NIKKI SIXX: Εκτροχιασμένος στο rock n'roll τρένο, πηγαίνοντας με τα ...όσα - "The Heroin Diaries"/Οι Σκοτεινές Ημέρες/the Dark Daze.
- plus: "Looks That Kill" official clip & "Kick Start My Heart" 'thru' an AMAZING movie scenes 'patchwork')
Στις 23 Δεκεμβρίου του 1987 έγινε γνωστό πως ο μπασίστας των Motley Crue Nikki Sixx "είχε πει το ποίημα" και μετανάστευσε για τον ίδιο χλοερό τόπο στον οποίο ΄χουν αποδημήσει οι μεγάλοι (και λιγότερο μεγάλοι) του rock n' roll. Εντελώς απροσδόκητα όμως, o Nikki...επέζησε του 'θανάτου' του
και μάλιστα, έβαλε τον κώλο του κάτω και συνέγραψε τις εμπειρίες του σπό μια ζωή μέσ'την αλητεία, τη μουσική, τα ναρκωτικά και τις γυναίκες.
******************************
Σήμερα λοιπόν, ανοίγουμε τους Glorious Filth Files, την 'κλειδαρότρυπα' του ροκ και παράλληλα την πιο αγαπημένη (υπο)κατηγορία αυτού του ιστολογίου για πάρτη του Nikki.
Aπό τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες του metal, ο Sixx, ο μπασίστας των Motley Crue- παιχταράς και συνθέτης αρχιδάτος, βρέθηκε- ξαφνικά σχεδόν- από τα club του LA, μπροστά σε χιλιάδες κόσμο, σε (συνήθως) sold out συναυλίες, την ίδια στιγμή που τα άλμπουμ της μπάντας του πουλούσαν σα ζεστά bagles με παπαρουνόσπορο.
Ο Sixx, που σήμερα είναι σε σαφώς καλύτερη κατάσταση από την εποχή της δόξας των Crue, κάποια στιγμή αποφάσισε να μας αφήσει τα έργα και τις ημέρες του στο περίφημο The Heroin Diaries, το προσωπικό του ημερολόγιο, ένα βιβλίο για το το οποίο ο τίτλος και μόνο λέει πολλά αλλά όχι όλα: από τις ώρες της μοναξιάς και της απομόνωσης ως τα parties μαζί με το Slash, τον Axl και άλλους επιφανείς αστέρες, τα Ημερολόγια της Ηρωινης είναι μια συγκλονιστικά ειλικρινής εξομολόγηση της πραγματικότητας της μουσικής βιομηχανίας- μιας πραγματικότητας που 'φτιάχνει' αστέρια, τα ξεζουμίζει και τα ξεχνά γρήγορα- όποιος είναι αρκετά έξυπνος ή απλά καπάτσος και μάγκας, επιβιώνει για μια ζωή, the rest...let gods sort 'em out.
Ιδού λοιπόν ένα μικρό, αλλά ενδεικτικό δείγμα της συγγραφικής δουλειάς του Nikki.
"Ξόδεψα εκατομμύρια σε αμφεταμίνες. Διέλυσα ένα σωρό αυτοκίνητα. Γάμησα όλες τις ηλίθιες σταρ του Hollywood...επειδή μπορούσα"
*21 Νοεμβρίου, Chatanooga - 6.40 μ.μ. - Backstage
"Γαμώ το, νιώθω σκατά. Δε βλέπω την ώρα να επιστρέψουμε στην Ατλάντα και να πέσω για ύπνο.
Ξέρασα στο αεροπλάνο- δυο φορές. Χθες, μάλλον όντως έκοψα το κρεβάτι του Doc (του μάνατζερ τους) στη μέση. Επίσης, προσπάθησα να πετάξω το κρεβάτι του Fred έξω απ' το παράθυρο- μάλλον γι αυτό έχω σήμερα το ένα μάτι μαυρισμένο.
Ο Mick (Mars) αποπειράθηκε να πηδήξει από το παράθυρο- ήταν εκτός εαυτού.
Ο Doc μου είπε πως το προοηγούμενο βράδυ είχαμε βγάλει όλοι τις πούτσες μας πάνω στο μπαρ, μετά τις περιλούσαμε με Jack Daniels και τις βάλαμε ...φωτιά. Δε γαμιέται...απλά τώρα πια δεν έχω τρίχες εκεί κάτω..."
*17 Nοεμβρίου 1987 - στο ξενοδοχείο στο Knoxville - 03.15 π.μ.
"Γάμησε τα όλα. Δε θέλω να είμαι rock star. Δεν καταλαβαίνω τίποτα πια. Ο Rob Timmons (σύμβουλος πολλών rock stars για θεματα ναρκωτικών & εξάρτησης) μου τηλεφωνεί συνεχώς και μου ζητά να σκεφτώ σοβαρά μια αποτοξίνωση.
Το ρωτάω αν υπάρχει κάποιο κέντρο, όπου δε θα κάνουν κήρυγμα για το Θεό, σαν το προηγούμενο που είχα πάει. Ο Bob με ακούει και μετά ξεσπά σε νευρικό γέλιο. Κανείς δε με καταλαβαίνει. Κανείς...Είμαι μόνος...Δεν ξέρω πως να ζήσω, αλλά δε φαίνεται (πως μπορώ) να πεθάνω."
-(την ίδια ημέρα, πριν τη συναυλία-) - backstage - 6.15 μ.μ.
"Νιώθω το δέρμα μου να σαπίζει. Μυρίζω σα σκατά και τα σκατά μου τελευταία έχουν ολοένα και περισσότερα ίχνη αίματος. Δε μπορώ να εξηγήσω το πως νιώθω, εκτός από το ότι είμαι έτοιμος να ξεσπάσω σε κλάματα ανά πάσα στιγμή.
Περπατάω σε κύκλους στο δωμάτιο μου κάθε βράδυ, τη μια νύχτα μετά την άλλη- δε φαίνεται να μπορώ να βρω κάποιο μονοπάτι. Τι στον πούτσο μου συμβαίνει; Δε βλέπω την ώρα να τελειώνουμε με τη συναυλία και μετά να κρυφτώ. Δεν ξέρω πόσο ακόμη μπορώ να αντέξω.
Κλαίω μέσα μου αλλά 'εξωτερικά' προσποιούμαι ότι είμαι εντάξει."
*19 Νοεμβρίου -Ritz Carlton Hotel, Atlanta, Georgia (ημέρα ρεπό) - 8.00 μ.μ.
"Έκανα πολλά...τίποτα σήμερα. Έπαιξα λίγο κιθάρα, διάβασα κάτι...κανένα τηλεφώνημα- εκτός από αυτό στο γραφείο...Ο Doc, εξαφανισμένος...ξανά. Θα βρίσκεται κάπου για διακοπές- με σκοτώνει να τον σκέφτομαι με ένα ποτήρι κοκτέϊλ στο μικρό, χοντρό του χέρι και να απολαμβάνει το ηλιοβασίλεμα, γλεντώντας τα εκατομμύρια δολάρια που βγάζουμε για πάρτη του, τη στιγμή που η μπάντα και ο Doug Thaler (2ος τη τάξη μάνατζερ) ματώνουμε- σα σκλάβοι στα κάτεργα"
* Για το φιλαράκι του το Slash
"Μίλησα με το Slash στο ξενοδοχείο που μένει και του είπα να βρεθούμε εδώ στις 9 για να βγούμε έξω...ίσως 'χτυπήσουμε' κανά καλό στριπτιζάδικο.
Του ζήτησα να προσκαλέσει και τους υπόλοιπους Guns (n'Roses) αλλά μόνον ο Duff και ο Steve έρχονται"
*20 Νοεμβρίου, στο ίδιο ξενοδοχείο - 05.00 π.μ.
"Είμαι σουρωμένος αλλά σε μεγάλα κέφια. O Slash κι εγώ αράξαμε στο bar του ξενοδοχείου και γίναμε (ακόμη πιο) λιώμα.
Πετάξαμε σπαγγέτι παντού και μετά...παραγγείλαμε ακόμη ένα ποτό.
Πάντα ήθελα ένα μικρό αδερφάκι, νομίζω πως μόλις το βρήκα...σήμερα. Καληνύχτα"
*ΓΙΑ ΤΟ ROCK N' ROLL ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ
"Ακόμη ένα sold-out σήμερα- σε λίγες ημέρες επιστρέφουμε για ένα ακόμη show εδώ. Γαμημένη ρουτίνα. Γράφω λίγη μουσική, ποίηση, διάβασμα...τίποτε της προκοπής στην τηλεόραση.
Η ζωή μου έχει περιοριστεί στον κόσμο του rock n'roll, ξενοδοχείο-συναυλία-ξενοδοχείο-συναυλία-ξενοδοχείο-συναυλία...η επανάληψη απλά σε καταρρακώνει. Προσθέστε και μερικά hangover, ένα χάπι στις 10, καμιά μυτιά ή δυο και...ω θεέ μου, μην ξεχνάμε και τα κορίτσια που με το ζόρι καταφέρνουν να μετρήσουν ως το 10 αλλά και τα 'κολλητήρια' που λένε πως είναι φίλοι σου..."
- "Χθες παίξαμε καλά- η συναυλία ήταν ωραία- sold out ως συνήθως. Ναρκωτικά, ναι, αλκοόλ, ναι, groupies, ναι, κατάθλιψη, ναι..."
*(για την έκδοση του ημερολογίου The Heroin Diaries)
"Οι περισσότεροι άνθρωποι δε ζουν έτσι όπως εμείς επιλέξαμε να ζούμε. Οπότε, διαβάζοντας για όλα αυτά πλησιάζουν όσο πιο κοντά γίνεται (σ' αυτή τη ζωή)...Ίσως να μη θέλουν να 'έρθουν' πιο κοντά..."
*(για τη ζωή του σήμερα)
- "Το ότι είμαι πια νηφάλιος- αυτό και μόνο με κάνει να γουστάρω, αλλά γουστάρω και το ποιός είμαι... Δε θέλω να ζω άλλο πια μέσα σ' αυτή τη θολούρα- πλέον δε νιώθω σα να έχω αυτήν την τρύπα στο στομάχι που πρέπει να τη γεμίζω συνέχεια.
Νιώθω πως βρίσκομαι σ' αυτή τη σπουδαία θέση απ' όπου μπορώ να βοηθήσω άλλους ανθρώπους- στην τελική, είναι ευγνώμων που δέχθηκα τόσα πολλά δώρα στη ζωή μου: την ικανότητα να μπορώ να γράφω μουσική, να έχω υπέροχα παιδιά και (τώρα) να είμαι περιτριγυρισμένος από ορισμένους φανταστικούς ανθρώπους.
Οπότε αν μπορώ να δώσω πίσω κάτι από όλα αυτά- αυτό είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω."
video compilation on "Kick Start My Heart- movies' credit:
Blue Velvet (1986),
Dirty Mary, Crazy Mary (1974),
Harley Davidson & the Marlboro Man (1991)
#pics'credit: (portrait by) Ralis Khan - Portalternativo.com - Billboard
*πηγή: αποσπάσματα από το "The Heroin Diaries" του Νikki Sixx (εκδόσεις Simon &
Schuster UK Ltd) - Peter Makowski
**απόδοση: Δημήτρης Ρουτσώνης a.k.a. DK R (Chaos Admin) - rootsdoc@gmail.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου