mega-αφιέρωμα: Ο ΠΕΜΠΤΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ,το  ΜΑΤΙ, ο SPOCK(no beard...), ο ΜΑΓΟΣ του ΟΖ ή του...ΡΟΖ; 
pt I: με το Γιάνη (?) στη Χαλκιδική. 
*plus: UNFORGETTABLE PICTURES + Aerosmith's "PINK"- ("Magician's Birthday"...on His Birthday- what 'd U X.pect?)

   Με το Γιάνη έχουμε ασχοληθεί κατ'επανάληψιν- ίσως όχι τόσο πολύ όσο άλλοι, αλλά όσο ασχοληθήκαμε, το κάναμε κατόπιν σκέψης. Κατόπιν ενδοσκόπησης. Κατόπιν ενδελεχούς
(ψυχ)ανάλυσης.

  Διότι, εδώ στη Διαχείριση έτσι ξηγιόμαστε: γράφουμε για κάτι, για κάποιον ή για κάπου και το ξεσκίζουμε το θέμα- το ξετινάζουμε. (yeah!)
  Έτσι και με το Γιάνη (με το ένα Ν) για τον οποίο δε χρειάζεται να αναλωθούμε σε συστάσεις. He's the man- no doubt about it.

  Πρώτος ο συν-Διαχειριστής Λωλοστεφανής (μετά την 'αλλαγή φύλου' στην οποία προέβη-από Θεανώ σε ΛΛΣτεφανή, άντρακλας πλέον - εγκαταλείποντας παράλληλα μια λαμπρή πολιτική καριέρα) ανήρτησε το σχόλιο του, σύμφωνα με το οποίο οι αλήτηδες "θέλουν το Βαρουφάκη στη φυλακή".
  Ακολούθησε η επίσης σχολιογραφική αναφορά του, ουσιαστικά 3ου συν-Διαχειριστή Θανάση Αντωνίου, με την ευκαιρία της δημοσιότητας που αίφνης έλαβε η φωτογραφία-viral του Άρη Οικονόμου με τους καφέδες σε Φίλη και...ε,χμ...δε θυμάμαι...και σε κάποιον άλλον και η οποία μας έδωσε την αφορμή να θυμηθούμε και την αξέχαστη χειραψία Βαρουφάκη- Ντάϊσελμπλουμ (του ιδίου φωτορεπόρτερ), που έμεινε στην ιστορία της ενημέρωσης ως μια μοναδική παρακαταθήκη (για μια...)"...βόλτα-στη-λεωφόρο-των-αναμνήσεων", για όλες τις επερχόμενες γενιές.

                                                                     *****

  Σήμερα ο Θανάσης Αντωνίου μας "δανείζει" (από το diastixo.gr) την κριτική του στο προτελευταίο βιβλίο του οικονομολόγου-super star. Και είναι το λιγότερο που θα μπορούσαμε να σας προσφέρουμε έτσι ως κερασάκι στην τούρτα, όπως λέμε, έτσι ώστε να συνεχίσουμε, όλοι μαζί, να αποκωδικοποιούμε, εις το διηνεκές, την προσωπικότητα και τα έργα του γνωστού στις πέντε ηπείρους, έλληνα καθηγητή.

  Μα ποιός είναι; Ο Μάγος του Οζ; Ή ο Μάγος του...Ροζ (με τόσες κατακτήσεις σε αμφότερα τα φύλα...)

  Μήπως είναι ο μάγος των οικονομικών; Μήπως είναι ο ταχυδακτυλουργός των χρηματιστηρίων; Ή πρόκειται για τον ΑΛΗΘΙΝΟ 5ο Καβαλάρη της ταινίας "Η Συμμορία των Μάγων"- ή το Μάτι; Μήπως είναι ο δόκτωρ Σποκ, στ' αλήθεια, αφού έχει τηλεμεταφερθεί από ένα άλλο, ιδανικό κόσμο;

                                                                
                                                             *****

  Διότι, ποιός μπορεί να λησμονήσει την ολύμπια ψυχραιμία του στις ερωτήσεις του (εδώ γελάνε...)...ιεροεξεταστή των ΜΜΕ, Νίκου Χατζηνικολάου και ειδικά σε όσες αναφέρονταν στη δυνατότητα της χώρας να αποπληρώσει τις εξοντωντικές, τότε, δόσεις των μνημονίων;

  "Θα βρεθούν τα χρήματα κε υπουργέ για να πληρώσουμε;" ρωτούσε ο Νικόλας.

  "Μην ανησυχείτε...τα χρήματα θα βρεθούν..." απαντούσε γαλήνιος και ατάραχος ο Γιάνης.

  "Μα...είναι τόσα πολλά! Που θα τα βρει η κυβέρνηση..;" επανέρχονταν ο Χατζηνικόλας.

  "Σας λέω...μην ανησυχείτε...τα χρήματα θα βρεθούν όπως βρέθηκαν και την προηγούμενη φορά" επέμενε, εν πλήρη ηρεμία και χαμογελώντας με νόημα, ο Γιάνης.

  Τα χρήματα βέβαια για τα οποία συζητούσαν οι δυο άνδρες αφορούσαν σε δόσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και για τα οποία πολύς λόγος ειχε γίνει- για το ότι η χώρα θα προχωρούσε σε στάση πληρωμών, εντός-εκτός, για το ότι θα γυρνούσαμε στη δραχμή, για το ένα, για το άλλο...Ο τότε υπουργός όμως δε φαίνονταν να ανησυχεί και προς απόδειξη των λεγομένων του του αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας, πάνω μας ή στις...τσέπες μας για να διαπιστώσουμε πως ο Γιάνης- ως συνήθως- ήξερε τι έλεγε.
                                                                        *****

  Πως όμως τα κατάφερ(ν)ε; Ιδού το ερώτημα στο οποίο ο κος Βαρουφάκης μας οδηγεί και παράλληλα μας αναγκάζει να κάνουμε τη 'σύνδεση' με την περίφημη κινηματογραφική "Συμμορία των Μάγων" και να αναρωτηθούμε ποιού επιπέδου "μάγος" είναι ο ίδιος.

     Με το Γιάνη (?) στη Χαλκιδική(...)                                                                      

  Αλλά αρκετά με τις εικασίες. Πριν προχωρήσουμε στο δεύτερο μέρος, ας σας διηγηθώ την προσωπική μου εμπειρία με το Γιάνη, σε οργανωμένο κάμπινγκ της "σαν-τη-Χαλκιδική-δεν-έχει"...ή τουλάχιστον με τον άνθρωπο που πιστεύω πως ήταν ο Γιάνης ο ίδιος. Αυτοπροσώπως!

  Δε θα μακρυγορήσω. Βρέθηκα στο κάμπινγκ με σύζυγο και κόρη για ολιγοήμερες διακοπές το διάστημα της παντοδυναμίας του. Ο (φερόμενος ως) Γιάνης βρίσκονταν ήδη "στημένος" και οργανωμένος, επίσης με σύζυγο και 2 παιδιά, δίπλα στο σημείο που διαλέξαμε. Ήταν όμως στ' αλήθεια ο ίδιος;

  Ήταν αρχές Ιουνίου και το κάμπινγκ δεν είχε γεμίσει ούτε κατά το ήμισυ και οι έλληνες ήταν ελάχιστοι. Οι περισσότεροι ήταν πολωνοί, σέρβοι, βούλγαροι και γερμανοί. Οι παρέες που συνήθως προκύπτουν, ελάχιστες επίσης.

  Ο super star γείτονας μας όμως (ελαφρώς κοντύτερος απ' ότι το θυμόμουν στο "γυαλί") με όποιον και αν έπιανε κουβέντα, από δω το'χε, από κει το'φερνε, όλο για τα οικονομικά της κρίσης- και τι αναλύσεις! Όχι του κώλου- σοβαρά πράγματα, λέμε...τους άφηνε όλους "παξιμάδι".

  Επιχείρησα να τον προσεγγίσω, κάναμε κάποια μπανάκια οικογενειακώς όλοι μαζί κάποια απογεύματα αλλά ως εκεί. Είπα μέσα μου "πάνε ρε με το κινητό και τράβα μια δυο selfie να'χεις να θυμάσαι- κώλωσα όμως. Μαλακία.

  Δυο μέρες μετά ο Βαρουφ μη μπορώντας ν' ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δυο τέκνων σε ελεύθερο περιβάλλον πήρε την οικογένεια και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, αφήνοντας μας με το ερώτημα: "Μα πως τα καταφέρνει ο μπαγάσας; Όπως θέλει το κουμαντάρει το 'παιχνίδι'...", μη μπορώντας ν' ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δυο τέκνων σε ελεύθερο περιβάλλον.

  Και εδώ μου γεννήθηκαν αμφιβολίες σχετικά με τις αντοχές του και τις δυνατότητες ελιγμών- αφού με τα πιτσιρίκια δεν τα'βγαζε πέρα πως τα 'βγαζε πέρα με τα οικονομικά της χώρας' Αλλά, γρήγορα λογικεύθηκα. Οι συνεργάτες του και ειδικά οι πολιτικοί του προϊστάμενοι μάλλον υποδεέστεροι από τα πιτσιρίκια ήταν...

*παρατήρηση: πως και κανείς δεν τον πλησίασε- εκτός των ξένων τουριστών που κρέμονταν από τα χείλια του; Μα...ο ίδιος διαχειρίζονταν ΕΤΣΙ την κατάσταση ( την ιδιαίτερα χαοτική, τόσο σε υπουργικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο- αφού σκεφτόμαστε να του κάνουμε πρόταση συνΔιαχείρισης του Χάους. Σοβαρά τώρα...)
**(2η)παρατήρηση: μα ακόμα και στα σουβλάκια που έψηνε, έτσι τα κατάφερνε και καταναλώνονταν όλα, μα όλα, από τη φαμίλια- δεν περίσσεψε ποτέ μπουκιά. Αλλά και η διαχείριση του καύσιμου υλικού, των κάρβουνων (ταϋλανδέζικης προέλευσης) ήταν τουλάχιστον υποδειγματική. Αυτά.

  Όπως συμπεραίνετε, μάλλον θα μείνω με την απορία. Ήταν αυτός ή ο σωσίας του; Damn it!- που λένε και στο Τεξας.

                                                                                            Δημήτρης Ρουτσώνης

               ***********************************************************

-pt. II: Διαβάστε (με λίγη καθυστέρηση είναι η αλήθεια αλλά δεν τον προλαβαίνω... ) την παρουσίαση του (όχι και τόσο) νέου βιβλίου του Γιάνη Βαρουφάκη "Η αρπαγή της Ευρώπης- Οι ρίζες της καταστροφικής διαχείρισης μιας αναπόφευκτης κρίσης"
  Παρακαλώ σημειώστε οτι δεν είναι το τελευταίο του, αλλά το αμέσως προηγούμενο.
(από το http://diastixo.gr) 
                  Γιάνης Βαρουφάκης: "Η αρπαγή της Ευρώπης"

                                                                                    (από το http://diastixo.gr)                         

   του Θανάση Αντωνίου
 
«Μόλις αρχίσει η καταιγίδα, ο τραπεζίτης συμπεριφέρεται σαν καπετάνιος του γλυκού νερού. Όχι μόνο εγκαταλείπει το πλοίο αλλά και, στη βιασύνη του να μπει στη σωστική λέμβο πριν από τους υπολοίπους, τη βουλιάζει καταστρέφοντας το μόνο μέσο που μπορεί να τον μεταφέρει στην ασφάλεια της στεριάς». Αυτή ήταν η άποψη του Τζον Μέιναρντ Κέινς, καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, έτσι όπως την είχε διατυπώσει σε άρθρο του, το 1932, στο περιοδικό Atlantic Monthly· το χρηματιστηριακό κραχ των ΗΠΑ του 1929 ήταν πολύ νωπό στη μνήμη του θρυλικού οικονομολόγου.

  Οκτώ δεκαετίες μετά, ο Γιάνης Βαρουφάκης θεωρεί πως οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες, και πολύ περισσότερο οι πολιτικοί πάτρωνές τους, δεν διδάχτηκαν τίποτα ούτε από εκείνη την εμπειρία, αλλά ούτε από την εμπειρία της φούσκας των ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ του 2007-8. Και απορεί για το γεγονός ότι οι λαοί της Ευρώπης κατέληξαν να διχάζονται εξαιτίας ενός… κοινού νομίσματος.

Ο Μινώταυρος και η Ευρώπη

  Το βιβλίο Η αρπαγή της Ευρώπης άρχισε να γράφεται το 2012, όταν ο μετέπειτα υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας μετακόμισε στο Όστιν του Τέξας για να διδάξει στο εκεί πανεπιστήμιο. Στόχος ήταν η ολοκλήρωσή του την άνοιξη του 2015, τα γεγονότα που μεσολάβησαν όμως –πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά, προκήρυξη εκλογών και υπουργοποίηση του Γ. Βαρουφάκη– έστειλαν τα χειρόγραφα στο συρτάρι.

  Από εκεί βγήκαν και πάλι το καλοκαίρι του 2015 μετά την παραίτησή του – για την ακρίβεια την αποπομπή του από την κυβέρνηση. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το βιβλίο δεν περιέχει παρά ελάχιστες γαργαλιστικές (ή ανατριχιαστικές, όπως το πάρει κανείς…) λεπτομέρειες από την περίοδο των διαπραγματεύσεων· ο συγγραφέας υπόσχεται όμως ότι αυτό θα είναι το περιεχόμενο ενός άλλου βιβλίου…

  Το συγκεκριμένο έργο αποτελεί συνέχεια του βιβλίου Παγκόσμιος Μινώταυρος (εκδόσεις Λιβάνη, 2012), στο οποίο ο Γ. Βαρουφάκης ασχολήθηκε με την αμερικανική κρίση. Εδώ μελετάει το πέρασμα της κρίσης στην Ευρώπη, αλλά για να εξηγήσει το πώς φτάσαμε στην κατίσχυση της πλεονασματικής γερμανικής οικονομίας, επί των ελλειμματικών οικονομιών του Νότου και την εφαρμογή προγραμμάτων δημοσιονομικής πειθαρχίας (που αποτυγχάνουν αλλά συνεχίζονται αδιάκοπα), ξεκινάει από τη συμφωνία του Μπρέτον Γουντς (1944), την οποία θεωρεί επέκταση του (αγαπημένου του) New Deal σε όλο τον κόσμο. Η διάλυση της συγκεκριμένης συμφωνίας το 1971, όταν οι Αμερικανοί διέκοψαν την προστασία που παρείχε το δολάριο στα ευρωπαϊκά νομίσματα, είναι για τον συγγραφέα η απαρχή της κρίσης που βιώνουμε σήμερα.

  Στο βιβλίο ο αναγνώστης θα συναντήσει τις γνωστές απόψεις του πανεπιστημιακού καθηγητή για ορισμένα από τα θεμελιώδη ζητήματα που μας απασχολούν όλους, τεκμηριωμένες με επάρκεια και διατυπωμένες με σαφήνεια.

ΗΟΤEL EUROPE

  Για την Ε.Ε., για παράδειγμα, η θέση του είναι συγκεκριμένη: πρόκειται για τη μετεξέλιξη ενός καρτέλ (η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα), μόρφωμα το οποίο σε αντίθεση με άλλα ομοσπονδιακά σχήματα (π.χ. ΗΠΑ), δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει όργανα που εξομαλύνουν τις ταξικές και κοινωνικές συγκρούσεις. Μάλιστα, ένα μεγάλο κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στην Αγγλία και τον τρόπο με τον οποίο αυτή πολιτεύτηκε τις τελευταίες δεκαετίες –ξεπερνώντας δυνατές κρίσεις– με κύριο όπλο της τη (σχετική) ανεξαρτησία της από τις Βρυξέλλες.

  Για το χρέος των χωρών του Νότου –της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης– παραμένει πιστός στη θέση του για ουσιαστική διαγραφή μεγάλου μέρους του προκειμένου να κινητοποιηθούν όσες υγιείς οικονομικές δυνάμεις έχουν απομείνει.

  Για την Ευρωζώνη ο Βαρουφάκης έχει κοινή άποψη με ένα μεγάλο κομμάτι της ευρωπαϊκής κοινωνίας που με κόπο τα κυρίαρχα αστικά media προσπαθούν να χαρακτηρίσουν ως «ευρωσκεπτικιστές»: η είσοδος στο ευρώ προϋποθέτει για κάθε χώρα την καταστροφή του εθνικού νομίσματός της το οποίο δεν μπορεί να ανασυσταθεί.

  Έτσι, η ρήξη και η έξοδος προϋποθέτουν τη δημιουργία νέου νομίσματος το οποίο για να έχει την οποιαδήποτε τύχη πρέπει να προετοιμαστεί έγκαιρα – έναν χρόνο πριν το λιγότερο, σύμφωνα με τον συγγραφέα. Η ανακοίνωσή του όμως οδηγεί ταυτόχρονα σε υποτίμησή του. Έτσι, η ανακοίνωση της δημιουργίας του, η γενέθλια πράξη του, δηλαδή, είναι ταυτόχρονα και η… κηδεία του. Μια άποψη που κατά τον Βαρουφάκη θυμίζει τους στίχους του «Hotel California» των Eagles: «Μπορείς να κάνεις τσεκ άουτ όποτε θέλεις, αλλά ποτέ δεν μπορείς να φύγεις».

  Όσο για το πώς θα έπρεπε να κινηθεί η ελληνική κυβέρνηση το 2015, ο Γ. Βαρουφάκης θεωρεί ότι υπήρχαν μόνο τρεις λύσεις: η πλήρης παράδοση στους δανειστές (λύση που επιλέχθηκε), η πλήρης ρήξη (που δεν διανοήθηκε ποτέ η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ) και «μια εκστρατεία ανυπακοής στα διατάγματα των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης, εντός της Ευρωζώνης, προκειμένου να εξαναγκαστεί η επίσημη Ευρώπη είτε να αναθεωρήσει την αρχιτεκτονική του νομίσματός της είτε να παραβιάσει τους δικούς της νόμους εκδιώκοντας βίαια από την Ευρωζώνη ένα κράτος μέλος». Ο ίδιος, φυσικά, ήταν με την τρίτη επιλογή, η οποία όμως απορρίφθηκε από την «αριστερή» κυβέρνηση των «Θα σκίσω τα μνημόνια» και «Γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ».

 Η αρπαγή της Ευρώπης - Οι ρίζες της καταστροφικής διαχείρισης μιας αναπόφευκτης κρίσης
 Γιάνης Βαρουφάκης
 Μετάφραση: Ελένη Αστερίου
 εκδόσεις Πατάκη 474 σελ. .

pics'credit: Omadeon - Protothema.gr - Tempo24 - Protagon