To punk ζει και βασιλεύει. Και τα fanzine του σκίζουν!

 Υπάρχουν ακόμη punk fanzine;
 του Θανάση Αντωνίου

  Η ερώτηση πρέπει να τροποποιηθεί για να της δοθεί η σωστή απάντηση: Υπάρχει ακόμα πανκ;

  Ασφαλώς και υπάρχει. Το πανκ ζει και βασιλεύει και, φυσικά, υπάρχουν και στις μέρες μας πανκ περιοδικά που ασχολούνται με αυτή τη μουσική, τις μπάντες, τις συναυλίες, τους δίσκους και τις συναυλίες/ φεστιβάλ σχετικά με το πανκ. Πάμε παρακάτω…

  Πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος του ελληνικού και γραμμένο στα ελληνικά φανζίν Valeriana’s Collage, το οποίο εκδίδουν στην Αθήνα και διακινούν σε όλη την Ελλάδα τρεις
φίλοι. Πάνκηδες και οι τρεις, με αρκετά χρόνια στη σκηνή όλοι τους, ο ένας μάλιστα μέλος μπάντας στο παρελθόν και εκδότης ενός ιστορικού περιοδικού της δεκαετίας του 1990 (Στρες), βρίσκονται με τα μπούνια μέσα σε αυτό που ονομάζουμε ‘σκηνή’.

  Παρακολουθούν συναυλίες και δρώμενα του χώρου, συχνάζουν σε κατειλημμένους κοινωνικούς χώρους και οργανώνουν συναυλίες, επικοινωνούν με ξένες μπάντες, συλλέγουν δίσκους και ανταλλάσουν ηχογραφήσεις, συμμετέχουν σε εκδοτικά φεστιβάλ underground Τύπου, γράφουν κείμενα και ποιήματα, διατηρούν ένα ενδιαφέρον blog
https://valerianaszine.wordpress.com] και εκδίδουν ένα από τα πιο όμορφα και πιο πλήρη περιοδικά του χώρου.

  Τα πανκ φανζίν εμφανίστηκαν στην Αγγλία με το ξέσπασμα του πανκ στα μέσα της δεκαετίας του 1970, έχουν κι αυτά όμως την καταγωγή τους σε παλαιότερες αυτόνομες και underground εκδόσεις, κυρίως στις ΗΠΑ, την εποχή των κοινωνικών κινημάτων και της φοιτητικής εξέγερσης, τη δεκαετία του 1960.

  Στην Ελλάδα εμφανίστηκαν το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980, όταν σχεδόν κάθε μεγάλη πόλη στην Ελλάδα διέθετε ένα underground περιοδικό το οποίο παρακολουθούσε την τοπική και ελληνική ή ακόμα και τη διεθνή μουσική σκηνή του πανκ. Πανκ φανζίν υπήρχαν και τη δεκαετία του 1990, όχι τόσο επιδραστικά όσο παλαιότερα ενώ με την είσοδο του 21ου αιώνα φάνηκε, προς στιγμή, ότι το είδος θα εκλείψει, μαζί με την τρομερή υποχώρηση συνολικά των μουσικών φανζίν. Ήταν η εποχή που τα παιδιά των τοπικών σκηνών ανακάλυπταν το Internet και τις τρομερές δυνατότητες της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας και επικοινωνίας.

  Πριν από μερικά χρόνια, τα πανκ περιοδικά είχαν περιοριστεί σε ένα αλλά καταπληκτικό έντυπο, τη Μούντζα την οποία έγραφαν και εξέδιδαν τρεις φίλοι και τότε, αλλά με πολύ υψηλά στάνταρντ δημοσιογραφίας και εκτύπωσης- ένα πραγματικό κόσμημα. Από το 2014, με την επανέκδοση ενός ιστορικού περιοδικού, της Εντροπίας, που εκδίδει και διακινεί ο υπογράφων αυτό το σημείωμα, αλλά και με την εμφάνιση μερικών ακόμα εξαιρετικών περιοδικών, φαίνεται ότι το πανκ μουσικό περιοδικό ανακάμπτει.

  Σήμερα εκτός από το Κολάζ της Βαρελιάνα, υπάρχουν άλλα δύο τρομερά περιοδικά: το γραμμένο στα αγγλικά Winterview (με μέλη από Αθήνα και Πάτρα, επίσης με μέλη μουσικούς
(https://winterviewpunk.wordpress.com ) και το νεανικό και ατίθασο Duende από τη Θεσσαλονίκη- μια και μιλάμε για Θεσσαλονίκη η πόλη διαθέτει άλλο ένα τρομερό περιοδικό, όχι μουσικό αλλά κοινωνικό- εικαστικό, το Βιράγκο το οποίο πρέπει να ψάξετε όσοι αγαπάτε το διαφορετικό
(https://www.facebook.com/viragofanzine

  Επανερχόμαστε στο δεύτερο τεύχος του φανζίν Βαλεριάνα, το οποίο είναι γεμάτο μουσική και κοινωνική κριτική, πανκ μουσική και ελευθεριακή κριτική για την ακρίβεια. Το τεύχος περιέχει συνεντεύξεις με ελληνικές και ξένες μπάντες, πλούσια δισκοπαρουσίαση που είναι αδύνατο να βρεις πουθενά αλλού. Σε ορισμένα κείμενα τα παιδιά κάνουν μακροβούτια στην ιστορία της πανκ μουσικής και των εντύπων/ εταιρειών που τη διακονούσαν στο παρελθόν αλλά υπάρχουν και κείμενα και με φρεσκαδούρα από μπάντες που βρίσκονται στο ξεκίνημά τους. Υπέροχα πράγματα, δοσμένα με βιτριολική κριτική και γνήσιο αναρχικό χιούμορ.

  Το περιοδικό διανέμεται σε κοινωνικούς χώρους και καταλήψεις, σε ορισμένα μπαράκια στην Αθήνα, αλλά το σημαντικό, το απολύτως πρωτοποριακό και ιδιαίτερα γενναίο, κατά την άποψή μου είναι ότι τα παιδιά που το παράγουν προτρέπουν τους δυνητικούς αναγνώστες τους να το κατεβάσουν ψηφιακά και, αν θέλουν, να το τυπώσουν.

  Όπως γράφουν στο blog του περιοδικού: «Πάρε το pdf αρχείο σ’ ένα στικάκι, πήγαινε στο φωτοτυπάδικο και εκτύπωσε όσες κόπιες θες, σύρραψε τες στο πλάι και κάλεσε τις φίλες σου για τσάι με …Βαλεριάνα! Τόσο απλά, τόσο άμεσα, τόσο DiY! Τον ρόλο του …καπιταλισμού σ’ αυτή την διαδικασία παίζει μόνο το φωτοτυπείο! Αλλά θυμήσου, όσο πάνω-κάτω πλήρωσες εσύ τις φωτοτυπίες άλλο τόσο τις πλήρωσαν και Τα κολάζ της Βαλεριάνας».

  Μπορείτε να το κατεβάσετε από τη διεύθυνση MediaFire: V02_052017.rar