Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης είναι ένα από τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου τα οποία οι δανειστές της Εσπερίας απαίτησαν να πουληθούν στο πλαίσιο του μεγάλου πλιάτσικου που κάνουν στην Ελλάδα. Είχε επιχειρηθεί και στο παρελθόν η πώλησή του, σε αμερικανικά συμφέροντα, χωρίς επιτυχία τότε, σήμερα όμως, υπό το βάρος των αφόρητων πιέσεων, η πώληση ολοκληρώθηκε με διαδικασίες λίγο πιο νόμιμες από την καθαρή, ποινικά κολάσιμη ληστεία. Την ώρα
που φορείς και Τοπική Αυτοδιοίκηση στην πόλη είχαν άλλες, πιο ήπιες και ίσως και πιο συμφέρουσες προτάσεις διαχείρισης κι εκμετάλλευσης.
Το ΤΑΙΠΕΔ, το λησταρχείο στο οποίο σχεδιάζονται κι εκτελούνται όλες αυτές οι εξωφρενικές αγοραπωλησίες του εθνικού μας πλούτου θεωρεί ότι επρόκειτο για την ευκαιρία του αιώνα καθώς το ελληνικό δημόσιο θα εισπράξει το …ιλιγγιώδες ποσό των 232 εκατ. ευρώ, ενώ τα συνολικά έσοδα του δημοσίου σε βάθος χρόνου εκτιμάται ότι θα φτάσουν το 1 δισ. ευρώ. Εδώ το Ταμείο προσθέτει, αυθαίρετα φυσικά και ενδεχομένως και αντιεπιστημονικά, επενδύσεις που θα κάνει – αν θέλει- ο αγοραστής, μερίσματα, ποσοστά επί των πωλήσεων, αξία της εναπομείνασας συμμετοχής του δημοσίου που – υποτίθεται- ότι αποκτά επιπλέον αξία κ.ά.
Είναι μια πάγια τακτική των πωλητών να διογκώνουν τα υποτιθέμενα έσοδα από την πώληση στον ιδιώτη, χωρίς φυσικά να μας λένε πόσα θα κέρδιζε το ελληνικό δημόσιο αν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης έμενε για πάντα στην κατοχή του δημοσίου, αν εκσυγχρονιζόταν, αν πραγματοποιούνταν οι δικές μας επενδύσεις και αναβαθμιζόταν ο ρόλος του στην Ανατολική Μεσόγειο, μέσα από τη σύνδεσή του με τους σημαντικούς πράκτορες, τα δίκτυα μεταφορών, τις ροές εμπορευματικών μεταφορών κ.λ.π.
Αντίθετα, οι ελληνικές κυβερνήσεις, εγκατέλειψαν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης στην μαύρη τύχη του, αν δεν του έβαλαν και σκόπιμες τρικλοποδιές, προκειμένου να απαξιωθεί, να απολέσει μέρος της αξίας τους για να πουληθεί φθηνότερα. Πάγια τακτική για την οποία σηκώνει να στηθούν δικαστήρια όταν κάποια μέρα η χώρα απελευθερωθεί από την κατοχή του γερμανικού και του ελληνικού κεφαλαίου και των πολιτικών παράσιτων που την απομυζούν.
Πριν λίγες ημέρες, ένας από τους διοικούντες του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης, που σε λίγο θα πάρει πόδι μιας και επιτέλεσε και με το παραπάνω το καθήκον του, νιώθοντας φυσικά την απόλυτη ξεφτίλα της συγκεκριμένης πώλησης, βγήκε και ως κοινός ...μπακαλόγατος προσπάθησε να πείσει το πανελλήνιο ότι η πώληση ήταν συμφέρουσα και, μάλιστα, πιο καλή κι από την πώληση του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς στους Κινέζους.
Με τους γνωστούς κομπογιαννίτικους υπολογισμούς που του είπαν να παπαγαλίζει, θεώρησε ότι το λιμάνι στη Θεσσαλονίκη πουλήθηκε σε τίμημα το οποίο είναι σημαντικά μεγαλύτερο σε σχέση με την αποτίμηση βάσει της αξίας της μετοχής. Δηλαδή όταν η μετοχή κατά τη στιγμή της πώλησης είχε αξία 19,6 ευρώ και η πώληση έγινε σε τίμημα που ανεβάζει η μετοχή στα 34,34%, το λιμάνι πουλήθηκε με premium 75%. Το αντίστοιχο premium στην πώληση του ΟΛΠ ήταν 60%, άρα εδώ τα οικονομήσαμε…
Πρόκειται για μια από τις κλασικές μαυραγορίτικες μεθόδους αποτίμησης περιουσιακών στοιχείων επιχειρήσεων που έχουν απαξιωθεί, που έχουν αφεθεί στην τύχη τους ενώ στην περίπτωση του ΟΛΘ τα σωματεία των εργαζομένων καταγγέλλουν εδώ και χρόνια ότι οι διοικήσεις σκόπιμα καθυστερούσαν ή ακόμα κι εναντιώνονταν στις προτεινόμενες ή ακόμα και στις προγραμματισμένες επενδύσεις προκειμένου να βυθίσουν το λιμάνι στην απαξίωση και την εγκατάλειψη. Για να φτάσει το premium 75%.
Καλό θα ήταν να ρωτήσει κανείς τον μπακαλόγατο του ΟΛΘ που βγήκε και δήλωσε αυτές τις μπούρδες: γιατί δεν περίμενε μερικά χρόνια ακόμα, να διαλύσει τελείως το λιμάνι, να βουλιάξει η μετοχή του σε μερικά σεντς και μετά να το πουλήσει με premium 2.000% και να μπει και στο Βιβλίο Γκίνες; Ή να πάρει το Νόμπελ Οικονομικών;
Θανάσης Αντωνίου, δημοσιογράφος, editor in Chief 'Dairy News'
pics: Τhestival.gr - Topics.gr - Τύπος Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου