Ιστορίες Καταναλωτικής Διαστροφής pt.II

 Πλούσιοι και Φτωχοί στην Ελλάδα του 2017
plus: pranks on video, stats about rich & poor(global) + Gossip TV(yeahhh!)

by Ρουτς

 Φάτε Μάτια Ψάρια -

  Αν ο έλληνας δεν έπασχε, σε αυτό το βαθμό τουλάχιστον, από έναν ειδικού τύπου πουριτανισμό, εμποτισμένο με εγωϊσμό, επιδειξιομανία, σταρχιδισμό και φθόνο/ζήλια, τότε ίσως η κρίση να μη μας είχε επηρεάσει τόσο σα λαό. Ίσως αν η συλλογική πολιτιστική ταυτότητα μας στην παρούσα φάση είχε μεγαλύτερες αντοχές, ίσως να μην είχε μεγαλώσει και το χάσμα πλουσίων και φτωχών.

  Και αν θέλετε τη γνώμη μου, αν αυτός ο νεοελληνικός πουριτανισμός που θέλει το "φαίνεσθαι" και

όχι το "είναι" σε πρώτο ρόλο, αν η νοοτροπία του "πάρε, κρύψε, φάε και σταρκίδια σου ο κόσμος όλος" εξέλιπε, ιδίως αυτήν την εποχή, τότε ίσως, λέμε ίσως, να μην είχε χάσει ο έλληνας το χαμόγελο του.

  Τι είπατε; Ότι το έχασε ήδη; Το γιατί έχει σημασία φυσικά... και μας πάει κατευθειαν στο πρώτο χαρακτηριστικό σημείο διαχωρισμού των πολιτών αυτής της χώρας με βάση τα φράγκααα... Το χαμόγελο! Γιατί αν χαμογελάς και τα δοντάκια είναι άσπρα, καλοφροντισμένα και υγιή, αυτό σημαίνει πως αντέχεις ακόμη τον οδοντίατρο και τα έξοδα που συνεπάγεται μια επίσκεψη το χρόνο, για παράδειγμα. Αν όμως ανοίγει κάποιος το στόμα και λείπει δόντι-ια σε σημείο μόστρα, φάτσα-κάρτα και μετά από κανα εξάμηνο η τρύπα είναι ακόμη εκεί, τότε είναι βέβαιο πως στο πορτοφόλι κατοικούν αράχνες και σκορπιοί. Πως να μη χάσει κανείς το χαμόγελο του μετά, μου λέτε;

  Η καταναλωτική μας συμπεριφορά έχει αλλάξει τα μάλλα την τελευταία επταετία. Σκεφτείτε τους καπνιστές. Πως μπορεί κανείς να καπνίζει ακόμα τσιγαράκι βιομηχανικό όταν το πακέτο κοστίζει 4 ευρόπουλα; Μπορεί να δίνει ενάμιση κατοστάρικο το μήνα; Όποιος επιμένει πακέτο, σημαίνει πως η τσέπη βαστά ακόμη καλά - όποιος δε μπορεί, καταφεύγει στον καπνό.

  Και δε μιλάμε για καπνό φορολογούμενο που'χει εκτιναχθεί στο Θεό τον ίδιο ( 7+ ευρώπουλα...ΟΥΤΕ "μαύρο" ν' αγόραζες!), αλλά καπνό αφορολόγητο ( ο θεός κι η ψυχή του...) τον οποίο τον εβρίσκεις στην πλατεία, σαν τα πρεζάκια ένα πράγμα δηλαδής...Κινδυνεύεις να βρεθείς στο κρατητήριο για ένα τάληρο - αν μάλιστα είσαι πιο "γάτα" και θέλεις να καβατζωθείς το τρίμηνο σου, τσουβαλιάζοντας κανα κιλό χύμα προς 25-35 ευρώ, τότε αισθάνεσαι ΌΝΤΩΣ σα να αγοράζεις χασίσι, αφού το κυνηγητό που πέφτει στο ταμπάκο υπερβαίνει το αντίστοιχο για πρασινάδες!

  Το χάσμα πλουσίων φτωχών όμως κάνει μπαμ και σε ότι αφορά στο πιοτί του καθένα: μπύρα ελληνική ποιότητας, μπαρουτοκαπνισμένη κι αφιλτράριστη ή βέλγικη καλογερίστικη, με περίεργα ονόματα, αγοράζουν μόνον οι φραγκάτοι. Όπως και κρασάκι εμφιαλωμένο ελληνικό.
  Οι υπόλοιποι τη βγάζουν με τη φτηνότερη λαΪκή ελληνική φίρμα του γούστου τους ( ευτυχώς είναι αξιοπρεπέστατες ) και από κρασί + τσίπουρο + κονιάκ, όλα αυτά ΧΥΜΑ! Μην ξεπεράσουμε το 3ευρο στη χειρότερη! Και ας ενέχει το χύμα - ιδίως στα "σκληρά" - τον κίνδυνο στραβωμάρας- δε γαμείς, το κεφάλι να γεμίσει και σήμερα και βλέπουμε...

  Αλλά είπαμε: ο έλληνας θέλει να φαίνεται πως έχει κι ας μην έχει. Έφθασε όμως ο κόμπος στο χτένι και τώρα όλοι τη βγάζουν όπως μπορούν, Πάει η εποχή του πιτόγυρου, που έπαιρνε ο άλλος 5, 6 τεμάχια να περιδρομιάσει ολόκληρη η οικογένεια.
  Τώρα το καλό σάντουϊτς είναι το φθηνότερο - πες το Todayliciouσ, 4all, 24-7 ( όπου με 1 ευρόπουλο κάαααθεσαι και με τις ώρες άμα λάχει και σε περιβάλλον καθαρό και...πλαστικοποιημένο ), η τιμή μετράει πρωτίστως!

  Και δε μου λέτε, τότε πως γίνεται να 'χει γεμίσει ο τόπος μπεργκεράδικα, λες κι είμαστε στο Τέξας; Ε, αυτά είναι για τους φραγκάτους που τους παίρνει να ακουμπάνε ταληράκι ανά τεμάχιο διότι απλά έχουνε.Τα ίδια και με τον πατσά. Δεν είναι πια πιάτο του λαού - πιάτου της μπουρζουαζίας κατάντησε με 7 κι 8 ευρώ τη μερίδα!

  Ο κακός χαμός όμως γίνεται στα βενζινάδικα, όπου βάζει ο άλλος ταληράκι και εισπράττει, εκτός από μια άχρηστη απόδειξη και σχόλιο του τύπου: "δηλ. θα πάμε ταξιδάκι, ε;" Αν δείτε άνθρωπο να γεμίζει ρεζερβουάρ τότε εχετε μπροστά σας έναν ύποπτο, πιθανό φοροφυγά, καβατζωμένο λαμόγιο ή κληρονόμο σαν κι αυτόν της διαφήμισης του Τζοκερ, αλλά με το θείο πεθαμένο και θαμένο κιόλας...

  Ατέλειωτη είναι η λίστα με τις αλλαγές που έχουν φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή μας κι εχουν ανατρέψει τα πάντα. Από τα Σούπερ Μάρκετ που κι αυτά ακόμη έγιναν μαγαζιά πολυτελείας (εκτός ενός, του ακατανόμαστου ΄λόγω καταγωγής, αλλά που'ναι και το φθηνότερο-πως να το κάνουμε δηλαδή; και όχι μόνο ταϊζεται ολόκληρη η οικογένεια εκεί και πλένεται, αλλά...ντύνεται κιόλας άμα λάχει!) ως τα δωμάτια των καλοκαιρινών διακοπών που πλησιάζουν μόνο τα υψηλά εισοδήματα, αντί των κάμπινγκ (ελεύθερων ή οργανωμένων) όπου τη βγάζουν με τα ελάχιστα ολοένα και περισσότεροι- ο κώλος σφίγγει όλο κκαι παραπάνω και η κοινωνική έκρηξη που έχει προβλεφθεί αλλά ακόμη δεν έχει συμβεί, ίσως ζυγώνει όπου να'ναι-τίποτε δεν αποκλέιεται πια.

 Το χειρότερο βέβαια είναι πως ο έλληνας κινδυνεύει να χάσει τα διαχρονικά του αμυντικά "όπλα" απέναντι στις δυσκολίες και τις στραβές. Ή αν θέλετε, προσαρμόζεται σιγά σιγά στο νέο, Το καινούργιο- το Μ.Κ.( Μετά Κρίσης) το οποίο έχει ΠΟΛΥ παλιατζούρα μέσα του και το μόνο που "περιέχει" καθ'υπερβολήν ( εισαγόμενο εξ ευρώπης ) είναι το μότο "η κωλάρα μας να 'ναι καλά κι ας γαμηθεί το σύμπαν"! Μπορεί όμως να είναι έτσι; Να μη φθάσει η χώρα δηλ. να θυμίζει το "Τυχεροί και Άτυχοι" του Γρηγορη Ξενόπουλου...

  Με δυο λόγια, έχει αλλάξει η συμπεριφορά μας πολύ. Το θέμα βεβαίως έχει πολύ ψωμί άσχετα αν και το ψωμί ακόμη, δεν είναι μακριά η ώρα που, θα είναι το κύριο πιάτο μας, αλλά ως τότε ας έχουμε το νου μας σύντροφοι κι ας βλέπουμε και παραδίπλα - ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται ειδικά τελευταία που οι αναδιανομές πλούτου δίνουν και παίρνουν και καίγονται ξερά χλωρά και μουσκεμένα ακόμη!

Χαίρετε για την ώρα και...au revoir!