ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ GRANT HART.
*PLUS: 2 Clips + HUSKER DU (FULL CONCERT- 1985) @ Camden Palace, LONDON
Οι Διαχειριστές του Χάους αποχαιρετούμε με θλίψη τον ντράμερ, τραγουδιστή και συνθέτη των θρυλικών χαρκντοράδων Husker Du, τον αγαπημένο μας Grant Hart ο οποίος έφυγε πριν από λίγες
ημέρες σε ηλικία 56 ετών χτυπημένος από τον καρκίνο του ήπατος.
Και τον κατευοδώνουμε παίζοντας δυνατά – για να ξεκουφάνουμε τους γείτονες και τους εαυτούς μας- το καταπληκτικό The Girl Who Lives on Heaven Hill από το φοβερό και τρομερό άλμπουμ τους New Day Rising του 1985.
Έδωσε το τελευταίο live του στη Μινεάπολις στις 20 Ιουλίου, πολύ αδυνατισμένος, καταβεβλημένος από την αρρώστια. Πρόλαβε όμως να δώσει την έγκρισή του για ένα νέο τριπλό άλμπουμ με ηχογραφήσεις της μπάντας που τον έκανε γνωστό, ενώ ταυτόχρονα, ξαναμίλησε με τα, από χρόνια χαμένος και κάπως ψυχραμένος, δύο μέλη της μπάντας.
Πάνω από τα τύμπανά του και πίσω από το μικρόφωνο ο μικροκαμωμένος Hart, συμμετείχε σε μερικές από τις κορυφαίες συνθέσεις της μπάντας, υπέγραψε όλα τα άλμπουμ της και έπαιξε μαζί της σε όλο τον κόσμο, δημιουργώντας γενιές νέων συγκροτημάτων που βρήκαν την έμπνευση στο τρομερό αυτό τρίο από το Σεν Πολ της Μινεσότα το οποίο συμπλήρωναν ο Bob Mould στις κιθάρες και τα φωνητικά και ο Greg Norton στο μπάσο.
Μαζί, αυτοί οι τρεις πιτσιρικάδες από το πουθενατζίδικο Σεν Πολ, δημιούργησαν έναν από τους πλέον αναγνωρίσιμους ήχους του αμερικανικού post punk, ένα θηριώδες ηχητικό τείχος, όπου η μελωδία πάσχιζε να βρει έστω μια χαραμάδα αέρα για να αναπνεύσει. Και τα κατάφερναν παρά τον εκλεπτυσμένο θόρυβο που εξαπέλυαν στα αυτιά του ανυποψίαστου ακροατή. Μεγάλη υπόθεση…
Από το 1983 μέχρι το 1987, μέσα σε μια πενταετία, κυκλοφόρησαν έξι καταπληκτικά άλμπουμ, τα τέσσερα πρώτα στην ανεξάρτητη SST Records και τα δύο στην πολυεθνική Warner κι εκεί όπου οι άλλοι θα σχεδίαζαν μια νέα καριέρα γεμάτη δόξα, χρήματα και επιτυχία, αυτοί το διέλυσαν. Οι δύο συνέχισαν, ο τρίτος άνοιξε εστιατόριο. Αυτά έχει η ζωή…
Ο Grant Hart δεν έγινε ποτέ Dave Grohl αν και έπαιζε υπέροχα τύμπανα και κιθάρα ενώ τραγουδάει επίσης εξαιρετικά. Οι Husker Du δεν έγιναν ποτέ Nirvana αν και ο συγχωρεμένος ο Cobain, είχε πάντα μια καλή κουβέντα να πει για τους ‘δασκάλους’ του από τη Μινεσότα. Με ηγέτη τον χοντρούλη, ασχημούλη και δηλωμένο ομοφυλόφιλο Bob Mould, με τον αντικοινωνικό και παράταιρο Greg Norton, ο Hart δεν μπορούσε να κάνει πολλά στη φάση που χρειάζεται λίγο ‘σταριλίκι’ για να πετύχεις.
Αλλά και στη συνέχεια, στη μετά- Husker Du εποχή, προτίμησε να περάσει σε ένα πιο ψαγμένο, εσωτερικό, κολεγιακό ροκ, παρά να εξαργυρώσει την επιτυχία του grunge στην οποία είχε κι ο ίδιος – ως ένα βαθμό- συμβάλει. Χάθηκε- όχι για μας όμως που τον παρακολουθούσαμε όλα αυτά τα χρόνια να κυκλοφορεί είτε με τους Nova Mob είτε με το όνομά του.
Το πέρασμα των Husker Du από το ακραίο χαρντκορ πανκ σε πιο αναγνωρίσιμες και συμβατές μορφές ροκ, η στροφή τους σε ένα διαφορετικό πλέον ακροατήριο το οποίο αντιλαμβανόταν με νέους όρους το αμερικανικό ροκ, ήταν ένα από τα κομβικά σημεία της δεκαετίας του 1990, μια υπόθεση για την οποία θα πρέπει να μιλήσουμε μια άλλη φορά, με ψυχραιμία κι όχι με την ευκαιρία μιας απώλειας.
Σήμερα πενθούμε ένα μεγάλο συνθέτη και μουσικό, μια χαρακτηριστική φιγούρα της νιότης μας, έναν μαχητή του πανκ, έναν ωραίο τύπο που ξεκινώντας από τον αμερικανικό βορρά της μιζέριας και της άνοιας, πυρπόλησε όλη την Αμερική κι όλο τον κόσμο με ένα άγριο ήχο που τον ακούμε ακόμα και θα τον ακούμε όσο είμαστε ζωντανοί.
Θανάσης Αντωνίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου