Ο σκληρός χειμώνας της ελληνικής ‘αριστεράς’
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ένας υπερήλικας υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή, Τρικαλινός στην καταγωγή, κλήθηκε από τους δημοσιογράφους να απαντήσει στο γιατί ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το φαινόμενο των δασικών πυρκαγιών που είχε κάνει τότε απειλητικά την εμφάνισή του.
Ο υπουργός αντί να παραδεχτεί την ανικανότητα της κυβέρνησής του ή τουλάχιστον το χαμηλό βαθμό ετοιμότητάς της στην αντιμετώπιση τόσο ακραίων φαινομένων, είχε αποδώσει το πρόβλημα στα κουκουνάρια τα οποία εκρήγνυνται και, τάχα μου, πετούν φλεγόμενα από το ένα βουνό στο άλλο
πυροδοτώντας νέες εστίες, με αποτέλεσμα να μην τα καταφέρνει η Πυροσβεστική. Η φράση εκείνη είχε γίνει μέχρι και νούμερο επιθεώρησης· έμεινε ως δείγμα πολιτικής αρλούμπας.
Τρεις δεκαετίες αργότερα ένα άλλο φυντάνι, κατά σύμπτωση της ίδιας πολιτικής παράταξης και επίσης κατά σύμπτωση για το ίδιο πρόβλημα, είχε αποδώσει την ανικανότητα της δικής του κυβέρνησης, κατά σύμπτωση με έναν Καραμανλή επικεφαλής κι εκείνη, στο «στρατηγό άνεμο που δυσχεραίνει το έργο της κατάσβεσης». Κι εκείνη η φράση έμεινε στην ιστορία ως επιτομή της πολιτικής βλακείας.
Στις μεγάλες πλημμύρες της πρωτεύουσας που είχαν κοστίζει τη ζωή αθώων πολιτών τη δεκαετία του ΄90, η τότε υπουργός δημοσίων έργων, αυτή με το διάσημο επώνυμο, είχε επικαλεστεί τη μανία της φύσης για κάτι που όπως φάνηκε λίγο αργότερα, όταν ολοκληρώθηκαν τα αντιπλημμυρικά έργα στον Κηφισό, δεν απαιτούσε παρά μια σειρά ακριβών αλλά αναγκαίων έργων.
Το να ρίχνει κανείς το φταίξιμο στη φύση για τις καταστροφές που πλήττουν τις ανθρώπινες κοινωνίες, με σκοπό όχι να ερμηνευτούν φαινόμενα που πράγματι έχουν να κάνουν με την οξύτητα των φυσικών φαινομένων, αλλά απλώς για να δικαιολογηθεί η ανικανότητα ή η δολιότητα των κυβερνήσεων, είναι μια κλασική συνταγή. Την εφάρμοσαν με συνέπεια οι κυβερνήσεις των δεξιών και των σοσιαλιστών στην Ελλάδα τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, αλλά τώρα την εφαρμόζουν και οι ‘αριστεροί’ των σκληρών διαπραγματεύσεων. Πριν λίγες ημέρες, ένα μέλος της κυβέρνησης, αυτός που παριστάνει τον υπουργό περιβάλλοντος και ενέργειας, απέδωσε τους φουσκωμένους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος που καλούνται να πληρώσουν οι Έλληνες ιδιώτες καταναλωτές, στον ‘σκληρό χειμώνα’ που περάσαμε.
Πράγματι, ο χειμώνας ήταν σκληρός: είχε φορολογικές επιδρομές, περικοπές συντάξεων κι επιδομάτων, κλείσιμο επιχειρήσεων, ξεπούλημα εταιρειών του δημοσίου, ανεργία, φτώχεια, αυτοκτονίες, κατάθλιψη. Αλλά γι’ αυτά δεν είπε κουβέντα ο υπουργός.
Κουβέντα για τις απίστευτες αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα που έχουμε υποστεί εδώ και μια δεκαετία. Κουβέντα για την αδυναμία των Ελλήνων να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους στη ΔΕΗ. Κουβέντα για την ‘ενεργειακή ένδεια’ που ως νέο κοινωνικό πρόβλημα πλήττει την ελληνική κοινωνία κι έχει στείλει στο θάνατο, από μαγκάλια που καπνίζουν ή αναμμένες σόμπες, δεκάδες ηλικιωμένους, απόκληρους, διανοητικά καθυστερημένους και κοινωνικά αποκλεισμένους, από την εποχή που ξέσπασε η κρίση μέχρι σήμερα. Κουβέντα για την κωλοτούμπα της ‘αριστεράς’ στο ζήτημα της πώλησης της ΔΕΗ, που κάποτε επιτελούσε …εθνικό έργο, αλλά τώρα είναι ‘βαρίδι’ που πρέπει να ξεφορτωθεί το κράτος.
Πράγματι, ο χειμώνας ήταν σκληρός…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου