rockumentary #7
H παρακμή του δυτικού πολιτισμού, μέρος 2ον: The Metal Years! -Ακόμη μια τολμηρή βουτιά στη λάσπη του LΑ -  
----*plus: ALL the Video clips of the artists' (stories...) referred in the article!----
-"The Decline Of The Western Civilization, pt. II- The Metal Years"(1988) *by Penelope Spheeris. -


  by DK R
  Μη μου πείτε πως δε θέλετε να δείτε τον Paul Stanley των Kiss, να...συνεντευξιάζεται σε ένα τεράστιο κρεβάτι, περιτριγυρισμένος από αιθέριες υπάρξεις, "ντυμένες" στα πιο sexy εσώρουχα; ΄Η τον Ozzy να φιλοσοφεί, φτιαγμένος σε διαστημικά...επίπεδα τη στιγμή που ετοιμάζει το πρωϊνό του,
ντυμένος σε μια λεοπαρδαλέ ρόμπα;

  Ή ακόμη το Dave Mustaine (Metallica, Megadeath) να δηλώνει πως "δεν έχει σημασία ποιό είναι το μέγεθος του μολυβιού σου, το θέμα είναι πως υπογράφεις με αυτό"(!).

  Αυτά αλλά και πολλά άλλα παρόμοιας διάθεσης και θεματολογίας, μπολιασμένα- εντελώς αυθόρμητα και συχνά, τυχαία - με πολύ χιούμορ αλλά και εξυπνακισμούς, χοντράδες, σπαρταριστά στιγμιότυπα από προσωπικές στιγμές της καθημερινότητας των stars (και των wannabe stars)του είδους, αποσπάσματα αππό live αλλά κυρίως αλήθειες, θα παρακολουθήσετε στη διάρκεια του "The Decline f The Western Civilization, pt.II: The Metal Years" της δαιμόνιας, πανέξυπνης ελληνοαμερικανίδας Penelope Spheeris, γνωστής από το blockbuster "Wayne's World".


Penelope Spheeris: 100 κιλά σκηνοθετική μαγκιά.

  Η Πηνελόπη μας λοιπόν, μετά το πραγματικά και αναμφισβήτητα πρωτοποριακό ντοκυμαντέρ "The Decline Of The Western Civilization" to 1981, το οποίο αποτέλεσε μια ιδιαίτερη καταγραφή της punk σκηνής του Los Angeles, επέστρεψε λίγα χρόνια αργότερα με μπόλικο οπτικουαστικό υλικό που συνέλεξε από τη metal σκηνή (κυρίως του Los Angeles και πάλι.

  Οπαδός του metal και η ίδια η Πηνελόπη και προσωπική φίλη πολλών από τα αστέρια του metal με το δεύτερο μέρος της "Παρακμής..." κατάφερε να αποτυπώσει στο σελιλόϊντ, με μοναδικό τρόπο και φρεσκάδα που δε αφήνει το θεατή να σηκώσει ούτε δευτερόλεπτο τα μάτια του από την οθόνη, την ουσία και την παρακμή (ή για άλλους, την ακμή...) μιας από τις πιο αμφιλεγόμενες πλευρές του rock n'roll.

  Το pt.II της "Παρακμής..." καταγράφει επίσης, "επεξηγώντας" παράλληλα (τρόπον τινά), τη σαφή μετάλλαξη της γεννεσιουργού, πρωταρχικής και ουσιώδους ύλης του rock n'roll στο σκληρό rock που κυριάρχησε τη δεκαετία του '80 σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά κυρίως στις ΗΠΑ, τόσο στα charts όσο και στα live της εποχής.

  Τι είπε η ίδια η Spheeris μετά τα γυρίσματα; "Τι καταστροφή...δεν καταφέραμε τίποτε! Μια μαλακία κάναμε...ένιωσα πως ήταν ένα χάσιμο χρόνου- η ειρωνία της τύχης όμως απέδειξε πως ΑΥΤΗ η ταινία ήταν η ταινία που όλοι θυμούνται".

  Και πως να μη συμβεί αυτό όταν ανάμεσα στα περιστατικά στα οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω, υπάρχει μια...τύπου συνέντευξη με τον Chris Holmes WASP, ο οποίος υποστηρίζει πως "...δε γουστάρω που είμαι αυτός που είμαι.." και δευτερόλεπτα αργότερα βουλιάζει στο τζακούζι του, γεμάτο με...γεμάτα κααι μισογεμάτα μπουκάλια βότκα.


Tyler-on...(painkillers) & Peru...


  Ή τον μοναδικό Steven Tyler να δηλώνει πως "...έχω σνιφάρει ολόκληρο το Περού..." και αναφερόμενος στις groupies να λέει χαμογελώντας πως "...τις αγαπώ! Κρατάνε ένα νέο άνδρα, σκληρό..!

"

Pauly tricks...!
 
  Θέλετε και άλλα hi-lights? Όταν η Spheeris τηλεφώνησε στον Paul Stanley για το πως θα ήθελε ο κιθαρίστας να είναι το σκηνικό για τη συνέντευξη του στην ταινία, ο Stanley απάντησε: "Στο κρεβάτι φυσικά και με μια παρέα από όμορφα κορίτσια". Η Spheeris θυμάται πως έκανε ότι μπορούσε (συνεπικουρούμενου και του γεγονότος του χαμηλού προϋπολογισμού της ταινίας) να βρει τέσσερα πολύ όμορφα κορίτσια τα οποία και τελικά βρήκε, αλλά..
  ."Όταν ο Stanley ήρθε στον τόπο της συνέντευξης- και αυτή ήταν μια πραγματικά αμήχανη στιγμή, καθώς πίστευα πως είχα βρει τέσσερεις πολύ όμορφες κοπέλες - μου είπε:" Πηνελόπη μου, αυτά είναι απλώς...σκυλιά. "Δεν ήξερα τι να κάνω..." είπα στον Paul αλλά να τι μου απάντησε:" Πλήρωσε τες και στείλε' τες σπίτι τους- θα κάνω μερικά τηλεφωνήματα στο Playboy Mansion (την έπαυλη του Χέφνερ)".

  Έτσι κι έγινε και σε λίγη ώρα κατέφθασαν επί τόπου κορίτσια κατευθείαν από την "πρωτεύουσα" της λαγνείας.



Mean Gene..!


  Αξέχαστο έμεινε στην Πηνελόπη επίσης το περισταστικό με το Gene Simmons, κατά το οποίο συνέβη κάτι (περίπου) παρόμοιο- ρωτήθηκε ο Simmons για το σκηνικό της συνέντευξης και πρότεινε νς βρεθεί κάτι "όχι πολύ κιτς ή υπερβολικό...". Όταν η Πηνελόπη ρώτησε ποιό θα ήθελε ο Gene να είναι αυτό το σκηνικό, ο μασίστας των Kiss απάντησε:" Τι θα'λεγες για το Trashy Lingerie?(ένα πασίγνωστο και ...υπερβολικά...υπερβολικό κατάστημα γυναικείων εσωρούχων και ρούχων..."Okay, Gene..."συμφώνησε η Spheeris "...τίποτε υπερβολικό..."

  Υπήρξαν και άλλα απρόοπτα, πολλά από τα οποία κατά τη διάρκεια γυρισμάτων live shows από μπάντες που μεσουρανούσαν (τουλάχιστον) στο LA, όπως οι Faster Pussycat ή οι Megadeath αλλά και πολλές άλλες που ήλπιζαν να γίνουν ροκ stars αλλά αυτό δε συνέβη, όπως έγινε με τους Odin, τη μπάντα που είχε ανοδική πορεία, έστω μέχρι τη χρονιά που βγήκε η ταινία.



(N)O(T)'din

  To περιστατικό, κατά το οποίο ο ιδιοκτήτης του ιστορικού club Gazzari στην οδό Sunset Strip, παρουσίασε τους Odin ως τη μπάντα που θα γίνονταν οι νέοι Van Halen, αφού από εκεί ξεκίνησε και η λαμπρή πορεία του Diamond Dave. Το ότι οι Odin, των οποίων ο τραγουδιστής και πρώτο βιολί εμφανίζονταν με ρούχα παρόμοια με του Prince και παραχώρησε τη συνέντευξη του στην ταινία μέσα σε μια king size μπανιέρα με μοντέλα, είναι χαρακτηριστικό για τη φιλοσοφία που εστερνίζονταν πολλοί νεαροί μουσικοί στο LA τη δεκαετία του '80: οι περισσότερες μπάντες συνήθως έπαιζαν στα πεζοδρόμια του LA, διαφημίζοντας με flyers τα live τους και εστίαζαν περισσότερο στο πως θα γίνουν γνωστοί και πως θα αποκτουσαν φήμη και φράγκα.
   Όλο αυτό το κλίμα ενέπνευσε την Πηνελόπη στο να υιοθετήσει μια σκηνοθετική ματιά από μια- συν τοις άλλοις- κοινωνιολογική οπτική γωνία, γι αυτό ίσως και την αποκάλεσαν ως την "ανθρωπολόγο του rock n' roll".

  Φανταστείτε πως οι περισσότεροι νέοι μουσικοί μιλούσαν πιο πολύ για τη φήμη και τα λεφτά- "η χρόνια ασθένεια των παιδιών που απλώς θέλουν να γίνουν αστέρια", κατά την Spheeris- παρά την ίδια τη μουσική και αυτό λέει πολλά για την απήχηση του metal στην Αμερική εκείνα τα χρόνια.

Spinal Tap "could-'ve-been"!

  Την Spheeris πλησίασαν και οι Spinal Tap ζητώντας της να κρατήδει την κάμερα για τις ανάγκες της ταινίας που έμελλε να γίνει το γνωστό, αριστουργηματικά έξυπνο και ξεκαρδιστικό blockbuster "This Is Spinal Tap" αλλά σε μια, λανθασμένη όπως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος απόφαση, αρνήθηκε λόγω της αγάπής για το metal και για το ότι η ταινία ουσιαστικά έκανε πλάκα με το είδος. Λίγο αργότερα βέβαια πληροφορήθηκε πως την ταινία ανέλαβε να γυρίσει ο πολύς Rob Reiner, για τον οποίο η Spheeris δήλωσε πως εξεπλάγην για τη επιλογή του, καθώς είχε αναρωτηθεί "...τι ήξερε στ' αλήθεια ο Rob από heavy metal?". Όπως όμως αντελήφθη αργότερα "...το θέμα ήταν πως για την ταινία δεν ήταν απαραίτητο να ξέρει κανείς από metal...".



Wayne's World

  Όπως επίσηςε είπαμε κάπου στην αρχή του σημερινού rockumentary η Spheeris μερικά χρόνια αργότερα σκηνοθέτισε το Wayne's World που έγινε παγκοσμια επιτυχία και έγινε η ίδια αστέρι- τουλάχιστον τόσο οσο να μη χρειάζεται πλέον να βολοδέρνει από τα studio και τις κρεβατοκάμαρες των Poison ή των Motley Crue (τα ονόματα δεν έχουν σημασία), άσχετα αν η ίδια το διασκέδασε με την ψυχή της: η Πηνελόπη μας άφησε παρακαταθήκη δυο ταινίες, νοσταλγικές μέχρι βαθιάς συγκίνησης και που θα συνοδεύουν τα "ταξίδια" μας στην εφηβεία...ταξίδια που μάλλον δεν τελείωσαν ποτέ.