"Πεινάω" λένε στις
αυτοσχέδιες γραπτές εκκλήσεις τους οι ζητιάνοι των φαναριών και απ' όσο έχει παρατηρηθεί, η συγκεκριμένη κατηγορία αυτοαπασχολούμενων, δεν έχει σοβαρές εισπρακτικές επιτυχίες, σε αντίθεση ίσως με τους καλλιτέχνες των φαναριών που ( δικαιωματικά ) "τσιμπάνε" κάτι τις παραπάνω.
Τα όσα γράφονται πάντως δεν αφορούν στους "Πεινάω" - αφορά στα ζωντανά, στα γατιά, στα σκυλιά, στα όσα τέλος πάντων ζώα συγκατοικούν μαζί μας σε πόλεις που ΔΕΝ επέλεξαν να ζουν, αλλά βρέθηκαν εκεί ελέω κοινωνικών εξελίξεων άσχετων με τη δική τους τη ζωή! Ε, ρε και να είχαν χέρια και να ήξεραν να γράφουν τα ζωντανά, τι θα λέγανε...υποψιάζομαι πως δε θα έμεναν μόνο στο αυτονόητο "Πεινάω".
Η αλήθεια είναι, ευτυχώς, πως για αρκετές από τις δεκάδες ( να μην πούμε εκατοντάδες ) χιλιάδες γάτες της χώρας κάτι προβλέπεται από τους γατόφιλους που δεν ξεχνάνε τα άτυχα τιγράκια των πόλεων και τους βγάζουν μερίδες από το δικό τους φαγητό. Να μην ξεχνάμε επίσης πως και πολλές χιλιάδες σκύλοι καλοπερνάνε - κάποιοι καλύτερα και από ανθρώπους - αλλά και αρκετοί ακόμη τη βγάζουν όπως όπως αλλά σχετικά αξιοπρεπώς από φιλανθρωπίες σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές, ιδιαίτερα σε γειτονιές που στεγάζουν επιχειρήσεις εστίασης.
Διότι, φίλες και φίλοι δεν αρκεί να "περπατάμε" το σκύλο - όπως λέει το τραγούδι ( συμβολικά βεβαίως...), να το βγάζουμε βόλτα δηλαδή - απλά, δραττόμεθα της ευκαιρίας για να σημειώσουμε πως δεν (επ)αρκούν, δυστυχώς, οι πολύ φιλότιμες προσπάθειες των φιλόζωων, όχι όπως εκφράζονται ίσως αλλά έτσι τουλάχιστον όπως λειτουργούν συνολικά.
Ίσως, αφού έτσι δομήσαμε τις κοινωνίες μας και δεν κατορθώσαμε να "τακτοποιήσουμε" επαρκώς και βάσει του "πολιτισμού" για τον οποίο (δεν) υπερηφανευόμαστε, τη συνύπαρξη μας με τα ζωντανά που ζουν δίπλα μας, ίσως λέμε, να έφτασε η ώρα για να δημιουργήσουμε επιτέλους τις δομές εκείνες που θα λύνουν τα ανάλογα προβλήματα.
Όχι μππόγιες φυσικά, αλλά όχι και πρόχειρα καταφύγια ή λύσεις ανάγκης! Να φέρουμε τον εαυτό μας στη θέση τους και να μας φανταστούμε...αδέσποτους και παρείσακτους - το βλέπουμε άλλωστε σε συνανθρώπους μας! Να αντιληφθούμε πως εφόσον έχουμε τόσο διαταράξει τη φυσική, των πραγμάτων, ισορροπία, οφείλουμε κάπως να την αποκαταστήσουμε, όπως προείπαμε, με ΝΕΕΣ δομές που πρέπει να εφευρεθούν και να λειτουργήσουν το συντομότερο .
Διότι, να σας πω και το άλλο; Κάτι μου λέει πως αν λύνονταν στο μέγιστο δυνατό ( έστω ) βαθμό αυτά τα προβλήματα ( σίτιση, κατοικία, εκπαίδευση & παιδεία, φροντίδα & υγιεινή ) των ζώων που ζουν δίπλα μας και μάλιστα με τρόπους που έχουν να προσφέρουν κάτι διαφορετικό ( μιας άλλης, ίσως, φιλοσοφίας ), κάτι καλύτερο ίσως ξημέρωνε και για τον άνθρωπο. Και αυτό είναι, νομίζω, κάτι που όλοι το θέλουμε. Δεν το θέλουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου