Όπου φτωχός κι η μοίρα του...
*(- bonus: US's latest sensation, Leftover Crack!!! - )
- για το ατύχημα στο Πακιστάν και τη δική μας χολερική αντιμετώπισή του.
*του  Θανάση Αντωνίου

Φαντάζομαι ότι οι αναγνώστες των Διαχειριστών του Χάους θα διάβασαν για το φοβερό δυστύχημα το οποίο συνέβη στις 25 Ιούνη, στο Πακιστάν: ένα βυτιοφόρο γεμάτο καύσιμα ανατράπηκε σε εθνική οδό της χώρας και από το τεράστιο βυτίο άρχισαν να διαρρέουν καύσιμα.

Αμέσως συγκεντρώθηκαν γύρω από το βυτίο εκατοντάδες άνθρωποι από το γειτονικό χωριό με μπιτόνια, με μπουκάλια, με ποτήρια, με κύπελλα, με οποιοδήποτε σκεύος μπορεί να μαζέψει λίγο πετρέλαιο που τόσο πολύ ανάγκη έχουν αυτοί οι εξαθλιωμένοι Μεσανατολίτες.

Κάποια στιγμή κάποιος άναψε ένα τσιγάρο κι όλα τινάχθηκαν στον αέρα. Το αποτέλεσμα ήταν να
απανθρακωθούν επί τόπου σχεδόν 150 άτομα, ενώ άλλοι 120 είναι σε κακή κατάσταση με εγκαύματα στα κορμιά τους.

Την είδηση διάβασα το πρωί της ίδιας ημέρας (25/6) στο σάιτ ενός ειδησεογραφικού πρακτορείου και γυρνώντας αργά το βράδυ στο σπίτι μου, επισκέφτηκα το σάιτ της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» για περισσότερες πληροφορίες- είχαν όντως μεσολαβήσει κάποια γεγονότα όσο αφορά τα αίτια και τον αριθμό των νεκρών.

Εκείνο που μου έκανε όμως ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το γεγονός ότι κάτω από την είδηση, υπήρχαν πλέον δεκάδες, πάνω από 100, σχόλια αναγνωστών, κάποια από τα οποία επιχείρησα να διαβάσω. Ανατρίχιασα.

Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες, ορισμένοι μάλιστα με τα ονοματεπώνυμά τους, χλεύαζαν τη «βλακεία», την «ηλιθιότητα», την «καφρίλα» - είναι ακριβώς οι λέξεις που χρησιμοποιούσαν- των Πακιστανών που έτρεξαν να μαζέψουν τα καύσιμα που χύνονταν στο δρόμο. Όλοι τους το απέδωσαν στη γνωστή σε αυτούς νοητική στέρηση του συγκεκριμένου λαού. Δεν το ξέρατε; Οι «Πάκι» είναι ηλίθιοι σύμφωνα με τους αναγνώστες του Πρώτου Θέματος.

Αρκετοί από τους αναγνώστες συνέδεαν αυτό το γεγονός με το μεταναστευτικό, θεωρώντας ότι η Ελλάδα προσφέρει στέγη, φαγητό και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε κάτι τέτοιους «πιθηκανθρώπους» όπως έγραφε συγκεκριμένα ένας αναγνώστης, που «δεν υπολογίζουν τη ζωή τους» και, φυσικά, «δεν νοιάζονται και για τις ζωές των άλλων».

(- φωτο: Reddit.com, Forward.com - )

Άλλοι έβριζαν όσους προσφέρουν στην Ελλάδα την αλληλεγγύη τους στους Πακιστανούς, θεωρώντας μάταιο κόπο να βοηθήσεις τέτοιους ανθρώπους που δεν πρόκειται να εκπολιτιστούν ποτέ. Ήταν, είναι και θα είναι, υποστήριζαν, άξιοι της μοίρας τους και δεν μπορεί να κάνει κανείς τίποτα γι’ αυτούς. Άλλοι τα είχαν με την κυβέρνηση που τους μάζεψε εδώ και ορισμένοι τα είχαν και με την Ευρώπη που άνοιξε τις πύλες στους Ασιάτες…

Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που εξέφρασαν τη λύπη τους για τα θύματα της τρομερής αυτής τραγωδίας. Δεν είμαι αναγνώστης της συγκεκριμένης εφημερίδας, ομολογώ όμως ότι επισκέπτομαι που και που την ηλεκτρονική διεύθυνσή της, όχι τόσο για άμεση πληροφόρηση, όσο για τη διαφορετική ματιά που έχει κάποιες φορές στα γεγονότα.

Αυτή φορά όμως εκείνο που με εντυπωσίασε δεν ήταν το κείμενο της είδησης – ένα τυπικό αρθράκι ήταν, για μια διεθνή είδηση, χωρίς κάποιες περγαμηνές ιδιαίτερης δημοσιογραφίας- αλλά τα σχόλια σε αυτό. Αν κατάλαβα καλά αυτά που διάβασα, το αναγνωστικό κοινό της συγκεκριμένης ιστοσελίδας πρέπει να είναι κάτι ανάμεσα σε Γιόζεφ Μένγκελε και Χάνιμπαλ Λέκτερ. Τα όσα γράφονταν ως σχόλια, τα όσα εκτοξεύονταν ως απειλές , θα έκαναν το Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής να δακρύσει από συγκίνηση- η σπορά του έχει πιάσει… Υπάρχει άραγε τόσο αρρωστημένο κοινό στην Ελλάδα; Είναι άραγε τόσο διαδεδομένη η ρατσιστική ιδεολογία;

Είναι άραγε τόσο μεγάλο το κακό που έκαναν στον ελληνικό λαό τα ληστρικά μνημόνια, η παρατεταμένη λιτότητα και η εθνική εξαθλίωση που τον μετέτρεψαν σε εμετικό παχύδερμο;

Και πως θα μπορέσουμε να ανακτήσουμε όχι τα περήφανα εθνικά χαρακτηριστικά μας, όταν με το καλό περάσει η κρίση, αλλά πώς άραγε θα ξαναγίνουμε «άνθρωποι» όταν ένα κομμάτι από μας έχει γίνει πια μια αγέλη άγριων ζώων που περιφέρονται και πίνουν το αίμα των άλλων;