Τι είδε ο Γιαπωνέζος...;! H σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας το κλειδί για την ανάρρωση της Ευρωζώνης *"...να μην ξεχνάμε πως η ελληνική παρουσία στην ΅Ε.Ε. απέτρεψε τη διάλυση της.." - "...πρέπει να χαλαρώσουν τα μέτρα λιτότητας..."

The Japan News
By Kensuke Nakazawa / Yomiuri Shimbun Deputy Editor

The Yomiuri Shimbun

   Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη... Όσο και αν δε φαίνεται ή αν προτιμάτε, δεν γίνεται αντιληπτή μέσω της σκληρής καθημερινότητας των τελευταίων επτά χρόνων, τα στοιχεία δείχνουν πως τα τελευταία 16 τρίμηνα, η αυξημένη κατανάλωση και ο γειτονικός της κρίκος στην αλυσίδα της καπιταλιστικής οικονομίας, οι επενδύσεις, έχουν λειτουργήσει με θετικά πρόσημα, μετά από πολύ καιρό ( από το 2013) και η ανεργία βρίσκετια για πρώτη φορά μετά από 8 χρόνια, στο χαμηλότερο της μέσο όρο - 9,3%.

   Το αν όμως η ευρωπαϊκή οικονομία μπορέσει να αναρρώσει από τη βαθιά και σοβαρή κρίση που εξαπλώθηκε σε ολη την ήπειρο το 2010, αυτο θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το τι θα συμβεί στην Ελλάδα- το σημείο αφετηρίας της κρίσης.

   Αναφορικά με την ανεργία τα στοιχεία διαφέρουν από χωρα σε χώρα: Γερμανία 3,9%, Γαλλία 9,5%, Ιταλία 11,5%, Ισπανία 17,8% και Ελλάδα 23,2%. Όπως προκύπτει, το χάσμα μεταξύ βορρά
και νότου είναι εμφανές.

   Ως πρωταρχικό αίτιο της ανάδυσης αντιευρωπαϊκών δυνάμεων που γεννήθηκαν μετά την ανελέητη πολιτική λιτότητας που επέβαλαν οι πλούσιες χώρες-δανειστές στις φτωχές, αναφέρεται η κρίση χρέους της Ελλάδας. Αν και η ελληνική οικονομία αποτελεί μόνο το 2% της ευρωζώνης, το πρόβλημα του χρέους πολλές φορές απείλησε την ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολο της με διάλυση και ταρακούνησε τις παγκόσμιες αγορές. Το να μπορεσει η ευρωζώνη να διατηρήσει το ρυθμό αναπτυξης για τον οποίο μιλούσαμε στην αρχή, προϋποθέτει λύση του ελληνικού προβλήματος.

   Η ελληνική οικονομία δείχνει πως αργά αργά απομακρύνεται από τυον πάτο του βαρελιού, με ανάπτυξη που αγγίζει το 0,4% συγκριτικά με το προηγούμενο τρίμηνο - το χρέος όμως έχει φτάσει το 179% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος και το μακροπρόθεσμο επιτόκιο δανεισμού, το οποίο και είναι ο δείκτης για το επιτόκιο νέου δανεισμού, παραμένει υψηλό, κοντά στο 5% ετησίως.

   Η ελληνική οικονονμία έχει συρρικνωθεί περισσότερο από 26% εξαιτίας της κρίσης χρέους. Η βαρύτητα της κατάστασης είναι συγκρίσιμη μόνο με την αρνητική "ανάπτυξη" που παρατηρήθηκε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930.

   Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 20% και στις ηλικίες κάτω των 25 αγγίζει πλέον το 50%, ενώ οι αυτοκτονίες το 2014 για παράδειγμα, αυξήθηκαν κατά 1,5 φορά πάνω από το μέσο όρο της επταετίας 2000-2007. Η δε μετανάστευση για επαγγελματικούς λόγους συνεχίζεται και ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε κατά 340.000 ανθρώπους την πενταετία 2011-2016. Αυτή η ροή των νεότερων και καλύτερων προς το εξωτερικό, θα στοιχειώνει τη χώρα για πολύ καιρό.

   Με δεδομένο το ότι η Ελλάδα έχασε την εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών, δεν υπάρχει αμφιβολία πως το έθνος χρειάζεται να βρει τρόπους να περικόψει τις δαπάνες και να βελτιώσει τη δημοσιονομική της "ισορροπία", ταυτόχρονα με την εύρεση νέας βοήθειας. Πάντως, λαμβάνονττας υπόψη το σοκ το οποίο βίωσε η ελληνική οικονομία, το ερώτημα αν η λιτότητα θα μπορούσε να συνεχιστεί χρειάζεται μάλλον μια επαναπροσέγγιση, αν όχι δεύτερη σκέψη και προτού αποφασιστούν μεταρρυθμίσεις στο μέλλον.

   Οι προοπτικές ανάπτυξης ωστόσο είναι αναγκαίες, διότι έτσι θα επιτευχθεί μια σταθερή ροή κρατικού εισοδηματος μέσω φόρων ( είναι γνωστή η αδυναμία της ελληνικής οικονομίας σε ότι αφορά τη φορο-εισπρακτική "ικανότητα" της) και έμμεσα μια αίσθηση εμπιστοσύνης για μια σταθερότητα διαρκείας. Η βοήθεια από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ ήταν σαφώς διαφορετικής άποψης.

   Τα στοιχεία δείχνουν και κάτι άλλο: από τα 254,4 δις ευρώ βοήθειας - από ευρωζώνη, ΔΝΤ και χρήματα που κατάφερε και περιέσωσε η ίδια η ελληνική οικονομία στο εσωτερικό της χώρας - το 51% (131 δις ευρώ) πήγαν σε πληρωμές δανείων και σε τόκους και μόνον 27 δις κατευθύνθηκαν προς τις ανάγκες της διοίκησης της χώρας και στις αντίστοιχες δομές - μόνο 11% του συνόλου, σύμφωνα με το ελληνικό ερευνητικό ινστιτούτο Μακρόπολις. Επίσης δεν υπήρξε ΚΑΘΟΛΟΥ χώρος γαι να χρησιμοποιηθούν πόροι για στρατηγικές ανάπτυξης.

   Το ελληνικό πρόβλημα χρέους δεν προήλθε όμως μόνο από υπερβολικές δαπάνες αλλά και λόγω φτωχής συγκομιδής εσόδων- 5,7 πόντους χαμηλότερα από το 44,9% της ευρωζώνης, δηλ. 39,2%.

   Η ευρωζώνη ακόμη αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της ύφεσης μέσω της πολιτικής αναταραχής. Η κατάσταση παραμένει ρευστή, παρά τη νίκη του Μακρόν που ταυτόχρονα ήταν ήττα των αντιευρωπαϊστών. Έπονται εκλογές σε Γερμανία το Σεπτέμβριο και στην Ιταλία την ερχόμενη άνοιξη.

   Πολλές από τις πρώην ελληνικές διοικητικές δομές λειτουργούσαν αντίθετα στη λιτότητα αλλά συγχρόνως και υπέρ της ευρωζώνης, με σαφή θέση για συνέχεια της παρουσίας της χώρας εντός αυτής. Καλό θα ήταν να μην ξεχαστεί πως αυτή ακριβώς η παρουσία ήταν που μόλις και εμπόδισε την κατάρρευση της ευρωζώνης.

   Η ευρωζώνη θα έπρεπε να χαλαρώσει τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλονται στην ελληνική οικονομία και να ελαφρύνουν τα οικονομικά βάρη της σε μια ένδειξη ανάκτησης της χαμένης ενότητας εν μέσω της κρίσης χρέους.

   Το να μειωθεί σταθερά το ελληνικό χρέος επιβάλει χαμηλότερα επιτόκια και επιμήκηνση του χρόνου αποπληρωμής - κάτι τέτοιο θα αυξήσει την εμπιστοσύνη και την αυτοπεποίθηση των επενδυτών στην ανάπτυξη και θα ανοίξει το δρόμο για την ανεξαρτησία.

   Μπορεί στ' αλήθεια η οικονομία της ευρωζώνης να αναβιώσει ξεπερνώντας την πολιτική αστάθεια; Εξαρτάται από το εαν η ενότητα της μπορεί να αποδοθεί μέσω συγκεκριμένων μέτρων που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν υπό το πρίσμα μιας μάλλλον ευχάριστης αίσθησης από τα νεότερα στοιχεία και τις ενδείξεις της ευρωοικονομικής ανάρρωσης αλλά και τα αποτελέσματα των γαλλικών προεδρικών εκλογών.

the-japan-news by The Yomiuri Shimbun    

 photo selection by sindimotis.blogspot.gr ( Sport24,24news.gr, Eirinika.gr, VersusTravel ) except where indicated