ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ: 2BorNOT2B or WHAT'S NEXT? -and The Real Quest-ion is...

+ music: trance Xplosion in 3 video clips! 45 min o'music & visual ART that'll BLOW yo' mind- guaranteed.

  Κυριακή, 3 Δεκέμβρη. Ημέρα παρουσίασης μιας ακόμη φιλοσοφικής 'σπουδής' ή ένα κομμάτι σκέψης ενός ακόμη (αμπελο-)φιλοσόφου της εποχής μας. Έτσι είναι. Τις Κυριιακές άλλοι διαβάζουν εφημερίδες και άλλοι- όπως εμείς- γράφουμε. Άλλοι χαλαρώνουν, εμείς τσιτώνουμε αναζητώντας το
τι είπαν άνθρωποι, ψάχνοντας το βαθύτερο, των πραγμάτων, νόημα. Αυτό που δε φαίνεται εκ πρώτης...Eπίσης, ξεχωριστά κλιπάκια με ξεχωριστή δουλειά σε οπτικό και σε μουσικό επίπεδο
********************************************************************************
   Τελικά, ποιό είναι το Μέγα Ερώτημα; Να ζει κανείς ή να μη ζει ή "που είν' τα λεφτά" ή μήπως "που είν' η αγάπη;" (where is the luv?- tres chic). Όχι αγαπητοί/ες μου, αυτά δεν είναι σοβαρά ερωτήματα - άσε που αν συνδυαστούν (τα δυο τελευταία και όχι το ερώτημα του Σαιξπηρ) προκύπτει μια ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο "πως & προς τα που πορεύεται ο άνθρωπος σήμερα", αορίστως και σε γενικές γραμμές.

  Το Μέγα ερώτημα ήταν, είναι και θα παραμένει το "What's Next"- το "μετά"- τι γίνεται όταν 'σβήσουν τα φώτα'; Αυτό το ερώτημα , που από μόνο του υπήρξε αρκετό για να δημιουργηθούν πλείστες όσες θρησκείες, δόγματα, αιρέσεις κλπ. είναι προαιώνιο αλλά και επίκαιρο όσο ποτέ- ειδικά σήμερα, που η τεχνολογία έχει ανοίξει 'πόρτες' που ήταν μέχρι τώρα κλειστές.

  Λοιπόν, ας θέσουμε το ερώτημα ξανά...και ας επιχειρήσουμε να απαντήσουμε, μένοντας πιστοί στο 'νόμο' των δυο δρόμων.

  Από τη μια πλευρά, υπάρχει η πεποίθηση του "κενού, του σκότους, του πλήρους 'Τίποτα'". Και μεταξύ μας, αν είναι έτσι, it's ok. Αν όμως όχι, τότε τι;

  Οι ενδείξεις από τις περιγραφές όσων περπάτησαν για λίγο στο ενδιάμεσο μονοπάτι (προθανάτιες εμπειρίες) μεταξύ ζωής και θανάτου, είναι ενθαρρυντικές- κάνουν λόγο για ένα φως (οι περισσότεροι), για κατάσταση χαλάρωσης και ζεστασιάς. Όμως το σύμπαν είναι μυστήριο, όπως ένα μέγα μυστήριο είναι και ο εγκέφαλος μας, αυτός ο υπερυπολογιστής του οποίου η λειτουργία δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί, στο μεγαλύτερο μέρος του υπεροργάνου.

  Αλλά, σκεπτόμενοι ως απλοί άνθρωποι, με μια θεώρηση του καλού και του δικαίου, απλή ως προς τις θεμελιώδεις της αξίες, τότε σε τι άραγε μπορούμε να ελπίζουμε;

  Ίσως το ίδιο το σύμπαν, ξεκινώντας από την ίδια τη φύση που μας περιβάλλει μας οδηγεί σε ορισμένα συμπεράσματα.

* Ίσως τελικά αυτό που θα μας σώσει είναι το θετικό πρόσημο που θα φέρουμε, ο κάθε ένας άνθρωπος ξεχωριστά, όταν προσμετρηθούμε ως υπάρξεις στο συνολικό συμπαντικό προϋπολογισμό/ισοζύγιο της αδιάκοπα ρέουσας Ζωής που εξελίσσεται και μεταβάλλεται διαρκώς και ασταμάτητα, λαμβάνοτας 'υπόψη' και την παραμικρή ενεργειακή μεταβολή- και ως ενεργειακή μεταβολή μπορεί να εννοηθεί η κάθε σκέψη μας, η κάθε λέξη μας, οι πράξεις μας- το σύνολο της τρόπον τινά, "υπαρξιακής απόδοσης" μας, το τι τελικά κάναμε σ' αυτήν τη ζωή, αλλά με κάθε λεπτομέρεια. *

  Άλλοι προσεγγίζουν τη διαδικασία αυτή με τη θεωρία του πεδίου 0 (Field 0) άλλοι αποκαλώντας την ως "κάρμα", άλλοι την ονομαζουν "παράδεισο", άλλοι την 'πλησιάζουν' με τη "νιρβάνα" κ.ο.κ.- ορισμοί και θεωρήσεις που μόνον εικασίες είναι τελικά αλλά με τα ψήγματα αλήθειας ολοφάνερα παρόντα, να αποκαλύπτουν ένα ελάχιστο μέρος του όλου πράγματος- του ερωτήματος που θα αποτελεί την κορυφαία ανθρώπινη αγωνία, όπως έχουν άλλωστε υποστηρίξει (όχι τυχαία) μεγάλοι φιλόσοφοι, στοχαστές και ψυχίατροι.

  Ο (γλυκύτατος άνθρωπος) ψυχοθεραπευτής και εκ των κορυφαίων στοχαστών της εποχής μας Ιρβον Γιάλομ μάλιστα θεωρεί την όλη 'έρευνα' και αγωνία γύρω από το τι "υπάρχει μετά στο θάνατο" τόσο σημαντική για την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και ψυχολογία όσο θεωρούσε ο Φρόϋντ τη λίμπιντο- στο 'δικό' του πεδίο έρευνας.

 * Να είμαστε μέρος της συνολικής συμπαντικής ενέργειας χωρίς να διαταράσσουμε τη ροή- αν αφεθούμε στις δυνάμεις που διέπουν τον Κόσμο και ότι υπάρχει μέσα και πέρα απ' αυτόν τότε ναι, ίσως έχουμε μέρος της απάντησης.

  Ίσως η ζωή μας σε αυτήν τη διάσταση να ζητά από μας να ζήσουμε έτσι ώστε η στιγμή του θανάτου να είναι ένα ανώδυνο 'πέρασμα' στο "κάτι παραπέρα" και όχι ένα αγωνιώδες 'τέλος'- ίσως εκεί να 'κρύβεται' κάτι πραγματικά ουσιώδες.*

  Ίσως όμως να 'κρύβεται' και στα όνειρα- το μεγαλύτερο όνειρο του ανθρώπου, βέβαια, θα παραμένει πάντοτε, η αθανασία την οποία διεκδικεί με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, ακόμη και υποσυνείδητα. Ως τότε και...αν, ο άνθρωπος θα είναι το μόνο πλάσμα σ' αυτόν τον πλανήτη που ζει έχοντας πλήρη συνείδηση της 'προσωρινότητας' του και των ορίων της φυσικής του υπόστασης

               Elam Uniston "Top" Oshou (ΙνδοΑμερικάνος αμπελοφιλόσοφος, 19??-20??)