Easy Rider: η πρώτη ταινία με rock μουσική- από την αρχή ως το τέλος...του αμερικάνικου ονείρου.
 *plus: The Weight by (BOTH) The Band & The Grateful Dead + 
  the LEGENDARY Cemetary Acid Trip Scene(HD).

 by DK R*

  "Τα σκατώσαμε, αδερφέ...τα σκατώσαμε". Θυμάστε αυτήν την ατάκα του Captain America, το καλοκαίρι του '69; Η...πλάκα είναι πως ο μάγκας είχε δίκιο. Απόλυτο.

  Γιατί το ανεξάντλητο, αρχικά τουλάχιστον, ανθρώπινο δυναμικό του κινήματος ειρήνης της δεκαετίας του '60 δε στάθηκε ικανό να κλείσει το δρόμο στις φυλετικές διακρίσεις, τα σκληρά ναρκωτικά, τον ίδιο τον πόλεμο. Αυτό που ορισμένοι αποκάλεσαν πείραμα αγάπης έληξε πρόωρα. Ο Peter Fonda, ως Captain America το ηξερε καλά- το ίδιο και ο Dennis Hopper. Έτσι, το "δίδυμο" έχοντας καβατζάρει 360.000$ και ένα κιλό μαριχουάνας, ξεχύθηκε στους δρόμους της αμερικάνικης
επαρχίας.

  Το αποτέλεσμα ήταν το Easy Rider, το πρώτο ίσως υπαρξιακό "δράμα" με πρωταγωνιστές μηχανόβιους- κάτι σαν ένας κινηματογραφικός, ονειρικός διαλογισμός με θέμα το θάνατο του αμερικάνικου ονείρου μέσα από τα μάτια δυο μαστούρηδων ντήλερ κοκαϊνης με όμορφες μηχανές και το ανίκητο στίγμα του θανάτου στις κόρες των ματιών τους και στα ρουθούνια τους.

  Θυμόμαστε όλοι βεβαίως το καστ και το σενάριο: o Peter Fonda και ο Dennis Hopper ξεκινούν το ταξίδι τους με προορισμό τη Λουιζιάνα και τη γιορτή του Mardi Gras- τρεις ημέρες οδήγησης- αμέσως μετά την πώληση μιας μεγάλης ποσότητας κόκας σε έναν κλασικό 'αγοραστή' της εποχής.

  Αντίθετα με τις παρόμοιες ταινίες με μακρυμάλληδες χίππηδες που στηρίζονταν σε σκηνές με καβγάδες και μπόλικο ξύλο σε αίθουσες μπιλιάρδου ή σε μπαρ, το Easy Rider προσφέρει ελάχιστη δράση. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας αναλώνεται σε αλλαγές από "φάση" σε "φάση" και περιλαμβάνει χαρακτηριστικά, μακρόσυρτα διαλείμματα στο μεταξύ, κατά τη διάρκεια των οποίων οι πρωταγωνιστές ρεμβάζουν στο νυχτερινό, γεμάτο άστρα, ουρανό ή πίνουν ακόμη ένα τσιγάρο και συνήθως πετάνε και κάποια βαθυστόχαστη ατάκα.

  Φυσικά, δε θα μπορούσε κανείς να ξεχάσει και την αξέχαστη ερμηνεία του μέθυσου δικηγόρου από το Jack Nicholson ή τις συμμετοχές (επίσης αξιομνημόνευτες) των Karen Black και Toni Basil ως πουτάνες-πλακωμένες στο acid - η ταινία όμως είναι ξεκάθαρα αφιερωμένη στην άνοδο και στην (περιπετειώδη) πτώση των τελευταίων μεγάλων αμερικάνων μαχητών της ελευθερίας.

  Ποιός δε θυμάται το Fonda να αντιλαμβάνεται, μέσω των κακών οιωνών, τον κίνδυνο που πλησίαζε και όμως να μη διστάζει και να συνεχίζει απτόητος ως το τέλος; O Captain America κάποια στιγμή είχε καταλάβει πολύ καλά, πως όλα είχαν τελειώσει αλλά ήταν αποφασισμένος να το ζήσει στο μάξιμουμ.

  Το Easy Rider πάντως, παρά το ότι ήταν, εν τέλει, κάπως καταθλιπτικό, πέρασε στην ιστορία όχι μόνο σαν η απόλυτη rock n' roll ταινία, αλλά και ως η πρώτη με soundtrack που δεν περιείχε μουσική ειδικά για την ταινία αλλά αντίθετα, ήταν εξ ολοκλήρου γεμάτο από τις προσωπικές επιλογές του Dennis Hopper που έφτιαξε μια συλλογή από ιδιαίτερα δημοφιλή τραγούδια της εποχής.

  Περίοπτη θέση σ' αυτό το soundtrack βεβαίως ήταν το αξέχαστο Born To Be Wild των Steppenwolf που μετέτρεψε τη μπάντα σε superstars και το τραγούδι στον πιο πολυπαιγμένο και πλέον ανθεκτικό ύμνο για μηχανόβιους, όλων των εποχών.

  Ο συνδυασμός εικόνας και ήχου στην ταινία προέκυψε τόσο αποτελεσματικός, που σίγουρα ενέπνευσε αμέτρητους νεαρούς "ξενοιαστους καβαλάρηδες" της εποχής να πάρουν τις μηχανές τους και να ξεχυθούν στους δρόμους, όπως έκαναν οι δυο πρωταγωνιστές.

  Λέτε να την "πλήρωσαν" αρκετοί.... σε κάποιον επαρχιακό δρόμο της Λουιζιάνα;

*απόδοση - μέρος του υλικού (credit 2_ Sleazegrinder 2007)