Βινίλιο Vs Digi-"packs" (pt.II):  ξεχάστε αυτά που ξέρετε...ανακαλύψτε την ιεροτελεστία της ακρόασης ενός δίσκου.- Η καρδιά της μουσικής βιομηχανίας χτυπά στις 33 και στις 45 στροφές...ξανά.

by DK R

   Όταν ανοίγετε ένα δίσκο βινιλίου αναδύονται οι μυρωδιές του χαρτιού και του πλαστικού και μαζί μ' αυτές ξενκινά μια ολιγόλεπτη αναμονή έως ότου ο δίσκος τοποθετηθεί σταθερά στο πικ-απ και η  βελόνα πέσει με προσοχή στο πρώτο αυλάκι: όλα αυτά τα στοιχεία αποτελούν ένα μέρος μόνον της
ιεροτελεστίας της ακρόασης ενός δίσκου- όλα αυτά βέβαια για όσους αγαπούν το συγκεκριμένο μέσο. Τα στοιχεία όμως της μουσικής βιομηχανίας μιλούν για μια πραγματική ανάσταση της αγοράς του βινιλίου: δεν είναι πια οι δίσκοι του 'μπαμπά και της μαμάς" που ως συλλεκτικά κομμάτια βρίσκονταν είτε καταχωνιασμένα σε υπόγεια ή (στη καλύτερη) έπαιζαν το ρόλο του 'χρηστικού' διακοσμητικού είδους που αναπαύονταν στα ράφια του σαλονιού.

 Back @ the TOP
  Σήμερα, η ζήτηση έχει 'χτυπήσει' ταβάνι- κυριολεκτικά- τόσο σε ότι αφορά στα ονόματα που έγιναν γνωστά  κάποτε και όταν το βινίλιο ήταν το μοναδικό μέσο παραγωγής μουσικών ηχογραφημάτων αλλά και στις καινούργιες κυκλοφορίες.
  Ειδικά για την τελευταία περίπτωση, η άνοδος των πωλήσεων εντοπίζεται κυρίως στις κυκλοφορίες των πάλαι ποτέ 'μικρών' και σήμερα ιδιαίτερα σημαντικών ανεξάρτητων εταιρειών.
 Το βινίλιο έφθασε στην εμπορικότερη του στιγμή σήμερα, πουλώντας την περασμένη χρονιά περισσότερο από όσο πουλούσε τα τελευταία 25 χρόνια.
 Το 'κουφό' της ιστορίας είναι πως τα λιγοστά εργοστάσια παραγωγής και κοπής δισκων βινιλίου αδυνατούν να συγχρονιστούν με την αυξημένη ζήτηση  και συχνά καθυστερούν την κυκλοφορία ενός πολυαναμενόμενου δίσκου (με την καθυστέρηση να φθάνει έως και μήνες)- φανταστείτε κάτι σαν τη ζήτηση που έχουν τα σπάνια εξωτικά φρούτα εκτός εποχής- με τη διαφορά ότι οι τιμές στα συγκεκριμένα φρούτα αυξάνονται με τη ζήτηση, ενώ τα πράγματα με το βινίλιο είναι εντελώς διαφορετικά, με τις τιμές να παραμένουν περίπου ως είχαν ή ως έχουν.
  Η εκδίκηση όμως είναι ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο και έτσι στην περίπτωση των δίσκων βινιλίου, το μέσο ανακάμπτει με τέτοιους ρυθμούς που οι 'θιασώτες' των νέων ψηφιακών μέσων μένουν με το στόμα ανοικτό και με την εξής απορία: αξίζει πράγματι το βινίλιο την 'άνθηση' που βιώνει- ανεξάρτητα από το 'πρακτικό' σκέλος της διαδικασίας ακρόαση;.
  Ο πρόεδρος της εταρείας Trunk Records, Jonny Ttrunk υποστηρίζει πως δεν έχει δει κάτι ανάλογο ποτέ στο παρελθόν. "Η ιστορία μοιάζει σαν την αντίιστοιχη με τον πυρετό του χρυσού και η αυξημένη ζήτηση οδηγεί σε  καθυστερήσεις στις κυκλοφορίες, πολλές φορές σε βάρος των μικρότερων ονμάτων και εταιρειών.                                                 Audiophiles & Stats

  Οι μουσικόφιλοι πάντως επιστρέφουν 'νομοτελειακά' στην αγορά πικ απ- η συγκεκριμένη βιμηχανία 'ανθίζει' με τους ίδιους ρυθμούς: τα προϊόντα είναι ανώτερα από ποτέ και ορισμένα πικ απ, για παράδειγμα, ξεπερνούν κατά πολύ μάλιστα, σε πιστότητα ήχου οποιοδήποτε ψηφιακό τους 'αντίπαλο' και οι τιμές τους είναι υψηλές.

Αλλά ας δούμε τα στοιχεία: οι πωλήσεις βινιλίου ανέβηκαν στο 37,6% στο πρώτο ισό  του 2017- κάτι που μεταφράζεται  σε περισσότερα από 37 εκατομμύρια λίρες σε κέρδη.
  Στην Αγγλία οι προβλέψεις για την επόμενη χρονιά κάνοουν λόγο για πωλήσεις που ενδέχεται να αγγίξουν τα 4 εκατομμύρια κομμάτια, το μεγαλύτερο νούμερο από τη δεκαετία του '90s. Περίσσότερα από 1 εκατομμύριο δίσκοι αναμένεται να πουληθούν εντός της εορταστικής περιόδου και τα συνολικά- συγκεντρωτικά στοιχεία για τις πωλήσεις ολόκληρης της χρονιάς ππου ετοιμάζόμαστε να αποχαιρετήσoυμε, δεν αποκλείεται να φθάσουν ή και να ξεπεράσουν τα αντίστοιχα νούμερα από τη δεκαετία του '80, όταν μεσουρανούσαν καλλιτέχνες όπως ο Michael Jackson, η Kylie Minogue ή oι  Simply Red.
Reissues & New Stars...Hand by Hand on the road to glory
  Όσο για τις επανεκδόσεις αυτές 'δίνουν και παίρνουν' στην κυριολεξία και συχνά επιλογές ή άλμπουμς που κάποτε πουλούσαν και μάλιστα τη χρονιά της κυκλοφορίας τους κάπου πίσω στη δεκαετία του '70 ή του '80, δεκάδες εκατομμύρια τεμάχια-  όπως το Tubular Bells του Mike Ollfiel;d ή το Rumours των Fleetwood Mac- επανακυκλοφορουν και πουλούν και πάλι σα ζεστά bagels.
 Aρκετοί μεσηλικες πάντως αγοράζουν επανεκδόσεις τφν δίσκων που αντικατέστησαν με cd τα οποία τώρα ξεφορτώνονται για να (επαν)αντικαταστήσουν με βινίλιο ξανά- μιλάμε για μπάντες σαν τους Zeppelin, τους Floyd κ.α. Το πρόβλλημα όμως είναι οι καθυστερήσεις στις κυκλοφορίες- δε μπορεί μια  εταιρεία να ανακοινώνει μια συγκεκριμέννη μέρα κυκλοφορίας και αυτή η μέρα να μετατίθεται για κάποια στιγμή στους...επόμενους μήνες. Στην όλη διαδικασία βέβαια εμπλέκεται και η διαφήμιση και το γενικότερο promotion μιας κυκλοφορίας.
  Η αισιοδοξία όμως παραμένει όσον αφορά το μέλλον τοσο των πωλήσεων όσο και της βιομηχανίας της μουσικής αυτής καθαυτής που δείχνει να επιστρέφει σε νέα επίπεδα 'αυτοπεποίθησης' που δε σχετίζονται- για πρώτη φορά μετά από πολλα χρόνια- με 'χτυπήματα' στο You Tube ή στο διαδίκτυο γενικότερα.
  Τα εργοστάσια κοπής δισκων για πρώτη φορά επίσης αυξάνονται μηνα με το μήνα (μετά από δυο καταστροφικές δεκαετίες όταν πολλά από αυτά έκλεισαν) αλλά το πιο αισιόδοξο μήνυμα από όλα είναι το εξής: το πιο πολυπουλημένο LP της χρονιάς είναι και το πιο πολυπουλημένο ηχογράφημα σε όλα τα μέσα. Το βινίλιο όχι απλά επέστρεψε αλλά επέστρεψε στην κορυφή-κυριολεκτικά και μεταφορικά.

*πηγή: Zoe Wood - The Guardian