γούστα και για κάθε 'τύπο' αγοραστή.
  Δισκοπωλεία που λειτουργούν παράλληλα και ως εταιρείες, ξεπηδούν το ένα μετά το άλλο, προσφέροντας σπάνιες εκδόσεις, άγνωστες στο πλατύ κοινό και νέα 'ονόματα', καταφέρνοντας όχι
μόνο να επιβιώσουν αλλά και να καθορίζουν τις τάσεις μιας μικρής αλλά 'ισχυρής' αγοράς, αποτελούμενης από φανατικούς συλλέκτες.
  Βινίλια που ήταν χρόνια καταχωνιασμένα σε αποθήκες και σε κούτες, βγήκαν ξανά στο φως 'χτυπώντας' επίσης υψηλές τιμές και μάλιστα, αυτή τη φορά, ανεξάρτητα από την κατάσταση τους- παλαιότητα, φθορές κλπ.
  Το βινύλιο μας απασχολεί σταθερά- γιατί το αγαπήσαμε κι εξακολουθούμε να το αγαπάμε. Από τότε που ακούσαμε γι πρώτη φορά μουσική από τον περιστρεφόμενο μαύρο δίσκο και οι νότες και οι στίχοι χαράχθηκαν στη μνήμη μας όπως ανεξίτηλα χαράχθηκαν τα τραγούδια στις αυλακιές των πρώτων εκείνων μαγικών δίσκων που ακούσαμε. Blue Oyster Cult I, Led Zeppelin II, Free- Fire & Water, Deep Purple's Machine Head, The Knack, Aerosmith's The Rocks, Black Sabbath's r n'r sell out, Rolling Stones' Meatamorphosis, Kiss' Rock n' Roll  Over, BTO, Pink Floyd's Sauserfull of Secrets, ΑC/DC's High Votage, Grateful Dead's Blues For Allah και...και...και τόσα άλλα - ναι!- με αυτά μεγαλώσαμε και κολλήσαμε για μια ζωή. Τα αναζητήσαμε, τα κρατήσαμε, τα δανείσαμε, τα χάσαμε, μας τα ψύρισαν, κάποια άλλα βρέθηκαν- άγνωστο πως- στις δικές μας δισκοθήκες αναπληρώνοντας με 'καρμικό' τρόπο τις δικές μας απώλειες- το βινίλιο με δυο λόγια άλλαξε τη ζωή μας, κυριολεκτικά.
Hi Fi- New Tech- Old School: Αn Endless Love Story

  Από τότε πέρασαν δεκαετίες και στη διάρκεια φτιάξαμε μικρές ή μεγάλες συλλογές, παίξαμε σε μαγαζιά, εμπλουτίσαμε τις δισκοθήκες μας με picture discs και bootlegs και singles- με τα χρόνια άλλαξαν και οι μουσικές και μαζί μ' αυτές ενδώσαμε και μεις στα νεα ψηφιακά μέσα (θες οι επανεκδόσεις, θες οι τιμές και η ευκολία των νέων μέσων, θες τα dowlnloads και τα mp3 και τα stick-άκια) αν όμως τα χέρια δεν 'φυλομετρούσανε' τα σφραγισμένα πλέον εξώφυλλα η τελετουργία της επίσκεψης, στο δισκάδικο, δε θεωρούνταν ολοκληρωμένη- επρόκειτο  για το δικό μας High Fidelity.
 Την παρακολουθήσαμε όμως την πορεία του βινιλίου, από τις προσφορές και τις φτηνιαδούρες ως και τις δήθεν 'ανακαλύψεις' πανάκριβων 'σκουπιδιών'από τα "πέτρινα" χρόνια των δεκαετιών 90ς και '00ς, όταν το υλικό βρέθηκε στο περιθώριο- πλην εξαιρέσεων, τόσο στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας όσο και στον αντίστοιχο των αμετανόητων ρομαντικών καλλιτεχνών- έως και την εποχή της ανάστασης του την οποία βιώνει από την αρχή κιόλας της δεκαετίας που διανύουμε.
  Αν εξαιρέσουμε την διαχρονικά υψηλή συλλεκτική αξία των δίσκων βινιλίου, το υλικό  φαίνεται πως τα τελευταία χρόνια, για μια σειρά από λόγους, βιώνει μια "άνθηση" που μοοιάζει, εκ  πρώτης ανάγνωσης, απρόσμενη και παρόδοξη.                       
                                                         Τhe Circle Can't B Broken

  Πριν παρουσιάσουμε το αφιέρωμα αυτό που αποτελείται  από 2 μέρη (ένα 'προφητικό' του 2014 και ένα που αφορά στη σημερινή 'εκτόξευση' τόσο των πωλήσεων όσο και της εκτίμησης για το είδος από την πλευρά δημιουργών, αγοραστών και βιομηχανίας') καλό είναι να ανατρέξουμε στις εξελίξεις που καθόρισαν τη μουσική βιομηχανία τις δυο τελευταίες δεκαετίες: την αντίδραση των μουσικόφιλων- τουλάχιστον αυτού του, ολοένα αυξανόμενου κοινού, που ανακαλύπτει τη μαγεία όχι μόνον του ήχου αλλά και όλου του ΄πακέτου'- από το εξώφυλλο, το εσώφυλλο, τα 'ζωντανά' υλικά- το  χαρτί, τα μελάνια, το ίδιο το βινίλιο με τη χαρακτηριστική μυρωδιά του αλλά και το γενικότερο artwork που όλα τους υπόκεινται, αργά ή γρήγορα στη φθορά του χρόνου, συντελώντας σε ένα συναισθηματικό 'δέσιμο' με αυτόν που αποκτά το αντικείμενο του (μουσικού) πόθου.
  Από την άλλη πλευρά σαφής είιναι η 'στροφή' των εταιρειών στο βινίλιο, μετά από μια κυριαρχία πολλών χρόνων των φηφιακών μέσων, που παρά το ότι καλά κρατούυν, από άποψη κερδών, φαίνεται πως έστω αργά- αλλά σταθερά- απαξιώνονται από τους μουσικόφιλους και ειδικότερα από όσους διαμορφώνουν τις τάσεις της αγοράς.
  Ένα είναι βέβαιο: η ποιοτητα  του βινιλίου μαζί με όλα τα 'συν' που...συνεπάγεται η έκδοση ενός μουσικού έργου κερδίζει συνεχώς έδαφος- και τώρα πια όχι μόνον αναλογικά αλλά επί του συνόλου πτρσαματικών πωλησεων- και αυτό έχει τη δική του, ιδιαίτερη σημασία σε έναν κόσμο που οι καλλιτέχνες πασχίζουν να κρατήσουν την ακεραιότητα τους, να σηκώσουν ανάστημα και να αντισταθούν στη λογική του ενός hit single  και των ...εκατομμυρίων hits στις ψηφιακές αλλά ψυχρές πλατφόρμες.
  Γιατί όσο κι αν η ψηφιακή επανάσταση 'απελευθέρωσε' σε ένα βαθμό και από μια άποψη τη μουσική και τους μουσικούς από την καταδυνάστευση των εταιρειών, η κατάσταση 'ξέφυγε' και το βινίλιο επέστρεψε, δυνατότερο από ποτέ.

Spinnin' again...Η ανάσταση του βινιλίου- η πρώτη φάση...Rising from the Ashes.

   Ίσως να διανύουμε την εποχή της παντοδυναμίας του υπολογιστή, των social media, ( των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ) και αυτή η παντοδυναμία, αναμφίβολα, επηρεάζει τα πάντα – μεταξύ άλλων και τη μουσική βιομηχανία. 
  Όσο όμως η κυριαρχία της τεχνολογίας στο συγκεκριμένο τομέα εκφράζεται σε πωλήσεις μουσικών ηχογραφήσεων με τα cd και τα ψηφιακά άλμπουμ να κατέχουν τη μερίδα του λέοντος, υπάρχει ένα διαρκώς αυξανόμενο κοινό μουσικόφιλων που επιστρέφει στο βινύλιο.

  Το βινύλιο επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο και αυτό αποτυπώνεται στις τάσεις της αγοράς: οι πωλήσεις δίσκων βινυλίου σημείωσαν ρεκόρ δεκαετίας, μετά μάλιστα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πτώσης και (εμπορικής και αγοραστικής) απαξίωσης.


Τhe Stats...and the NEW beginning.

  Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στην ιστοσελίδα statista, η μεγαλύτερη άνοδος σημειώθηκε στη μεγαλύτερη και πλέον επιδραστική, αγορά του κόσμου, στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου πουλήθηκαν 6,1 εκατομμύρια άλμπουμ το 2013, από 4,55 εκ. την προηγούμενη χρονιά. 
  Να αναφέρουμε ακόμη πως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 2002-2012 οι πωλήσεις άλμπουμ βινυλίου διέγραψαν μια ανοδική πορεία που ποσοστιαία μεταφράζεται σε αύξηση κατά 250 % και η οποία απέδειξε πως το βινύλιο ουδέποτε ξεχάστηκε, αλλά απλώς έπεσε θύμα των καταιγιστικών εξελίξεων αναφορικά με τη διανομή των μουσικών έργων και τους τρόπους απόκτησης τους από το αγοραστικό κοινό.( Mashable )

  Ειδικότερα για το 2013, η αγορά των cd υποχώρησε, στις ΗΠΑ πάντα, κατά 14,5%, η πτώση στις πωλήσεις ψηφιακών άλμπουμ ξεπέρασε το 8 %, ενώ το βινύλιο ακολούθησε αντίθετη πορεία, αυξάνοντας τις πωλήσεις albums κατά 32% περίπου. 
  Για να αντιληφθούμε όμως την απόσταση που ακόμη χωρίζει βινύλιο με τα νεότερα formats, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα μερίδια της αγοράς: οι πωληθέντες μουσικοί τίτλοι σε βινύλιο αντιστοιχούν μόλις στο 2% της σχετικής «πίτας» – ταυτόχρονα, τα αντίστοιχα ποσοστά στα cd και στα mp3 ήταν 57,2% και 40,6%.

  Η συνολική αποτίμηση πάντως των πωλήσεων όλων των μορφών ηχογραφήσεων κατέγραψε μείωση 8,4% - με μεγαλύτερα ή μικρότερα ποσοστά μείωσης να παρατηρούνται σε όλες τις μεγάλες αγορές του κόσμου, από την Ιαπωνία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, έως την Αυστραλία και τον Καναδά ( πηγές: NielsenSoundScan & Billboard, Business Wire, Mashable ).

  Στη δε Βρετανία, τη δεύτερη ίσως ( όχι εμπορικά αλλά σε ότι αφορά στην εμφάνιση νέων τάσεων ) πιο σημαντική αγορά για τη μουσική βιομηχανία , τα άλμπουμ που πουλήθηκαν σε μορφή δίσκων βινυλίου έφθασαν τα 550.000 - αύξηση 0,7%. 
  Ίσως να απέχει πολύ ακόμη από το να το θεωρηθεί ανταγωνιστικό ως προς τα άλλα format, δεν παύει όμως να αποτυπώνει μια αξιοσημείωτη αλλαγή κατεύθυνσης στην καταναλωτική συμπεριφορά των μουσικόφιλων – ίσως μάλιστα, σύμφωνα με ορισμένους, αυτό να σημαίνει τη δημιουργία ενός νέου «είδους» ακροατών που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «ρομαντικούς»
The Purists, the audiophiles, the MAGIC...

   Τι είναι όμως αυτό που δίνει ώθηση στο βινύλιο και δημιουργεί αυτήν τη νέα τάση η οποία, όπως επισημαίνουν ειδικοί, τα επόμενα χρόνια ενδέχεται να αλλάξει τα δεδομένα στη μουσική βιομηχανία και να ξαναβάλει σε τροχιά τα πλατώ των πικ-απ και τις βελόνες να ξανα «βολτάρουν» πάνω στα αυλάκια των στρόγγυλων αυτών δίσκων που κάποτε μάγεψαν – και όπως φαίνεται θα συνεχίσουν να το κάνουν – εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο ;.

   Ο Geoff Taylor, στέλεχος της British Phonographic Industry πάντως με δηλώσεις του που δημοσιεύει το νεουορκέζικο website sonicscoop, θεωρεί πως «δεν έχουμε να κάνουμε με «ρετρομάνια» – το βινύλιο αποτελεί συγκεκριμένη επιλογή για ένα ολοένα αυξανόμενο ποσοστό φίλων της μουσικής» και πως «το να βάζεις ένα δίσκο να παίξει σε ένα πικ απ που γυρνά και μετά να ρίξεις απάνω του μια βελόνα και ν’ ακούσεις όλα τα σκρατς και τα «πηδηματάκια – όλο αυτό εμπεριέχει κάτι ερωτικό»

  O Dan Rosen πάλι, ηγετική φυσιογνωμία στην Αυστραλιανή Βιομηχανία ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός το διπλασιασμό των πωλήσεων βινυλίου στην ήπειρο, από 1 σε 2 εκ. albums, σε διάστημα ενός χρόνου! Όπως λέει « το γεγονός αυτό αποδεικνύει πως κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι συνεχώς φαίνεται πως αυξάνονται, θεωρούν πως το βινύλιο έχει έναν πιο ανθρώπινο και πιο ζεστό ήχο».( sonicscoop ). Όπως συνέβαινε πάντοτε δηλαδή...

   O συγγραφέας Ian Woodward ( The Analogue record in the Digital Age ) το πηγαίνει λίγο παραπέρα. 
   Για τον ίδιο «το να αγοράσει κανείς και να ακούσει ένα δίσκο βινυλίου είναι μια πολιτική τοποθέτηση απέναντι στην παγκόσμια βιομηχανία του download – συγχρόνως όμως δείχνει πως, παρά το ότι οι περισσότεροι δεν κατανοούν τις διαφορές ανάμεσα σε βινύλιο, cd ή mp3, υπάρχουν και σοβαροί ακροατές» που σύμφωνα με «μια διογκούμενη αντίληψη, πάντα θα πιστεύουν στην υπεροχή του και στο ότι είναι ο πιο cool τρόπος να ακούς μουσική"

 pics'credit: Μάριος Βαλασσόπουλος - Pinterest - Vinyl Is Back.gr - DJ Tech Tools - Dribbble