(g)Lo-Fi(l.es)#12. 
"Ένα ...ναρκωτικό που το έλεγαν Deep Purple"
   Ιστορίες (από τη ζώνη) του Πορφυρού Λυκόφωτος, από τα  
    "καθαρά"(;) παιδιά του hard rock. 
   *plus: Burn (California Jam,1974), Black Night (in color...) +
     Space Truckin' LIVE

by DK R

  Deep Purple. Μα καλά, κάποιοι θα αναρωτηθούν...πως βρίσκονται τούτοι εδώ στους glorious filth files - δεν ήταν και οι πιο γνωστοί πότες- γενικά μιλώντας (και αν εξαιρέσουμε, ας πούμε τη...,χμ, συμπάθεια του Ian για το 'μαύρο' ή τις παροδικές, επίσης γνωστές εξαρτήσεις σε 'ακριβά γούστα' των
David, Glenn και Tommy).

  Και όμως, οι Purple (μιλάμε για 14 άτομα στο σύνολο τους, στο πέρασμα των χρόνων) υπήρξαν ενίοτε αρκετά άτακτοι, ίσως όχι όσο άλλοι, αλλά σε πολλά επίπεδα. Παράλληλα, τα πολλά λεφτά και οι 'κακές' παρέες που το rock n'roll συνεπάγονταν ανέκαθεν - πόσω μάλλον στα '60ς,'70ς και '80ς - υπήρξαν οι αφορμές για ένα ευρύ φάσμα "επιπτώσεων" στη ζωή των μελών του γκρουπ: από τα γούστα του Lord, του Gillan και του Coverdale ως τη σχεδόν καταστροφική σχέση του Hughes με την κοκαϊνη και βεβαίως, το θάνατο του Tommy Bolin στις 4 Δεκεμβρίου του 1976.

Οειστε λοιπόν κάποια από αυτά που συνέβησαν (η δε συνέβησαν), δια χειλέων Paice, Lord, Gillan και Hughes. So, there it goes...

  - Ian Paice:"(σ.σ. μετά την επιτυχία του In Rock)
  "Ξαφνικά βρεθήκαμε με ένα σωρό λεφτά! Οι Purple ομως έπερναν τα πιο 'χυμώδη' πράγματα που είχε να προσφέρει αυτή η ζωή, τα καλύτερα, παρ'όλο που πραγματικά δεν είχαμε ακόμη ακουμπήσει τα ναρκωτικά. Ερχόμασταν από μια κουλτούρα οινοπνευματοποσίας περισσότερο- αυτό μας έφτανε για τη "φτιάξη" μας.
  Υπήρξαν πολλές παρεξηγήσεις διότι κάποια στιγμή κυκλοφόρησε ένα ναρκωτικό που λέγονταν Deep Purple- ήταν ένα χάπι κάποιου είδους. Αλλά εμείς δεν ενδιαφερόμασταν γι αυτά τα σκατά. Προτιμούσαμε ένα bitter ή ένα scotch και κόκα(...κόλα)."

 -  Jon Lord:
  "Δεν πίναμε bitter - πίναμε κοκαϊνη!".

-  Ian Gillan:
  "To Speed King, συμπτωματικά, ήταν γραμμένο για τη 'γρήγορη' απαγγελία ενός τραγουδιού- δεν είχε τίποτε να κάνει με ναρκωτικά"

-  Roger Glover:
  "O Gillan εξαφανίζονταν τον περισσότερο καιρό...μέσα σ' ένα μπουκάλι ουίσκι..."

 - Ian Paice (για τη ΜΚ ΙV):
  "Ο Τοmmy Bolin ήταν μια απόλυτη ιδιοφυϊα, αλλά αυτό συνέβαινε μια στις 20 φορές. Αν ο Tommy έκανε το 'φιξάκι' (σ.σ. ηρωϊνης) του και όλα πήγαιναν καλά...και είχε κοιμηθεί καλά...και ο ήχος ήταν καλός...και ο εξοπλισμός του δεν είχε κάποιο πρόβλημα...και ο ήλιος έβγαινε μεταξύ 8 και 9...και...και...τότε όλα καλά. Αλλά όλα αυτά ήταν μάλλον απίθανο να συμβαίνουν όλα μαζί και μάλιστα σε τακτική βάση.
  Ο Tommy μπορούσε να κινείται από το τέλειο έως το χειρότερο άκρο της γελοιότητας. Μετά, ο Glenn 'έπεσε' στο ίδιο (stuff) με του Tommy, κάτι το οποίο δεν ήταν μυστικό. Και έρχονταν οι δυο τους και έπεφταν ως και στον εκβιασμό μερικές φορές...'Δώστε μας αυτό και αυτό και εκείνο το stuff και μετά θα βγούμε ok στη σκηνή...'. Όλο αυτό μας γάμησε στο τέλος".

- Glenn Hughes(όταν ρωτήθηκε τι απέγιναν δυο ντήλερς που τον είχαν από ...κοντά- από πόλη σε πόλη- στην αμερικάνικη περιοδεία τους το 1976):
  "Ο ένας από αυτούς καβάτζωσε ισόβια κάθειρξη. Τον είχα βάλει σε αεροπλάνο-στην πρώτη θέση - μαζί με τη γυναίκα του με προορισμό τη Χαβάη, του είχα κάνει δώρο ένα λευκό πιάνο μάρκας Steinway...του ξεπλήρωνα τις καλές του 'εξηγήσεις' σε μένα...
  Το επόμενο πράγμα που έμαθα γι αυτόν ήταν πως συνελήφθη καθώς τροφοδοτούσε μια άλλη μπάντα. Όσο για τον άλλον; Είναι νεκρός- από υπερβολική δόση."