Γιώργος Βέλτσος: ο Άλλος, ο μεγάλος παπαρολόγος
«Car je est un autre»
«Διότι εγώ είναι ένας άλλος»…
Με αυτό το σιβυλλικό στίχο του Ρεμπώ, ο Γιώργος Βέλτσος, «υποδέχτηκε» το νέο ιδιοκτήτη της εφημερίδας στην οποία εργάζεται, τον εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη. Οι αναλυτές των media είδαν πίσω από αυτό το στίχο ένα …λογοπαίγνιο του μεγάλου διανοούμενου με την επωνυμία της εταιρείας του νέου ιδιοκτήτη, Alter Ego. Ο Βέλτσος, έγραψαν, με αυτό τον τρόπο
εκδήλωσε την «αποστασιοποίησή του» από το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς.
Μάλλον κάνουν λάθος. Ο Γιώργος Βέλτσος ανακοίνωσε την – για μια ακόμα φορά- μετάλλαξή του. Τώρα, δεν θα είναι πια «Ψυχαρικός»· Ψυχάρης τέλος. Τώρα θα γίνει «Μαρινακικός». «Γάβρος» θα γίνει ο μέγας διανοούμενος, και μάλιστα φανατικότερος του Τσουκαλά, με τον οποίο θα έχουν πια και κάτι κοινό. Τον ίδιο εργοδότη…
Ο Γιώργος Βέλτσος έχει το χάρισμα να μαγεύει τους ακροατές και τους αναγνώστες του. Ο λόγος του, τόσο ο γραπτός – στις εφημερίδες και στα βιβλία του- όσο κι ο προφορικός, στις παραδόσεις του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (εκεί ήρθα σε πρώτη επαφή με τον χαρισματικό αυτό διανοούμενο) και τις διαλέξεις, δεν αφήνουν κανένα αδιάφορο.
Οι ποικίλες αναφορές του στους κλασικούς της μεταπολεμικής γαλλικής (κυρίως) κοινωνιολογίας, ο διάλογός του με τα κορυφαία ρεύματα της ψυχανάλυσης και της σημειολογίας, αλλά και οι επιδόσεις του τα τελευταία χρόνια στην ποίηση και το θέατρο τον κατατάσσουν μεταξύ των σημαντικότερων Ελλήνων διανοουμένων.
Είναι γνωστό ότι ο Βέλτσος διατηρεί μια στήλη στην εφημερίδα Τα Νέα στην οποία γράφει επί παντός του επιστητού καταφέρνοντας, και μάλιστα επί δεκαετίες, κάτι μοναδικό: να μπουρδολογεί χωρίς να ενοχλήσει ποτέ κανέναν. Ή για την ακρίβεια ενοχλώντας μόνο όσους αντιστρατεύονται τα συμφέροντα, τη γραμμή και την (εκάστοτε) πολιτική της εφημερίδας.
Η παπαρολογία έχει γίνει η δεύτερη φύσις του, ο τρόπος του να λέει να πιο απλά πράγματα με την πλέον σύνθετη, άρα ακατάληπτη φόρμα, είναι το σήμα κατατεθέν. Όταν θα γίνει αντιληπτός, όλο θα έχουν τελειώσει.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, που η χώρα έχει τεθεί σε επιτροπεία, που ο εθνικός πλούτος διαμελίζεται και εκποιείται για να πληρωθούν οι τοκογλύφοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που η εργατική τάξη υφίσταται αφαίμαξη και το κεφάλαιο κάνει πάρτι, ο Γιώργος Βέλτσος σιώπησε εκκωφαντικά.
‘Η για την ακρίβεια, στάθηκε στο πλευρό των μνημονιακών κυβερνήσεων.
Πιστός στη λογική, «ότι και να γίνει εμείς είμαστε με το γκοβέρνο», ο Βέλτσος υπήρξε παρατρεχάμενος παλαιότερα του Σημίτη, αργότερα του Γιωργάκη Παπανδρέου, ενώ στη συνέχεια είδε τον Τσίπρα σαν «από μηχανής Θεό», όπως είχε γράψει σε κάποιο άρθρο του. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να ισχυριστεί πέρυσι το καλοκαίρι ότι «ο ίδιος (σημ. ο Βέλτσος) είναι συνθήκη της δικής του ανάδυσης (σημ. του Τσίπρα)». Βρέθηκε δίπλα στη διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου (όπου παίζονταν τα έργα του), διπλάρωσε και τη διοίκηση του Φεστιβάλ Αθηνών για να προωθήσει τα τεχνουργήματά του.
Οι καιροί άλλαξαν όμως: οι παλαιοί πολιτικοί φίλοι (Σημίτης και Σια) κατέληξαν στο σκουπιδιαριό της ιστορίας, οι νέοι πολιτικοί φίλοι (Τσίπρας και Σια) έχουν μετατραπεί σε μια διεθνή ντροπή, τα παλαιά αφεντικά (Ψυχάρης) φαλίρισαν και πήγαν στο διάολο και τα καινούργια (Μαρινάκης) έρχονται ορεξάτα.
Ο Γιώργος Βέλτσος στις επάλξεις της (μαχόμενης…) δημοσιογραφίας των Νέων, ετοιμάζεται να γράψει ένα νέο κεφάλαιο υποτέλειας, μερικές ακόμα σελίδες εργοδοτικής συγκατάβασης. Εμείς δεν έχουμε παρά να χαιρετίσουμε τη νέα αυτή εποχή του με τους στίχους του ανώνυμου Έλληνος ποιητή που χρόνια τώρα είναι κι αυτός μέσα στα πράγματα.
«Σκάσε και κολύμπα»
Θανάσης Αντωνίου, δημοσιογράφος ΕΣΥΠΗΤ, Editor in Chief Dairy News
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου